De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 14

10 de sociale en huiselijke verhoudingen reeds hebben doorleefd. — Encyclopaedisch sprak zich dit het scherpst uit in den eisch, dat de l o c u s de S. S c r i p t u r a uit den gevel der dogmatiek zou worden weggenomen om geplaatst te worden in het transsept van de M e d i a g r a t i a e * ) . Immers te zeggen dat dit slechts een verplaatsing gold, gaat niet aan. Om twee redenen niet. — Vooreerst zijn de m e d i a g r a t i a e in de dogmatiek a m b t e l i j k bedoeld, en is het dus niet de leer van de Schrift, maar van de p r a e d i c a t i o V e r b i , die onder deze rubriek naast de S a c r a m e n t s b e d i e n i n g optreedt; en even ongerijmd als het dus zijn zou, indien iemand onder de l o c u s d e S a c r a m e n t o geheel de Christologie en de' Soteriologie wilde thuisbrengen, even onhoudbaar is de voorslag, om de l o c u s d e S. S c r i p t u r a te laten insmelten in wat de dogmatiek te verhandelen heeft over d e p r e d i k i n g d e s W o o r d s. — En ten andere kan dit niet om nog ernstiger bedenking. Door namelijk de l o c u s de S. S c r i p t u r a uit den ingang der Dogmatiek weg te nemen, heeft met name de ethische richting het p r i n c i p i u m zelf der theologie van natuur doen veranderen. Steeds hebben onze vaderen volgehouden, dat de Schrift niet één der b r o n n e n , maar h e t p r i n c i p i u m van onze Godskennis was. De b r o n der Godskennis, zoo zeiden ze, en terecht, is alleen Gods eigen z e l f b e w u s t z i j n ; kan alleen bij den C r e a t o r , niet in iets creatuurlijks schuilen; en bestaat dus uitsluitend in de t h e o 1 o gi a a r c h e t y p a ; terwijl het p r i n c i p i u m onzer Godskennis, d. i. het beginsel, de organische aanvang, de kiem, waar alle Godskennis naar heur deeleii uit opspruit, en waarin dus potentieel alle schat der Theologie besloten ligt, n i e t is de traditie, n i e t het Christelijk bewustzijn, ook n i e t het ons ingeplante hooger leven, maar eeniglijk d e Heilige S c h r i f t u u r . In strijd waarmee nu de hedendaagsche Schriftstudie met name de ethische richting tot de tweevoudige dwaling heeft verleid, v o o r e e r s t om de eigenlijke bron der Godskennis in het ingeplante leven te zoeken, en t e n a n d e r e n , wat er uit voortvloeit, om die Godskennis, voor zooveel ze dan bewust zal worden, uit het o n b e w u s t e gemoedsmysterie te laten opdoemen; beide philosophische denkbeelden, die uit Fichte de één, uit Schelling de andere, door Schleiermachers reuzengeest op theologisch gebied, in eigenaardige omhulling, geïmporteerd zijn. Dit nu randt principieel het werk van den Heiligen Geest aan, wiens taak het juist is, om b e w u s t e Godskennis, in een vorm bij ons m e n s c h e l i j k bewustzijn passend, aan, in en door de Kerk te openbaren. ,De weg, de waarheid en het leven" is in Christus, maar uit dien Christus neemt de Heilige Geest het, ,,om het u t e v e r k o n d i g e n ; " te verkondigen niet door conscientie-indrukken, of gevoelsstooten, of ook door inoculeering van een levenslymphe; maar te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen