Christelijk Onderwijs op Het Zendingsveld.

In de Engelsche taal spreekt men gaarne van Religious Education, wat Dr van Boetzelaer ergens overzet door Christelijk onderwijs; hij voegt er echter de opmerking bij, dat beide termen elkander volstrekt niet dekken, en 'het eerste meer omvat dan het tweede. En J. H-Oldham, redacteur van „The Int. Rev. of Missions" schrijït, dat veel, wat voor den Amerikaan in de uitdrukking Religious Education ligt opgesloten en waaraan hijl dadelijk denkt bij dit woord, aan r^l& a in andere landen totaal vreemd is.

Dit wordt ons duidelijk, indien wij gaan onderzoeken, wat dan onder Religious Education verstaan wordt. Oldham meent: „Het is het streven zielen te brengen in levende gemeenschap met God, die Zijn wezen, doeleinden en genade in Christus ons heeft bekend gemaakt, om ze (deze zielen nl.) in staat te stellen in het licht van de ervaring hiervan en door de kracht van die genade tot een volledig en volkomen mensch te worden en bekwaam te maken hun aandeel bij' te brengen in het Koninkrijk G-ods". En op een andere plaats zegt hij: : „Religious Education is een saamvattende term, inhoudend al de bewuste werkingen, waardoor wij trachten elkander te helpen een vol en vruchtbaar leven te verkrij'gen, hetwelk zijn kracht en bezieling ontleent aan de keimis van God, geopenbaard in Jezus Christus, en zich uitend in een van ganscher harte dienstbaar zijn aan zijn Koninkrijk". Zoo verstaan, ligt het voor de hand, dat Oldham verklaren kan, dat deze educatie geschiedt in huis of in het gezin, in de kerk en' op; de school.

Religious Education omvat dus inderdaad' veel meer dan in de uitdrukking Christelijfe onderwijs ligt opgesloten, daar wij bij onderwijs toch alleen aan de school denken; misschien kunnen wij het het best vertalen door Christelijke opvoeding en onderwijs. In de opvoeding wordt toch ook onderwezen, en in het geven van onderwijs beoogt men toch opvoedend te werk te gaan.

Over dit onderwerp heeft genoemde Oldham gesproken op de vergadering van den Internationalen Zendingsraad te New-York in Januari .van dit jaar gehouden, en hij plaatste zijn referaat in „The Int. Rev. of Miss." Wij wijzen op eenige punten uit dit artikel.

Terecht vestigt Oldham er de aandacht allereerst op, dat de toestand inzake het onderwijs geheel veranderd is in den laatsten tijld en de zending met drie groote veranderingen heeft rekening te houden.

Ten eerste zijn er krachten gekomen, die, naast de zending, beslag willen leggen op het kind. Hierbij worde vooral aan de overheid gedaöht, |die overal scholen wil oprichten, om de volken eenige ontwikkeling bij te brengen. In het streven om neutraal te zijn, wordt natuurlijk de godsdienst v; an de scholen verwijderd gehouden. Zelfs al wordt de Christelijke religie niet opzettelijk geweerd, dan wordt er toch zooveel tijd besteed aan de andere vakken, dat het Christendom geheel in het gedrang •komt. De verwereldlijking van opvoeding en onderwijis is een groot feit in het leven van de wereld, waarmee de zending terdege rekenen moet.

Daarbij komt, dat de leuze: „kennis is macht" wordt aangeheven, en alles er op wordt aangelegd, om door het aanbrengen van kennis macht te geven. De zichtbare wereld, die gemeten en gewogen kan worden, is alles. De heer Merjerink, dir. van de kweekschool in Solo, drukt dit in zijta. artikel „Onderwijs en Zending in Ned. O.-Indië" aldus uit: „Het' onderwijs bedoelt het aanbrengen van technische kennis en vaardigheden; voor den economisch gevormden mensch is zelfhandhaving het voornaamste in het leven". Welk een schade dit geeft voor de maatschappij, heeft hij eenige maanden geleden in „De Reformatie" uiteengezet.

En eindelijk is ook de methoide van onderwijs 1 i; .'*.> : ; ïï«'? .'!^4": *ilS; ft^^ èèn geheel andere geworden. Werd vroeger het eerst de aandacht gewijd aan de .leerstof, nu wordt het eerst aan het kind gedacht, en dat kind zielkundig nagegaan, zijn vatbaarheid en aanleg onderzocht, met het milieu waaruit het komt gerekend, enz. Het Christelijk onderwijs is echter met deze nieuwe methode overal nog niet genoegzaam-vertrouwd geiaakt en meegegaan; in ieder geval, het godsdienstonderwijs is ten opzichte van deze nieuwe methode nog te achterlijk en daarom raakt het in discrediet. Zij, die dit onderwijs hebben te 'geven, zijn ook niet voldoende toegerust voor 'ïiun heerlijke, maar moeilijke en verantwoordelijke taak.

Het spreekt vanzelf, dat de zending deze idrie veranderingen niet over het hoofd mag zien. Het is roeping ? ; ich aan te passen aan nieuwe omstandigheden. Als het getij verloopt moeten de bakens verzet.

Om echter deze roeping te verstaan en te volbrengen, moet men een duidelijk antwoord hebben op de vraag, wat Christelijke opvoeding en onderwijs is.

Het beoogt niet alleen "het aanbrengen van een zekere dosis van kennis, maar richt zich op de geheele persoonlijkheid, opi den ganschen mensch. Het Christelijk onderwijs bedoelt beslist ook opvoe^ ding, en is dus heel iets anders dan een soort Christehjke africhting. Er zijn er maar al 'te velen, die tevreden zijn, zoo het godsdienstond'erwijs maar een plaats op het lesrooster heeft gekregen len er een bepaalde tijd aan besteed wordt, in minuten uitgedrukt. Maar kennis van godsdienstige zaken is meer dan het kunnen opsommen van gebeurtenissen en opzeggen van namen en teksten. Jn het wezen der zaak is 'het liefhebben en kermen door liefhebben. En dit eigenlijke en wezenlijke kan men anderen niet leeren en zelf niet leeren. Dat is de vrucht van de werking van den Heiligen Geest. Deze wetenschap sluit niet het gebruik' der middelen en methoden uit, omdat wij, wéten, dat de Geest Gods middellijk werkt; en het betaamt ons zelfs de beste middelen aan te wenden. Hieruit volgt ook, dat godsdienstonderwijs niet slechts als vak mag staan naast de andere vakken, maar het moet ook al het andere dragen en doordringen.

Dit zijn bekende klanken voor ons; het wordt onder ons nooit anders opgevat. Het zegt dan ook veel, dat in een zendingstijdschrift vooral voor Engelschen en Amerikanen, dit alles nog met zooveel nadruk moet worden betoogd! Het schijnt, alsof in Engeland en Amerika de rechte beteekenis en inrichting van het Christelijk onderwijs nogal ^at te wenschen overlaat. Toch doen wij' goed deze spiegel ook onszelf voor te houden.

Wij achten het onderwijs opi de school dan ook niet genoeg; het gezin en de kerk moeten, meewerken. En vooral het voorbeeld en het gebed tellen mee.

Met het aanbrengen van een zekere stemming mag echter allerminst volstaan worden. Kennis is maclit en leven op het terrein van het Koninkrijk Gods. De onwetende Christen kan geen goed en sterk Christen zijn. Kennis van de Heilige Schrift, kennis van de Christelijke leer, kennis van de geschiedenis der kerk en van den arbeid in het Koninkrijk Gods, het draagt alles bij tot het volmaken van den geestelijken wasdom.

Zoo mogen dus ook de nieuwe onderwijsmethoden niet worden verwaarloosd. Het is noodzakelijk kennis te nemen van hetgeen de psychologie ons leert. Tevens moet de zending dooidrongen izijh van den ernst en het gevaar van den kinderleeftijd. En ook moet zij den ouders alles bijbrengen wat noodig is, om de kinderen in de waarheid' groot te brengen.

Zoo is het noodig, dat de kinderen mee naar de kerk gaan.

De volle aandacht moet gewijd worden aan de opleiding van mannen en vrouwen voor dezen arbeid.

Noodiger dan brood is de oprichting van Christelijke scholen.

Wanneer wij dit alles voor oogen houden, dan mogen wij zeggen, dat onze Nederlandsehe zending in het algemeen en onze Gereformeerde zending in het bijzonder naa, r deze regels handelt en steeds meer begeert te handelen.

Laat het waar zijn, dat Oldham in zijn artikel een eenigézins gechristianiseerde maatschappij' veronderstelt, toch moet de zending ook bij den aanvang van haar arbeid deze voorschriften opvolgen. Het Christelijk onderwijs toch bedoelt niet slechts het bevestigen van het Christendom, maar ook de uitbreiding ervan. Het is een krachtig middel in de hand des Heeren, om het zendingswerk ingang te doen vinden, om aansluiting te krijgen, en ook om bepaald zielen voor Christus te winnen. In en door de school komt Gods koninkrijk.

„Moge Christelijk Nederland het in dezen tijd ook verstaan, dat we in de zending een nieuwe phase ingetreden zijn; dat de liefde en het gebed en de gaven moeten vermenigvuldigd worden om het mogelijk te maken, dat heel het opgroeiend geslacht in Indië, in het bijzonder ook' het meer ontwikkeld deel, wordt aangegrepen door de prediking van het Evangelie, opdat ons ideaal in vervulling trede: Christus ook voor de Javanen, de Javanen ook voor Christus”.

Deze woorden, door den heer Meyerinli in., dit blad geschreven, nemen wij! over, om het woord van Oldham over te brengen op ons Indië.

Zal ook Java voor Christus gewonnen worden dan moet met name de jeugd worden aange^ grepen door de prediking van het Evangelie. De prediking is er, maar zullen de jonge menschen er door worden aangegrepen? Zoo ja, dan is voorbereiding noodig. Het aangrijpen is de daad 'des Heiligen Geestes, en de zijne alleen. Maar onze taak bUjft het, den weg te banen, en de middelett te gebruiken; en het kan moeilijk tegenspraak ontmoeten, dat één der krachtigste middelen ïs het Christeüjk onderwijs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen