De „opleiding” bij de Reformed Church in het Westen.

Na nog. '©ens nauwkeurig te hebbien nagegaan welke Ide beteekenis is van het „rapport Wijckoff" en het gewicht van de zOo vaak geciteerde woorden van idezen emin'enten man, gesproken op de eerste sam'enkomst met 'de emigranten-predikanten, goed gewogen te hebben, wil ik thans wel befcermen 'dat ik niet meietr voor mijne rekening neem alles wat ik naar aanleiding van de sch'euriag van '57 — waaro'ver later— schreef in mijn artikel over Dr H. Beets „'de Christelijke Gereformeerde Kerk in Noord-Amerika."

De woorden van Wijokoff flie.gewag.maken van

een „weer teöngaaia" len, een „broederlijk: vaarwel Zoggen" als het kerkelijk saamleven mét'de Reformed niet meer bevalt, mogen mijns erachtens niét worden verheven tot een „beding." Tot deze conelusie was ik gekomen aleer ik kennis had genomen, van „de Hollandsche Gereformeerde Kerk in Amerika" door Rev. Nik. H. Dosker. Door de lezing van dit boek ben ik bevestigd in mijine meening omtrent de beteekenis van de eerste vergadering der Emigranten-Classis, waarop Dr Wijckoff de drie bekende vragien stelde, pit meende ik vooraf te moe^ ten laten gaan aan hetgeen ik nu verder nuededeel met betrefckiiijg to!t de opleiding in de Reformed. In een mijner eerste ajtikelen wees ik er op dat de Reformed, die toen nog geen verengalschten naam droeg, zijn predikanten in den beginne vooral, uit Nederland kreeg. Dit ; zou. met dien tijd veranderen. Aan het Queens-college, later naar een edelen gever Rutgers-college genoemd, werd een seminarie verbonden ter opleiding van aanstaande dienaren des Woords. Haar eerste professor was Dr Ijivingston, de man die meer dan iemand ten rijken zegen is geweest voor de Reformed en haar seminarie verbonden aan de New-Brunswijk college (Rutgers-College). Te New Brunswijk ontvingen de theologische studenten in het vervolg hunne opleiding. Dankbaar moet Worden erkend dat dit seminarie zich hield bij de Gereformeerde leer. De Professoren en de Predikanten moesten zich bij' de aanvaarding van hun ambt verbinden deze leer, zoioais zij in de Belijdenisschriften der Gereformeerde Kerk is vervat, te leeren en te handhaven.

Reeds wees ik in een der vorige artikelen op het feit dat de Reformed, zoo zij geen toevoer van leden had ontvangen uit Nederland door emigratie, allicht niet tot groote ontwikkeling zoude zijn gekomen, daar zij steeds meer van haar leden verloor aan deze of gene Amerikaans che kerkelijke gemeenschap. Nu kwam daar nog bij dat er in de eerste helft der vorige eeuw een giroote trek uit de Oostelijke staten was naar het Westen, dat nu al weer Midd^en-Amerika is. Daar vormden zich kleine gemeenten. Het Oosten verloor die niet uit het oog. In '37 reeds besloot de Synode die afzonderlijke groepen 'te steunen. De Reformed wenschte ook in het Westen voet aan wal te krijgen. Mede daarom stelde zij zoo groot belaing in de Nederlaiijdsche emigratie tusschen '40 en '50. Door de aansluiting van de Emiigranten-kerken als afzonderlijke classis bij de Reformed in de Oostelijke Staten werd zij mede zeer versterkt. Dit zon in den loop der tijden van invloed zijn op de opleiding. De Nederlandsche Emigranten-kerken beriepen in den eersten tijd voor het meerendeel hunne predikanten uit de Christelijke Gerefoinaeerde Kierk van hier. Van onze uitiiemendste mannen zijn toen naar het verre Westen getrokken. Toch zoudien de Amerikaansche gemeenten op den duur moeben voorzien in eigen opleiding. D's Van Raalte met zijn medebroeders was in de kerkelijke vergaderingen steeds bedacht (> p dengdelijk Christelijk onderwijs. In Amerika waren zij' vrij en 'hij drong er op aan om van die vrijheid gebruik te maken. Niet door allen werd de noodzakelijkheid ingezien van. te voiorzien in eigen christelijk onderwijs. Ook zon de helder ziende leider dra op hooger onderwijs en zoo werd Van Raalte de stichter van de be^ kende „Hope college" in Holland. Het stedeke Holland aan de Black Lake wordt geroemd om zija schoone, en gnnstige ligging. Van Raalte zelf gaf een en andermaal van zijn persoionlijk bezit voor deze stichting. Reeds was tussohen '40 en '50 herhaaldelijk op de onderscheiden. Synodes gewezen op de noodzakelijkheid dat in het Westen hooger onderwijs zou kunnen worden gegeven om „Westersche jongelieden op te leiden voor Westierschw'ei'k." En toten Van Raalte in '50 de particuliere Syno'de van Albany bijwoonde, drong hij daarop onmiddellijk aan. De Synode meende dat Van Raalte al te voortvarend was. Immers men had geen geld. Juist daarom vroeg hij steun aan het Oosten I Het Oosten zag het bepleite belang in en bood steun. Van Raalte ondernam drie coUeotereizen en reeds in 1851 kon de „Holland-Academy" worden geopiend. Deze stichting werd in 1866 omgezet in „Hopie College", en door den Staat erkend. In Amerika gaat het Hooger onderwijs uit van „Boarden" en van den Staat. Men heeft „Colleges" die geheel leven van gaven van particulieren. Door groote, ongekend rijke gaven van geldmagnaten worden vele dier stichtingen in staat gesteld tot den bouw e!n het onderhoud van ongemeen rijke instellingenvoor Hooger Onderwijs. Ook „Hopie College" is gebouwd uit bijdragen van particulieren en moet tot op onzen tijd daaruit zijn kosten bestrijden.,

Aan deze Hope College is nu ook verbondeh het Westerschie Theologische Seminarie. Tusschen Hope College en dit Seminarie is geenerlei verband. Beide stichtingen echter gaan uil van de Reformed Church. Zij trachten elkaniders groei en bloei te hevorderen. Dit Seminarie werd in 1867 opgericht. Daaraan werd groote behoefte gevoeld. Reeds had de Synode in een paar gevallen toegestaan, dat (wee jongelui na epn driejarig onderrieht van een T'vadikant ontvangen te hebbeij, werden geëxami-'•-oerd en toegelaten tot den dienst des Woords. I "'t paste niet aan allen o-m hunne studiën te • litooien aan de Rutgers college te New-Brunswijk! i.-; t Westersch Seminarie werd dan in 1867 ge­ sticht; jiam'mer genoeg dat reeds in '77 het onderwijs daaraan niet kon worden voortgezet, omdajt er geen gelid genoeg was en geen eigen gebouw. Nadat er een stichtingskapitaal was bijeengebradht in de volgende jaren, kon het weer in 1884 worden geopend en wel met een leerstoel in de system matische goidgeleerdheid. Naast , den eersten pöro-' fessor N. M. Stefüens werden twee lectoren aange^ steld, 'P. Moerdijke ^n H! Doisfcer. Maar reeds in 1888 werd een tweede leerstoel op'gericht voor de Bijbelsche' taal-en letterkunde, waarnaast in '94 een kwam voor de kerkgeschiedenis en in 1906 een voor de praktische theologie. Thans telt dit seminarie reeds vijf leerstoelen. Rev. James F. Zwemer, DLD., Prof. Em. is President van de Facultait, Rev. Evert J. Biekkink, D'. D., Prof. in de Systematische Theologie; Rev. John E.. Kuizenga, D'.D., Professor in de Praktische Theologie; Rev. Henry Hospers, DiD., Prof. voor het Oude Testament en Rev. S. C. Nettiinga, D.D., 'Professor voor de Geschiedenis, terwijl er verleden jaar nog een stoel vacant was voor het N. Testament; men wachtte nog op het noodige kapitaal en op den geschikten mail. In den heroepsbrief wordt aan de Professoren van dit Seminarie geen vrije woning of pastorie toegezegd, die moet door hön zelf worden, gehuurd of gekocht en onderhouden. De jaarlijksche opbrengst van drie kleine fondsen bèloopen ongeveer 4.000 dollar. Dit is minstens vijf duizend minder dam jaarlijks noodig is voor het ondei-houd der hoogleeraren. In een klein vlug; s, chriftje, waarin de penningmeester van het Seminarie een korte schets geeft vajn zijn geschiedenis, dringt hij dan ook aan op versterking van de finantiën. Haar inkomsten moeten getrokken uit de rente van een vast beEit, endowment, en uit vrijwillige jaarlijksche bijdragen ÜBï gemeenten voor het „salarisfonds." Dr Zwemer noemt deze beide bronnen van inkomst Jachin en Boaz. Jachin beteekent „hij zal bevestigen" en Boiaz „in hem is kraaht." Het Seminarie stO'une opj dieze twee pilaren! Die naam „Westersch Theologisch Seminarie der Gereformeerde Kerk in Amerika" laat aan haar wording, geschiedenis en toekomst recht wedervaren. Dit Seminarie is van ongemeenen inMoed. Dr Zwemer zegt: „hare twee honderd drie en veertig kweekelingen, velen in den heerlijken dienst der Zending verre over zee', eene moediige bende ijiverig bezig in het binnenlandsch zendingswerk en de dozijlnen verdubbeld in onze gemeenten, bewijizen dat dit Seminarie met welslagen haar aandeel neemt door haar bestendigen invloed, ten bate van de eenheid en de uitbreiding onzer kerken." Ik schreef vooral van dit Seminarie, omdat het dichter bij ons staat door haar historie dan het Rutgers-college. Onder haar hoogleeraren tellen wij mannen van ons uitgegaan of de namen van hun zonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen