UITDE BUITENLANDSCHEKERKEN

„Classisbeurten".

In d e Amerikaansche W a c h t e r trof ons het volgende aardige stukje van De J. v. Dellen, dat een typischen kijk geeft op Amerikaansohe toestanden. Let vooral op iet „eenige weken van huls zijn voor classisbeurten". Ds V. Dellen 'dan schrijft als volgt:

Zaterdagmiddag! Denver, Oolo., 9 April 1931.

Nog zie ik de professoren en studenten te Kampen, deftig gekleed in preekpak, hooge hoed en witte strik, de IJselbrug oversteken om zich naar het station te ibegeven. Van Kampen naar Zwolle en dan noord of zuid naar een voorname gemeente of afgelegen plaatsje, om het Woord te bedienen, of een stichtelijk woord te spreken. Of liever, we maakten die onderscheiding tusschen het ambtelijke en niet-anibtelijke optreden toen nog niet. Allen 'gingen uit p r e e k e n. En het was een 'genot, vooral voor de studenten. Natuurlij'k de nieuwelingen zagen er soms wel wat tegen op. Doch men repeteerde dezelfde preeken geduriglijk. Of om het te zeggen in studententaal, men reed zijn oude paardjes. En dat was niet zoo moeilijk. Ook zat er in dat uit-preeken-gaan een klein financieel voordeeltje, wat goed te pas kwam. En het was een aangename afwisseüng. Uit 'de muffe studeerkamer de wijde wereld in. Men kreeg een voorsmaak van wat het straks zou zijn als men emdelijk zijn ideaal had bereikt, en predicant was. Geen wonder dat enkelen zich wel eens lieten verlokken om vaker te 'gaan dan geoorloofd was, en in het grootste geheim snoepheurtjes waarnamen.

't Was Zaterdagmiddag. Voorzien van een handtasch, waarin een paar preeken en verdere 'benoodigdheden, reisde ik per trein naar N. N. 'k Had een uur of vier te sporen, en dan nog een flink uur in de auto te rijden. Mijn weg liep door de eenzame prairiën van 'Colorado. Droomend keek ik uit het raam van den trein, en toen dacht ik aan Kampen en het uitpreeken^gaan. 't Is thans zoo anders, 't Is een heel andere wereld waardoor de zware locomotief van de flyer ons voorttrekt. Eindelooze velden met hier en daar een eenzaam huis met schuur. Geen hoornen, en geen water. Een land meestal dor en mat. Doch de lucht is helder als kristal, en het landschap baadt zich in koesterende zonneschijn, welke in warmtegolven trilt over 't veld. Wat een' tegenstelUüg met Nederland! En toch er is zooveel overeenkomst. Onwillekeurig, waar ik thans hier in den trein zit op reis om een classisbeurt te vervullen, gaan mijn gedachten terug naar den goeden ouden tijd van de studentendagen. Als toen, is het ook nu een ontspanning, 't Was niet noodig om voor deze gelegenheid nieuwe preefcen te maken. Anders neemt de vooïbereiding voor den Zondag veel kostelij'ken tijd. Nu kon ik eens wat speciaal werk verrichten. Rustig zit ik neer. ^k Heb een soort vacantiegevoel. Straks kan ik genie^ ten in den famihekring van een (broeder en zuster, die miJ! 'gul ontvangen, en 'dan treed ik op voor de kleine gemeente, die zich gewoonlijk met pre^klezen tevreden stelt, en daarom een enkele classisbeurt hoogelijk waardeert.

Er zijn classisbeurten en classisbeurten. Het maakt heel wat verschil of men één Zondag gaat ol twee en zelfs drie. In 't laatste geval is men een heele poos van 'huis. Men toeft 'dan één of twee weken onder 't gastvrij dak van een broeder en zuster, 't Kan wezen, 'dat men geweldige afstanden moet afleggen. Indertijd 'behoorden Manhattan, Mont., en Lynden, Wash., bij 'Classis Orange City. Wie daarheen op classisbeurten toog begaf zich naar de einden der aarde. En zoo was het aleer Classis GaUfomië was georganiseerd en de predikanten van Classis Pella Redlands en andere plaatsen op hun beurt hadden te bedienen. Wie nu naar Hamshire, Texas, wordt gezonden, moet ook een paar dagen en nachten in den trein doorbrengen. Als hij in Nederland dominee was kon hij misschien even vlug een olassisheurt waarnemen in Rome of in Gonstantinopel.

't Is 'geen wonder dat kerkeraden en gemeenten wel eens wat pruttelen als de leeraar zoo lang van huis moet. En voor de predikant is 't ook niet altijd zoo gewenscht. 't Kan zijn dat het bezwaarlijk is een zwakke gade of kleine kiu'deren zoo lang alleen te laten. Bovendien 'kan de arbeid in eigen gemeente niet geregeld voortgaan. Later moet men dan soms de schade weer pogen in te halen.

Zeker, daar is iets aantrekkelijks — die classisbeurten. 't Is een afwisseling. Men krijgt andere oorden te zien. Er is veel in dat bekoort als men uit den barren winter van het noorden plotseling in een paar 'dagen aanlandt in het zoele zuiden. Ook is het niet onaangenaam 'kennis te maken met andere menschen en toestanden, en vanaf het platform en bij het huisbezoek andere gezichten te zien. Dat alles kan verfrisschen en verrijken. Misschien trekt 'de gemeente er ook een voordeeltje van als de 'dominee eerlang terugkomt met nieuwe energie en nieuwe gedachten.

Doch, zooals ik zei, 't is wel te ibegrijpen, dat de 'gemeenten niet altijd gediend zijn van de absentie van hun predikant wegens het vervullen van classisbeurten. Men moppert dan omdat er preeklezen is. Men mist 'den 'dominee 'gedurende de week. Soms klaagt men steen en been.

Ondertusschen is er in dit geven en vervullen van classisbeurten iets zeer schoons.

Er blijkt uit dat er kerkverband is. Als genabuurde kerken levende onder 'hetzelfde classicaaj verband, vergadert men seiam, ziet men op eikaar toe, en dient men elkander. Zoo wordt de eenheid gevoeld. De vacante 'kerk wordt niet vergeten. De kleine gemeente wordt ook bediend. Misschien moet de predi-'kant een kerk vol volk achterlaten om voor één of twee Zondagen een kleine kudde te weiden. Doch die Meine gemeente mag niet worden vergeten en krachtens 'het kerkverband heeft ze zekere rechten op de dienaren des Woords van andere gemeenten. Door de classisbeurten, die door de gezamenlijke kerken in classis vergaderd, worden toegewezen, oefenen de kerken gemeenschap met elkaar. Dat is een bijzondere vorm van de oefening van 'de 'gemeenschap der heiligen.

Dat wordt oök al gevoeld als de kerken der classis waarlijk genabuurde kerken zijn. Vele gemeenten zijn verspreid ia dezelfde stad of in hetzelfde district. Het is 'dan niet altijd noodig om aan een vacante gemeente classisbeurten te geven. Een vacante kerk in Grand Rapids kan waarschijnlijk zelf wel zorgen voor geregelde bediening des Woords. Toch geeft men ook dan aan zoo'n gemeente classisbeurten. En dat is zooals 't behoort. 'Geen zwak'ke kerk mag aan eigen lot overgelaten. Geen 'dienaar is te goed of te voornaam om zoo'n kerk op zijn beurt naar classicaal besluit te 'dienen. En omgekeerd mag geen vacante gemeente zoo zelfgenoegzaam zijn, dat ze oordeelt 'de diensten van 'genaJbuurde predikanten niet té behoeven ais die naar classicaal besluit aangewezen worden om aldaar hun beurten te vervullen. Het is ook onder Gods voorzienig bestel dat de kerken in' zeker classicaal verband samenleven. En we behooren dit bestel te eerbiedigen, en het kerkverband te oefenen ook in het geven, het aannemen, en het vervullen van cla.ssisbeurten. Alle 'hooghartig of zelfzuchtig independentisme staat 'hier geoordeeld.

In de laatste alinea's van dit stuk staan enkele leeringen, die wij ook in Nederland ons wel mogen aantrokken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen