De verflauwing der grenzen - pagina 38

36 flauwen en straks uitwisschen der grenzen, innerlijk al meer tot ontbinding overgaat, en uitwendig in steeds enger band wordt gekneld? Immers zoo er één is, die principieel tegen het denkbeeld zelf van Evolutie protesteert, dan is Hij het wel, die van den Vader der lichten is afgedaald, om als God in het vleesch zich te openbaren. Hij is het Wonder. Bethlehem slaat breuke in de genealogie der menschheid. Het „Immanuël verrees", doorbreekt de natuurorde. En als straks dé Kerk van Christus de wereld ingaat, is, niet van die wereld te zijn, het haar ingedrukte kenmerk. Ipso facto staat dus de Kerk van Christus tegen den eenheidsdroom van het pantheïstisch proces /over, en ontkent ze, dat er ooit redding door Evolutie kan / komen voor een tn zonde verloren geslacht. Dit is haar aard, haar natuur. Bij prijsgeving van die antithese boet ze haar karakter in. Ze moet dualistisch tegenover de onher; boren wereld staan. En zoodra de grenslijn verbleekt, die h a a r van het natuurlijk leven afscheidt, houdt ze op Kerk van Christus te wezen. Doch natuurlijk juist hiertegen kant zich de pantheïstische neiging onzer eeuw, en kant zich niet minder I fel het beginsel zelf van Evolutie aan. Die ergernis van het • Kruis moet weggenomen, of het Pantheïsme kan niet zegevieren; die dwaasheid van Golgotha moet opgeheven, of de Evolutietheorie kan niet bestaan. Vandaar het roepen van een Duitsch wijsgeer, „dass wo die Bildung durchbricht, es keine Kirche mehr geben kann" 143). Vandaar Hegel's uitspraak, dat de Staat „als gegenwartige Göttliche Wille" de Kerk aan zijn doeleinden dienstbaar moet maken, tot ze eindelijk in den Staat zich oplosse 144). Vandaar dat Rothe, zelf theoloog, zijn theologische eere wegwierp en verraad aan de Kerk pleegde, door haar naderende verdwijning en haar opgaan in den Staat te profeteeren 145). En vandaar niet minder die koele vastberadenheid, waarmee de toongevende Juristen in Duitschland reeds de slavenketen smeden, waaraan de Kerk moet worden vastgelegd. Uit een kring van bijna dertig juridische hoogleeraren, waaronder ook Ihering, ging reeds het geroep op, dat de Protestantsche Kerk „eine rein weltliche Organisation »st", of sterker nog, „dass die rechtlich verfasste Kirche im

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen