OPVOEDING EN ONDERWIJS.

Een professor in de Paedagogiek.

Ook in deze rubriek willen we er even onze groote blijd. schap over uitspreken, dat we eindelijk zoo ver zijn gekomen, dat aan onze Vrije Universiteit een buitengewoon Hoogleeraar werd benoemd in de Paedagogiek. Daarmede is een lang gekoesterde wensch in vervulling gegaan. Eere bij dezen aan het Gereformeerd Schoolverband, dat zijn rustelooze bemoeiingen met gunstigen uitslag bekroond ziet.

Als tweede reden van dankbaarheid komt voor de lezers van „De Reformatie" daar nu nog bij, dat tot dezen belangrijken arbeid werd geroepen de redacteur van deze rubiek: Dr J. Waterink. Moge het hem onder den zegen des Heeren gegeven worden, veel voor de wetenschap te doen, tot zegen voor ons onderwijs, tot beil voor land en volk en bovenal tot eere van den Naam onzes Gods.

Er wordt veel van den jongen Professor verwacht. Moge het hem gegeven worden, de gekoesterde verwachtingen verre te overtreffen. Zijn bekende werkkracht geeft ons goede hoop.

G. MEIMA.

Geen verder debat.

Even moet ik terugkomen op het stukje" van voor veertien dagen, waarin ik sprak over het debat tusscbeii den heer Jonkman en mij.

Men zal verstaan, dat het mij niet juist voorkomt het debat voort te zetten, onder de omstandigheden van thans. Niet gaairne maak ik al debatteerende in den kring van onderwijzers in engeren zin mijn entree.

Met den heer J. sprak ik af — in een onderhoud dat in volkomen vriendschappelijke houding en in broederlijken geest plaats had — onze discussie niet verder voort te zetten.

Ofschoon het niet mijn bedoeling was met mijn stukske den heer J. persoonlijk onaangenaam te zijn, wil ik toch gaarne verklaren, dat ik bereid ben, het in dat stukske voor den heer J. persoonlijk onaangename terug te nemen, zonder eenige voorwaarde.

De heer J. van zijn zijde zal het debat in „De School met den Bijbel" beëindigen.

Samen bouwen.

Voor de belangstelling voor mijn benoeming in den kring der lezers van ons blad ben ik zeer dankbaar. Ook voor het meeleven in de onderwijzerswereld.

Tot onze onderwijzers een enkel woord.

Mannen broeders, we zullen samen moeten arbeiden.

Van U wacht ik veel.

Wacht gij niet t e veel van mij.

Vooral in den eersten tijd hoop ik veel de rust van mijn studeerkamer te mogen genieten. Een rust, die arbeid beteekent.

Van harte hoop ik, iets te kunnen doen om te b o u-wen; verder bouwen op het fundament, dat gelegd is; in bouwen van het materiaal, dat aanwezig is; nieuw bouw zoo God mij de krachten geeft.

Maar bij dit alles vraag ik dringend het gebed van al „onze" menschen.

En van onze onderwijswereld speciaal geloof ik, dat zij ook in dezen de taak der liefde verstaat.

J. W.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen