Beschouwingen over het Huwelijk, inzonderheid met betrekking tot de persoonlijke verhouding der echtgenooten onderling - pagina 38

36 gewinnt die Person, die sich weggiebt, nuf einen Theil desjenigen, dem sie ganz anheim fallt, und macht sich also zur bloszen Sache," en dus moet de deur voor haar gesloten blijven. Maar is dit Kant's bezwaar, dat van twee vrouwen elk zich geheel zou geven en ieder slechts een' halven man in ruil ontvangen zou, dan kan Mj toch, naar mij dunkt, geen overwegende bedenking hebben tegen de combinatie van twee mannen met twee vrouwen. Dan geeft elk twee helften, en bekomt elk er twee terug. Ja, zoo ware de combinatie nog uit te breiden. Slechts heeft men hierop te letten, dat het aantal aan beide zijden steeds even groot zij. Wellicht kon dan zelfs de burgerlijke stand niet weinig vereenvoudigd worden. Men sluit één groot huwelijk van het minst talrijke geslacht met eea gelijk getal leden van de andere sexe, en de overblijvenden plaatst men op eene candidatenlljst. Wordt men hier niet onwillekeurig herinnerd aan den regel uit het Romeinsche recht: „Quod vero contra rationem iuris receptum est, non est producendum ad consequentias" ^). Uit de consequentie blijkt hier de afwijking van het gezonde rechtsbeginsel. Beter is zeker de beschouwing van Trendelenburg, die de monogamie uit het wezen zelf van het huwelijk afleidt, als hij zegt: »Die Ehe ist wesenllich Monogamie, weil sich die game Persönlichkeit, welche eben darum andere Beziehungen gleicher Art ausschliesst, hineinlegen soil" ^). En zoo merkt ook Stahl op, dat bij polygamie zelfs de vrouw «sich nicht ganzlich dem Manne hingeben (kann), da es (das Weib) doch nicht seine Liebe zu den andern Frauen zu seiner eignen machen kann" ^). „Zij zullen tot één vleesch zijn", wordt gezegd, als nog slechts één man en de eerste vrouw geschapen zijn. En zoo weinig is dit alleen voor den aanvang waar, om straks ook eene vereeniging met meer dan éénen man of meer dan ééne vrouw te gedoogen, dat, ofschoon overspel niet een huwelijk tusschen de schuldigen vestigt, 1) Cf. 1. 14 en 15 Big I. 3. ' ) Naturrecht auf dem Grunde der Ethik, p. 234. 2) Rechts- und Staatslehre, 4e Aufl, I, p. 428.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen