Volkenrecht - pagina 48

38 Bepaaldelijk is door Frankrijk sedert 1830 het beginsel van noninterventie op den voorgrond geschoven, waarna het spoedig door andereu werd overgenomen. ,,Züodra Frankrijk" — schrijft Groen van Prinsterer—,,,het misdadige beginsel van non-interventie afgekondigd had, keurde men deze omverwerping der eenvoudigste gronden van het Volkenregt goed; men vleide zich dat eene betuiging, die enkel beteekent, „val mij niet aan, eer ik om u aan te vallen volkomen gereed wezen zal", een uitmuntend plegtanker was." '***) Het zijn bepaaldelijk Italiaansche schrijvers geweest, o.a. Mamiani, die non-interventie verdedigen als een beginsel, dat geene afwijking gedoogt 149). Zonder grond nochtans, meent Oppenheim. En het is dan ook opmerkenswaard, hoe schier algemeen in onze dagen gevoeld wordt, dat de leer van non-interventie onmogelijk met gestrengheid is vol te houden. Zij het al, dat, waar afwijking wordt gedoogd, dit maar al te zeer is ter wille van eigenbelang. Gelijk het ook waarlijk niet als bewijs mag gelden van verheven bedoelingen, die tegenover een valsch beginsel te machtig werden, dat, toen een jeugdig diplomaat, in verwarring gebracht door wat hij hoorde als theorie en zag van de praktijk, aan een' ouderen diplomaat gevraagd had, welke toch de beteekenis van non-interventie was, deze hem ten antwoord gaf: niet-interventie is eene diplomatieke uitdrukking, die ongeveer hetzelfde als interventie zegt. Hooger opvatting dan gemeenlijk ter verdediging van interventie, voor zoover men haar wil toelaten, gegeven wordt, — straalt door in wat von Gerlach schrijft: ,,Das Nicht-Interventionsprinzip verwandelt den Brudernamen, mit welchem christliche Kaiser und Könige als Söhne des Dreieinigen Gottes sich begrüszen, in ein leeres Wort und verletzt dadurch die Majestat der Kaiser und Könige in ihrem tieffsten Grunde, namlich eben in dieser ihrer Sohnschaft Gottes. Brüder sollen einander lieben und nach Kraften helfen und beistehn. An Stelle dieser realen jnhaltreichen Verbrüderung verweist dieses Prinzip jede Nation an ihren Egoismus als oberste Richtschnur ihres Handels und führt die so isolirten Nationen zurück in das Heidenthum, in welchem die Begriffe Frcmder und Feind—hospes und hostis — in einander übergingen. 1st die Nation als solche wesentlich egoïstisch, so darf von der Majestat der Könige

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen