De Reformed op onze Synodes.

Naldat dit stu, fc was voorgelezen, werd VanRaalte verwelkomd door den Praeses van de Synode, Ds J. H. Donner, dia geen vreemide voor den groeten voortpekker wais', gebjk ook later de scriba van deze vergadering, Ds N. H. Dosker teen man van betee'kenis zou, worden voor de emigranten in Amerika. Daarop nam Van Raalte zelf het woord', zichtbaar ontroerid wijst hij d© broeders op wat God heeft gedaan. Het is hem tot innige blijdschap 'dat zij' elkander na zoovele jaren van scbraÉding, nog weer mogen ontmo-eten, vereenigd in hetzelfde geloof, dezeUde hoop en liefde. Hij, geeft te kenn'cn dat ©en van de voorname redenen van zijn overkomst is om den band der christelijke \iei6i& en vereenigijng tusschen de broederen hier en die in Noord-Amerika nauwer tO'e te halen, opdat door den verren afstand waarop zij van ons en wij van hen waren, niet in vergetelheid! gerakten, dat zijl en vdj van denzelfden oo-rsprong, zij'n, maar dat daarentegen de eenheid, door onderlinge correspondentie en gem-eenschappelijk© pamenwerking, bewaard blijVe.

Dr Van Raalte wordt daarop' verzocht o-ni. alls aJdviseerend lid in de vergadering zitting te nemtenj waarop hij' als zoodanig plaats ne©mt in de vergadering.

Als nu in een der laatste vergaderingten van deze Synode de correspondentie met de buitenlandsche kerken ter sprake komt ©n dus ook di^' met do kerk in Noord-Am-erika., dan danld de Praeses Dr Van Raalte voor zijne tegenwoordigheidi en vo'or de aidvieaen waarmede hij' dö vergadering] heeft gediend; verder vraagt hij' hem' nader uiteen te zetten zijn verzoek om de gem'eenschap met onze kerk nau, wer „aan te knoopen".

Van Raalte dan ziegt dat zo'Olang het thans levende geslacht bestaat, de band der ©eiaheid wel zal blijven biesitaan; maar, opdat die voor het volgend'© geslacht oolc moge blijVen, is' bestendige geimeenschap en correspondentie noodig. Ook zullen er later, volgens het oordeel.van Zijh. E.erw., wel meerdere onzer leden !naar Noor'd-Amerika vertrek-' kèn, en 'daar het voor dia leden b'ehoefte is om' te weten, waar zij' in den, vreemide ©en kerkelijk aanknoopingspunt kunnen vinden, en het voor onze Klerk niet onverschillig kan zijh waar hane leden belanden, , zoo oordeelt Zijki Eerw., dat die oniderliage erkenning en gemeenscha, p onzer en hunner kerk van groot belang is. Vooral is daaraan behoefte bij' de verwikkelingen, die ook op kerkelijk gebied bij ben ontstaan. Verder worden nog aan Van Raalte vragen gedaan rai^ende hunne ver-©eniging m'et de Hollan'dsche Gereformeerde Kterk (Dutch Reformed Church) en de afscheiding als gevolg idaarvan.

Dr Van Raalte deelt dan in korte trekken mee het verloop van die vereeniging en verder boe die kerkgemieenschap met uitzondering van enkeli© gebruiken, die uit den aard vain het land voorts vloeien, in leer, tucht en dienst gelijk' is aan d© Gereformeerde iKlerk van Nederland voor 1816. Zij' erkent de belijdenisschriften onzer kerk als de uitdrukking , Van haar geloof en houdt zich in de kerkregeering aan de Dordtsche kerlsfcrde.

Verder verklaart hij' dat die Kerk geen gemteenschap onderhoudt met kerken van welker rechtzinnigheid iziji niet overtuigd, is, waarvan hij' dan enkele voorbeelden geeft.

Om alle deze redenen hadden de „gemeenten", die van hier naar Am'erika waren vertroldien, zich gedrongen gevoeld om zich bij' die kerkgemeenschap: aan te sluiten.

Wat nu echter de kerkelijke afs^ebeiding in Amerika aanbelangt, die was naar zijne overtuiging ontstaan als gevolg van de verschillend© elemen-'

ten, die van hier naar Roorld-Amerü'a waïen vertrokken; ^i| was niet aaai onreclilziirmigheid, ' bij fle Dutcih JReformied; , maar aan Mzondene oorzakfen te wijten. J^a nog ond.e'rscheiden vragein hem gesteld te hebben beantwoord^ verklaaiit Vaïi Kaalte 'dat het izijn inmdg^te wensdh ©n die, zijner medebroe^ flers is, dat er eenie Commis& ie vam uit olis midden kennis jzioude komen maken met hen. en zich alzoo van de toestanidem zon kunnen overtuigen en ook opdat er eene gemeenschappelijke actie op| het gebied der zieraiding ol aJnderszJns mocht tot stamd komen. De ervaring toch leerde, aldus Vaia Jlaalte, dat persoonlijk samen2djn en gemeensohappelijk samenwei'ken die blaind der keïken veel nauwer samenbond, dan slechts schriftelijke correspondentie.

Na , dit alles reikt de Praeses aan Van Raalte en in hem.aan de Klerk in Noord-Amerika de broederband en veridaant d© Synode zich bereid, om zooveel mogelijk de gemeenschap met de Kerk te onderhouden eïi met der daad te bevestigen.

Met ontroering en biewogten van gemoedi dankt Van Raalte voor dit vernieuwde bewijls van liefde en toegenegenheid, en spreekt den wenscih uit, dat de band tuer aangektaioopt het middel moge zijh, om onder .Gods ziegen het gescheurfde en afgedoolde in Amerika te redden eli de broederlijke liefde en eenheid aldaar weer te herstellen.

De vergadering zingt daarna van Psalm honderd vier en dertig:

Dat 's .Ifeeren zegen op u daal'; ' Zijin gxmst uit Zien u bestraal'; Hij schiep 't heelal, Zijn Naam ter eer; Looft, looft dan aller heeren Heer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen