Sexueele voorlichting.

In onze serie hoofdartikelen over „Het christelijk gezin in onzen tijd" schreven we het volgende :

„....de sexueele voorlichting is taak van de ouders. Ook in dezen is er vreeselijk gezondigd' door christen-ouders.”

Deze uitspraak is niet te bout. Uit onderscheiden brieven, die we naar aanleiding van deze opmerking ontvingen, bleek ons, dat hier werkelijk in menig opzicht van een noodstand kan worden gesproken.

Wat onder „sexueele voorlichting" wordt verstaan, zal ieder duidelijk zijn.

Tusschen het dertiende en het negentiende jaar breekt de periode aan, waaropj de jongen „man", en het meisje „vrouw" begint te worden. Dat is de kritieke periode in het leven, waarin niet alleen het geslachtelijk leven de aandacht vraagt, maar ook, misschien in velerlei opzicht in verband daarmee, heel het leven zijn eigenaardige .typeering ontvangt. Het is de periode van de crisis, de periode van den kampi, de periode van de lente met haar onrijpe vruchten. In dezen tijd zijn de jonge menschen uiterst gevoelig. Zij zijn bezig het evenwicht van kaï-akter te vinden, dat ze als man en als vrouw zullen moeten hebben. Maar daarmee in verband is hun leven getypeerd door een voortdurende worsteling, en stage spanning, en een steeds weer merkbaren kamp tusschen liet bewuste en het onderbewuste.

Hun tijd is als de tijd van de Middeleeuwen.

Het is de tijd van worsteling tusschen de neiging naar ascese en die tot genieting; het i s de periode van wereld z i n en wereld o-n t v 1 u c h-ting tegelijk; het is de leeftijd van den roo> fridder en die van, den m i n n e z a. n g e r in één persoon vereenigd.

Hun tijd is als de tijd van revolutie en vrijheidsoorlog.

Het is de tijd van de meest grillige fantasie en van de bitterste ernst in één leven; het is de periode van activiteit, het is de periode van passiviteit; het is de leeftijd van altijd d r o o^ men en van altijd bezig zijn; het is het leven in de eenheid van de klaarste tegenstellingen.

En in zulk een tijd zijn de jonge menschen moeilijk; moeilijk te verstaan, moeilijk te leiden, moeilijk te houden.

Ja, dat zegt men.

-Maar in dien tijd juist is het jonge mensch nog een groot kind, dat werkelijk maar niet opeens de zachte streeling van moeders hand missen kan, en dat werkelijk niet opeens alleen kan komeai te staan, waar tot dusver vader's kracht voor hem het eind van alle zorgen was.

Maar juist in dezen tijd, in dien tijd, die zoO' buitengemeen gewichtig is, laten ouders hun kinderen dikwerf min of meer los. Zij vinden dei kinderen ietwat eigenaardig worden. En toch — zij kunnen van d'anderen kant ook bijna niet denken, dat nu die kinderen, die voor een paar jaar nog zoo echt kind waren, er aan gaan denken min of meer op eigen beenen te loopen. En wat is daai-van het gevolg?

Dit, dat allereerst de kinderen wel gevoelen, dat er iets gaat veranderen in d© verhouding tusschen hen en de ouders. Dat zij zich met allerlei geheimpjes gemakkelijker wenden tot kameraden dan tot hen, die toch het allernaast staan Met het gevolg, dat ^.straks zulk een heel belangrijke kwestie, die van de sexueele voorlichting, maiajr al te dikwijls door de ouders wordt overgelafcean aan vreemden. Die die voorlichting geven met zeer bepaalde bedoelingen. Om het „vieze" dat er bij is. Om het schokkende, dat er in ligt. En zoo doen de ouders hun kinderen heel veel kwaad.

Het kan niet ontkend, dat het voor vele ouders zéér moeilijk is over deze dingen tot hun kinderen te spreken. Dat komt in de eerste plaaits voort uit een verkeerd schaamtegevoel. Van jongsafaan wordt er tegen de kinderen gezwegen, wanneer die kinderen komen a& mdragen met woriderlijke vragen, die op deze dingen betrekking hebben. Zoodra eenmaal het verhaaltje van den ooievaar is gedaan, is al de eerste slagboom op den weg gelegd. Immers, wanneer de ouders dan later zouden willen gaan vertellen, wat er werkelijk is, moeten ze beginnen met te verhalen, dat ze eertijds maar een leugentje vertelden. Hier zijn evenwel zulke ingeroeste gewoonten, dat ik me werkelijk niet vlei, dat hier zóó maar in één geslacht verandering zal komen in de houding der ouders. Maar toch moeten de dingen wel eens gezegd worden.

Wanneer uw kinderen aaiikomen met vragen na, ar hun eigen herkomst, of naar de komst van andere kinderen, — wel ouders, zegt dan tegen uw jonge kinderen, zoolang ze te jong zijn, om over deze dingen verder te denken en te weten, dat God de kindertjes geeft. Ook al zijn dan alle vragen niet opgelost, het mystieke, dat het kind in dat antwoord, en daarmee in het heele geval voelt, zal maken, dat het kind niet gemakkelijk verder vraagt; — of, als het vraagt, uzelf de oplossing .aaii de hand doet, hoe verder te handelen. En bovendien, — niet alle vragen Van de kinderen behoeven beantwoord te worden. Zoolang een kind beneden den lienjarigen of bij wijze kinderen beneden den achtjarigei-. leeftijd verder naar deze dingen vraagt, is er geen enkel bezwaar m.i. om te zeggen: waiineer je grooter bent, zal vader (moeder) je daarvan wel eens meer vertellen.

Maar zoodra dan ook boven den tien-jarigen leeftijd een kind ernstig naai-deze dingen begint te vragen — en het ligt toch zoo voor de hand, dat ze het vragen! — wees daai eerlijk.

Wat beteekent dat? Dat ge in de finesses alles moet vertellen? Niemand, die dat zou eischen. Maar wél dit: laat uw kind zelf de conclusies trekken. In de wereld der dieren is het kind op dien leeftijd wel al zooveel bekend, dat het zelf de parallellen trekken kan. En het merkwaardige is, dat zoodra het kind het mysterie van het moeder-dier in de dierenwereld aanschouwt, het met eerbied voor dat moeder-idier wordt vervuld. Dat is een genalie onzes .Gods, dat Hij bij Jiormala kinderen dien trek in het hart heeft gelegd. En het helpt de ouders in deze dingen over vele moeilijkheden werkelijk gemakkelijker heen, dan zij zelf eerst verwachtten.

Meer dan één geval is mij bekend, waar de oudere kinderen met dubbele zorg voor hun moeder vervuld werden, wanneer ze verstonden, nadat de ouders hen op deze zoo tactische wijze hadden, ingelicht, dat het mysterie van het moederschap zich weder aan hun eigen moeder zou , gaan vervullen.

Op drie zéér belangrijke dingen, die hierbij hatrokken zijn, willen we wijzen.

In de eerste plaats: ge kunt medewerken, om uw kind te behoeden voor het niet lidit te overschatten kwaad, dat minder kiesche monden de geheimenissen dezer dingen aan uw kinderen meedeelen. Een waardig man schreef mij, dat ook zijn ouders helaas hem op 'dertien-jarigen leeftijd over deze, dingen nog niet hadden ingelicht, en dat zulks geschied was-door een dagmeisje.... en de rest is té erg, om hier te vertellen. Een ander schreef me: „het heeft me later ontzaglijk gehinderd, dat in dien tijd vrinden me op hel. feit attent maakten, idat mijn lieve moeder ]jetrof, en dat ze dat deden in woorden, die zonder eenige piëteit waren, en die ik tot de mijne maakte”.

In de twee d e plaats dit: daar is, vooral onder jongens, een zonde, gewoonlijk (wellicht ten onrechte) die van Onan genaamd. Deze stomme zonde wordt door veel meer jonge menschen bedreven, dan vele ouders weten. Er zijn er, die. er aan te gronde gaan. Er zijn er ook, die (vaak na vertrouwde menschen geraadpleegd te hebben' in Gods kracht die zonde overwinnen. Maar steeds drukt die zonde, > jaar zij ook aanwezig is, hel leven temeer, en ontneemt zij aan het jonge mensch liet beste van zijn leven. En het betreft hier een zonde, die veel en veel meer omvang heeft genomen, dan velen denken. De onvergelijkelijke onnoozelheid, die er omtrent deze dingen ook ]3i} vele ouders en opvoeders heerscht, is overgeeflijk. Nu hebben hier echter in de eerste plaats de ouders te waken voor het heil hunner kinderen. Het gaat hier in de eerste plaats om het behoud der kinderen naar ziel en lichaam.

Maar vva: t is dikwerf het geval?

Dat de ouders met hunne kinderen niet spreken durven van deze dingen, wijl ze in den tijd. toen het geschieden kón, hebben gezwegen. Nu vraagt hun kind niet meer. En zij durven niet te beginnen over deze dingen; ook niet over het kwaad, dat ze bij hun kind vermoeden. Indien ze althans van deze dingen vermoeden hebbeoi.

Ook hier is evenwel de sexueele voorlichting — mits tijdig g^even — door de ouders, voor die ouders zelve een aanleiding om oek het sexueele leven van het kind voortdurend onder controle te houden. Tof heil van hun kind en tot rust voor hun eigen — werkelijk in deze dingen niet steeds rustige — consciëntie.

En ten derde is hier nog iets, waarop dikwerf ook te weinig wordt gelet.

Er zijn jonge menschen, die de verschijnselen, die zich in de puberteits-jaren voordoen, houden voor zondige verschijnselen, anderen die er geen weg mee wel«n en er zich angstig over maken, wéér anderen, die aain vrinden of vriendinnen raad gaan vragen — enzoovoorts. (En wéé, de gevolge», speciaal in dit laatste geval!)

Mij zijn gevallen bekend, dat men — ongehuwd — reeds op dertigjarigen leeftijd, gekomen, ernstige geestelgke schade leed, wijl men meende, dat een

gewoon natuurlijk verschijnsel niet minder was dan een uiting van (verborgen) vleeschelijken lust; en (lat men worsteling op worsteling kende, om er , jif te komen. Deze gevallen zou men de „gunstige" kunnen noemen. Anderen ga, an een anderen kant uit met hetgeen ze bij zichzelve constateeren. Af-(redacht nog van de onzedelijke voorlichting door allerlei geschrift.

Maai' we vragen ons af, en we vragen u, of zulke (jevallen niet een zeer ernstige aanklacht inhouden tegen christen-ouders.

Laten wij toch ouders zijn! Niet enkel menschen, die zorgen, dat de kinderen gevoed worden op tijd, maar die ook de kinderen opivoeden op tijd, — ja, OP. TIJD.....!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen