Dan en de 144.000 verzegelden in Openbaringen 7.

Een onzer lezers zond de vraag bij me in, „wat de reden mag zijn, dat de stam Dan niet voorkomt onder de verzegelden in het zevende hoofdstuk der Openbaringen van Johamies, en of er verband is tusschen dit niet genoemd worden en den zegen van .Tacob over dezen stam".

'tls met deze vraag alweer als met zooveel andere: om een eigenlijk gezegd „geestelijk advies" gaat het daaibij niet. Maar ik kan nu eenmaail niet al te kritisch zijn, en zal haar daarom maar niet op zij leggen.

Om te beginnen, hangt de belangrijkheid van deze vraag voornamelijk af van de opvatting, die men heeft van de 144.000 verzegelden in het visioen van Openb. 7.

Wie, naar chiliastischen trant, bij de „geslachten der kinderen Israels", waartoe de verzegelden behooren, denkt aan Israël-naar-het-vleesch, moet aan het niet-voorkomen van Dan onder de opgenoemde stammen wel veel gewicht hechten, en zal niet licht rusten vóór hij er een verklaring voor vond. Want op zijn standpunt raakt het hierbij geen kleinigheid: hebben we hier met niets minder te doen dan met een uitsluiting van heel een stam Israels van de zaligheid.

Maar voor wie de chiliastische opvatting der profetie, als in strijd met de Schrift, afwijst, en in de 144.000 verzegelden de vertegenwoordigers ziet van het ware Israël', van de heilige algemeene christelijke kerk, die hier, als zoo dikwijls in de Schrift, ter aanduiding van de eenheid van Oude en Nieuwe bedeehng, met den naam van haar type Israël wordt genoemd, verliest d© zaak heel wat van haar gewicht. Evenals allerlei andere vragen met betrekking tot de lijst der stammen, die Openb. 7 ons voorlegt, zooals: waarom de orde hier zoo geheel anders is dan overal elders — niet genealogisch en niet naar rang — waarom wèl !Manasse en niet Efraïm, en toch ook' wèl weer Joz-ef wordt genoemd; en hoe het komt dat uit , el: en stam precies een gelijk aantal verzegelden opgegeven wordt.

De chiliasten, die in namen, noch getallen, symboliek willen zien, maar beide letterlijk opvatteaa, mogen zien, hoe ze met deze oni'egelmatigheden klaar komen — óns zijn. ze een bewijs te meer, dat de profetie zelve met haar letterlijke opvatting den spot drijft, en dat ze ook hier symbolischtypisch verstaan wil worden.

Toch wil dit allerminst zeggen, dat ze willekeurig tewerk gaat.

Natuurlijk is er een reden voor, dat aan den stam Dan de eere wordt onthouden van mee te tellen onder de stammen, die hier als vertegenwoordigers van de ééne heilige, algemeene Christelijke Kerk genoemd worden.

En dan zegt de geschiedenis van den stam Dan ons hier, m.i., genoeg; méér dan het woord van den stervenden Jacob, dat er slechts een vage .voorzegging van was.

Dan was nooit een stani'van betéekènis; had nooit een plaats der eere in Israël; was eer een, donkere vlek op Israels leven: iet de Amorieten in zijn erfdeel ongemoeid; moest door Manasse m Efraïm gehandhaafd worden in zijn gebied (Richt. 1:35); ging, in plaats van eigen erfdeel, te zuivere^ uit op landroof, buiten de van God gestelde gren^zen, (Richt. 18), en was de eerste stam die zich overgaf aan afgoderij. In het lied van Deborajh, wordt hij dan ook als lafhartig en trouweloos gebrandmerkt, in 1 Kron. 7 niet meer met eigen naam genoemd, maar met dien van „Husim".

Het zal om al deze redenen zijn, dat Dan de eer werd ontzegd van in de stammenlijst van Openb. 7 te worden opgenomen.

Met uitsluiting van het Koninkrijk Gods heeft dit evenwel niets uit te staan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen