Een boodschap van Genève.

In een Engelsch tijdschrift lazen wij, dat het Consistorie en de „Venerable Compagnie" van Geneve een boodschap gezonden hebben naar al de Christelijke Kerken, om van haar kansels gelezen te worden op het Paaschfeest, dat nu reeds achter ons ligt. Dit bericht' verwonderde mij een weinig, omdat ik niet weet of zij ook aan onze kerken is gezonden en zoo ja, aan welk adres dan. Verder heb ik ook niet vernomen of zij op Paschen is gelezen van de 'kansels van eenige kerkgemeenschap in ons land. In ieder geval is het wel der moeite waard om naar den inhoud te luisteren van een boodsohap uit de stad, waar de Volkerenbond zetelt en die het hoofdkwartier is van meerdere internationale organisaties.' Voeg daar nog bij, dat deze boodschap uitging van twee colleges, het Consistorie en de Venerable Compagnie, waarnaar schier alle Gereformeerde Kerken met'ontzag en^ belangstelling luisterden in de 16e en 17e eeuw, als zij iets hadden te zeggen en waaraan vanuit, alle landen in die jaren telkens weer advies werd gevraagd in zeer moeilijke aangelegenheden. Beide colleges hebben niet veel meer dan een schaduw van^ dat gezag overgehouden, 't is waar, maar ik meen mij niet te vergissen, als ik veronderstel, dat het zeer velen nog wel belang 'kan inboezemen wat zij thans de christelijke kerken hebben te boodschappen; ik wil daarbij zoo getroiuw mogelijk de Engelsche vertaling volgen.

Bloeders in Christus.

Op dit oogenblik, waaiop de toekomist van onze beschaving ernstig in gevaar blijkt te zijn, achten wij dat de tijd is aangebroken voor het i^rotestanitsche Chiistendoni, om openlijk te .getuigen voor zijü Meester, door aan de wereld een boodschap te zenden, ingegeven door Zijn voorbeeld en geest der liefde. '

In het lütgestrekte Rusland heerscht hongersnood met zijn schrikkelijke gevolgen; epidemieën dunnen de bevolking.

In Centraal-Europa hebben de jaren, waarin de bevolking geteisterd werd door ondervoeding, de kracht van het opkomend geslacht ondermijnd.

De verwoeste streken in het jNToorden van Franljrijk en in België zijn sprekende getuigen van de vreeselijfce tijden welke achter ons liggen.

En eindelijk, in het Nabije-Oosjen, dat al zooveel heeft doorgemaakt, richten brandstichting en massamoorden nieuwe verwoestingen aan.

Europa, uitgeput door den oorlog, krim.'pt ineen bij deze schrikbeelden van ellende.

Maar hiermede zijn' wij''ér nog niet: de landein, tot hiertcie gespaard, maken een ontzaglijke crisis door van werkeloosheid, waardoor millioenen arbeiders zonder werk zijn en dat beteekent voor duizenden van gezinnen verwording en dem-oralisatie. Tegen-' over deze feiten openen zich twee mogelijkheden: of de volkeren, beheerscht door koud egoïsme, zullen weigeren elkander bij te staan en zullen derhalve zoeken trotsche droomen van grootheid en van uitsluitend stoffelijken voorspioed te doen verwezenlijken en voortgaan miet te zinnen op wraak, geweldpleging en mfet het verwekken van haat, of ook bestaat de mogelijkheid, dat zij zullen luisteren naar de roépsteml van den Zaligmaker en zij . zidlen Zijn boodschap van vrede, van hoop en leven" welkom) heeten. Was het niet de Heere die zeide: „Hebt elkander lief. Gij zult uwe vijanden liefhebben. Zalig zij'n de barmtoartigen."

Onze Heiland vraagt van ons dat wjij thans op' deze frO'Osteloozc aarde Zijn dienstknechten willen zijn, drukkende Zijp. voetstappen. Hij verlangt van ons medelijden te hebben m'et degenen die hongerig en ziek zijn en de hoapi des levens te verwafekeren van degenen, dio gaan door de vallei van den dood. Alleen de Geest van Christus kan de problemen van den tegenwoordigen tijd tot een goedfe oplossing leiden en den volkeren weder schaffen leven en vrede. Broeders, mogen sceptici en spotters hun schouders al ophalen, en de jjoadschap van Christus beschouwen als een utopie en. die zelfs een dwaasheid achten, gij discipelen van Christus, gij gelooft en weet dat deze wereld kan en moet worden gered en dat zij in het verleden werd en in de toekomist zal worden ger-ed alleeii door het 'kruis van Christus, door de brandende vlam der liefde en door de 'kracht van de vrijwillig gebrachte offerande.

Hebben wij dan werkelijk niets geleerd uit de schrikkelijke ervaringen die ons huidig geslacht heeft opigedaan? Hebben wij dan niet gezien naar welk een afgrond van ellende en tot wefke 'wianhopige toestanden een beschaving leidt, die alleen miaar bezield wordt door dorst naar roem en geld? Indien de menschen van heden willen herstellen wat die van gisteren •verrield hebben, dan moet een andere geest hen leiden, de geest van het Evangelie van Christus.

Dat wij Christenen onze volle verantwoordelijkheid beseffen! Laten onze vurige gebeden opfclimimen tot God van alle oorden der wereld, smteekende voor dfgenen die lijden, biddende voor alle slachtoffers der zonde. Dringende aanvragen komfen van alle zijden om steiuni Vele daarvan vonden reeds gehoor I Maar de behoeften zijn zoo groot! Denkt vooral toch aan de groote ellende van tniljioenen kinderen die dreigen onder te gaan, aan de verlatenen, de weezen, de zieken. Onze harten tnógen geopend worden door de liefde tot den Heiland en wij zullen de vreugde smaken dat Hij tot ons zal zeggen: Ik was hongerig, en Gij hebt mij te eten gegeven, naakt en gij hebt mij gekleed. V/at gij aan een dezer kleinsten mijner broederen hebt gedaan, dat hebt gij aan Mij gedaan.

Het 'kruis van Christus, dat ten grondslag ligt aan het Loo'de Kruis, werkende te mjidden. van de vreeselij'kste gevechten, dat Kruis van onzen Heiland heeft gedrongen om liefde te oefenen jegens gewonden gevangenen en stervenden.

Laat dat het onderpand van Gods liefde zijn te midcen van de piuinhoopen; laat het de belofte van bevrijding zijn. Dat de kerken van Christus steeds mieer worden de hechte pijlers van gerechtigheid en vrede.

Dat allen die zich noemten naar den dierbaren naam van Christus werken om een nieuwe wereld voor te bereiden en om alle harten nauw aan elkander te verbin acn. Laten wdj uitbannen alle gevoel van haat, ons onthouden van alle bittere woorden jegens andere natiën en andere nrenschen. Laten wij tegenover de ai S'Chuwelij'ke gevolgen van het materialisme en de aanbidding van brute kracht, het jonger geslacht wijzen opi den uilnemender weg', welke leidt tot de algemeens P'acilir-a, tie, waarnaar zoozeer wordt uitgezien. De zaak dringt; de lijdende menschheid roept om hulp; zullen wij weigeren op haar geschrei acht te geven'?

Moge God ons de hulp van Zijnen Geest , schenken; moge Die ons lejden bij onze besluiten, en moge Zijïie heilige Naam in Christus worden verheerlijkt.

Het Consistorie en de Venerable Compagnie. Geneve, Februari 1923.

Correspondentie. Aan den broeder uit Nunspeet deel ik mede, dat het gevraagde adres is: Geschaftstelle der Reformirten lürchen-Zeitung, Barm-en, Gemarkerstrasze 9, Dcutschland.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen