Verdienste of genade? - pagina 88

grenssituaties en gebeden^**) willen reserveren, maar zo willen spreken in het ganse leven en daarom het meritum bestreden. Daarin komt de diepte der rehgie uit en al is het duidelijk, dat ook in het Rooms-Katholicisme deze grenssituaties niet zullen worden gelocaliseerd en begrensd tot het einde, het valt niet in te zien, op welke wijze men het meritum kan handhaven tegenover de consequenties van deze gebeden. En wanneer we deze dingen opnieuw ter sprake brengen in ons huidig tijdsgewricht, dan doen we dat, omdat de hoop niet ongegrond is, dat in een nieuw verstaan de bedoeling van de Reformatie niet meer zal worden samengevat in de vormen van een duister en jaloers Godsbegrip of van een irreëel monergisme. Wanneer dat niet meer het geval is, zal het ook mogehjk zijn, uitzicht te krijgen op de zin van „les mains vides" als expressie van de rehgie der dankbaarheid en zal het mogelijk zijn in de verwarring aangaande het protestantse èn het katholieke „sola fide" de duidelijkheid van het reformatorische „sola fide" boven alle twijfel te verheffen.

284) Yg] j j Küng (a. w. pag. 266): „Gebete können oft theologisch besser antworten als Lehrsatze."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen