Volkenrecht - pagina 87

n tion piemontaise sous Ie nom d'unité italienne." ^*'') Terwijl hij nog geen profetenzoon bleek in de voorspelling, dat nu ook berooving van den Paus volgen moest "*''). Waarom, zoo vraagt hij, had er niet eene confederatie van Italiaansche Staten kunnen bestaan? Zij is toch niet alleen in het algemeen mogelijk en natuurlijk, maar dit stelsel heeft voor de Italianen veel minder moeielijkheden en veel beter kansen dan ooit te voren. Vroeger lag het groote bezwaar in de buitengemeen groote verbrokkeling. Maar het aantal Staten is sedert de middeneeuwen reeds sterk verminderd, en zal stellig nog kleiner worden. Eene ItaÜaansche confederatie zoude slechts weinig Staten tellen, allen genoeg gelijk in kracht om hunne onafhankelijkheid in de Unie te bewaren, en voldoende groot en van beteekenis op het politieke tooneel, om te begrijpen en te aanvaarden wat noodzakelijk uit den band, die hen zoude vereenigen, volgt. De aardrijkskundige gesteldheid en plaats iu Europa brengen voorts mede, dat Italië uiteraard tot eene defensieve staatkunde geroepen is. Daarvoor nu is het foederatieve stelsel zeer geschikt. Piémont, dat altijd zijne onafhankelijkheid heeft weten te bewaren, en in Europa eene beteekenis bezit veel grooter dan zijne materieele kracht, zou een uitnemend bolwerk zijn om Italië te beschermen. Het is even weinig geschikt om Italië te veroveren, als het wèl in staat is het te verdedigen. Ook zoude dit stelsel gunstig wezen voor de vrijheid en de nationale onafhankelijkheid. Italië had te wachten waarlijk liberale instellingen, die de geschiedenis en de gevoelens der verschillende volken zouden eerbiedigen; zij zouden niet beginnen met hun op te leggen het afzweren van den nationalen naam, eenen vreemden Souverein, en eene gekunstelde eenheid. Zij zouden niet geëischt hebben die uniformiteit en die ontwikkeling van militaire krachten, die de bijna onvermijdelijke last der groote Staten zijn, en de droeve noodzakelijkheid van de nieuwe Staten, wier verovering hunne twijfelachtige grootheid is. De Italiaansche confederatie zou tevens de quaestie betreffende Rome doen vervallen. Maar de eerzucht van Piémont, zoo besluit Guizot, heeft de hand gelegd op de twee machtige hefboomen van dezen tijd: den revolutiegeest en de veroveringszucht, ,,et c'est ainsi que l'unité, idéé violente et bien moins liberale en réalité qu'en apparence, a pris en Italië la

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen