Beschouwingen over het Huwelijk, inzonderheid met betrekking tot de persoonlijke verhouding der echtgenooten onderling - pagina 18

16 zich eveneens verzetten tegen wat de Groothertog van Hessen, Koningin Victoria's schoonzoon, gezegd wordt te verlangen ^). Intusschen wat ook ten dezen waarheid moge wezen, — de mogelijkheid is zeker geenszins uitgesloten, dat, daar niet alle deelen der rechtsorde door verschil van tijd en plaats gelijkelijk worden beheerscht, zoo ook Israels wetgeving bepalingen behelst, die van dat volksbestaan niet onafscheidbaar zijn. Ja, dat daarin een en ander opgenomen is van volstrekt algemeene bestemming. Maar nooit mag de wijze, waarop iets onder Israël als recht geregeld was, alleen daarom reeds voor ruimer kring verbindend worden geacht. We aarzelen dus niet volmondig het misbruik te erkennen, dat van het gezag der Schrift gemaakt is, en ook — trouwens geen wonder — telkens nog wordt gemaakt. De autoriteit der Schrift wordt, wat de toepassing betreft, bepaald door den aard der deelen, waardoor gebrekkig inzicht in het karakter 'zelfs van eeh derzelve zich licht ook in fou-

zusterskinderen, hoezeer noch door Gods Woord noch door het Romeinsche recht verhoden. ontraadt Calvrjn nochtans om aanstoot te vermijden, daar het in de Roomsche kerk ongeoorloofd was. Keizer Theodosius I (378—395) wilde deze huwelijken niet. Zijn opvolger Arcadius keerde echter tot den vroegeren rechtstoestand terug. ') Naar toch wordt gemeld zou deze Vorst, thans weduwnaar, de hand begeeren van Prinses Beatrice, de jongste zuster zijner overledene gemaUn. Hiertegen kant zich echter, trots de jaarlijksche bestrijding in het Parlement, Engelands wetgeving nog steeds. Men heeft gepoogd uit Leviticus XVIII : 18 af te leiden, dat het, daar de polygamia siniultanea met twee zusters uitdrukkelijk verboden werd, wel geoorloofd was met twee zusters te huwen in wat wel is genoemd geworden polygamia successiva. Calvijn bestrijdt deze redeneering. {Opera, X, pars prior, p. 231) En voorts verdedigt hij wat nog aan de overzijde des Kanaals geldt aldus: «Il est bien certain quand il est defendu de prendre la femme" du frere, que Dieu a declairé que de contractor mariage en ce degré la c'estoit chose repugnante a honnesteté et par consequent inceste. La diversité des raisons qu'on amene est nulle, veu qu'on se doibt tenir a celle que Dieu propose. Car si la honte du frere est descouverte, aussi sera elle de la soeur". {Opera, X, pars prior, p. 233) Ook bepleit Calvijn in dl. X, p. 235, eene van het gewone gevoelen zeer afwijkende meening in zake het Leviraatshuwelijk. Volgens Deut. XXV : 5—10 moest de broeder van den man, die, schoon gehuwd, toch kinderloos overleed, diens weduwe ))zich ter vouwe" nemen. Hij kon zich daaraan niet onttrekken zonder gevaar te loopen van gestraft te worden op de wijze, als daar is vermeld. Calvijn is echter van oordeel, dat niet alleen onder broeder te dezer plaatse alle mannelijke bloedverwanten zijn bedoeld, maar bovendien dat juist de zwager der vrouw, op grond van Leviticus XVHI: 16, haar niet mocht trouwen. Dit zou bloedschande zijn geweest.

c

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen