Gaan!

Het slot van dr Bos' artikel luidt:

„Wie de gemeenschap, waarin hij verkeert, niet meer 'zegenen' kan door zijn aanwezigheid, moet m.i. dan ook niet langer wachten, maar gd& n, zoodra de weg der hereeniglng is gebaand".

Dat het hiertoe komen zou, wisten wij al lang. We hebben het vermoed sinds Oosterbeek. Waarom dr Bos zoo vreeselijk kwaad geweest is, toen wij destijds over Oosterbeek schreven: „een aanval op de vrijmaking als acte van trouw" is ons altijd een raadsel geweest; hij zegt het immers eindelijk zelf zoo in zijn „biecht" ? „Blij met de vrijmaking ben ik nooit geweest". Ik wel. Ik was niet 'blij _ met de noodzaak van vrijmaking (want die noodzaak was: het nemen van valsche besluiten, het opleggen van valsche bindingen, en de beantwoording van een vrijmaking van enkels besluiten met een krasse uitwijzing over heel de linie). Maar ik was wel blij met het feit der vrijmaking: men verheugt zich niet over een inbraak, maar ra& a verheugt zich wel over het afslaan van de inbraak (en van de inbrekers).

Dat dr Bos het vraagstuk zoo onhelder stelt, ligt natuurlijk niet aan eenig gebrek tn denkvermogen. Het verklaart zich alleen uit 't feit, dat hij allang gekozen heeft. Wat men hem daarbij kwalijk nemen moet, is het niet voor het front komen met zijn conclusies 'en afspraken. Eerst moesten we allemaal bidden voor Oosterbeek. Maar geen mensch mocht bidden voor zijn geheime

•cjouferenties met de synodocratische deputaten. Want dat bleef allemaal geheim.

Intusschen: daar staat het woord „gdfin"!

We zijn blij dat het niet gelukt is, het zoover te krijgen, •dat dr Bos is weggezonden. De verantwoordelijkheid ligt nu alleen bij hem. Bn hoe zwak de gronden zijn, ziet men uit zijn „bieeiit" („ook wel wat"), „soms", een „geest". Wij wenschen hem geen verdriet toe, maar letten . wel op de „geesten", die hij straks in de armen valt.

. Nog iets. Met opzet heeft ons blad zich er voor gewacht te zeggen: dr Bos gaat. Om niet meer te zeggen dan wij mochten, en om niet door al te haastige conclusies zelf aanleiding te worden, dat dr Bos kon zeggen: „zie je wel? " hebben we openlijk geschreven (eenige weken geleden) : concludeer niet meer dan er staat. Best mogelijk, dat o.a. dr Bos, indien de synodocratische samensprekingsdeputaten op de gemaakte afspraken het „fiat" hunner synode krijgen, dan niet „gaat", doch de kerken nog zal verzoeken, over de nieuwe formules en 'uitspraken der synodocraten zich te beraden.

Wat zijn we blij m^t die voorzichtigheid.

Want nu is het alleen maar dr Bos zelf, die het woord „gaan" in den mond neemt. Zie ik het wel, dan heeft hij de schepen achter zich verbrand; wij niet. Bén van beide: zijn voorslagen worden aanvaard of niet aanvaard door de Haagsche vergadering. Stel eens, dat ze niet aanvaard werden? Dan zou voor dr Bos het parool moeten, zijn: , blijven (alsof dat 'n kwestie ware van eigen beschikking, en alsof een gemeente zich zóó kan laten behandelen, eiken Zondag ). Maar van „blijven" heeft hij naar .het schi.int afgezien: want hij zelf is het, die spreekt over , , wie de gemeenschap, waarin hij verkeert, niet meer zegenen kan door zijn aanwezigheid". Dat beteekent dus (tenzij we niet meer lezen kunnen): ik kan door mijn aanwezigheid de gemeenschap waarin ik verkeer niet meer zegenen. Ergo: hij wil gaan. In elk geval gaan. Dadelijk gaan: „niet langer", staat er. Preekt dr Bos nog wel op den dag van morgen? Ik weet het niet. Hoe het zij: hij is volkomen zeker van zijn zaak, d.w.z. van de houding der Haagsche synode (dan hebben die deputaten de synode.al vast in hun zak) öf — hij heeft zich uitgeleverd op genade of ongenade. Misschien ook gaat hij werkeloos aan den kant zitten (persoonlijk onrecht moet worden geduld!)

Hoe het zij — we zullen binnenkort van heel wat geharrewar en ruzie over onwezenlijkheden af zijn. Bn we zullen zien gdan, van wie het gaan te vermoeden was. En we zullen de fabel over al die nieuwe bindingen meteen zien bespottelijk gemaakt. Bn we zullen beleven, dat dr Bos niet meer boos kan worden op menschen, die zich afvragen wat hij zich afvraagt: kan die aanwezigheid (als er niets gebeurt!!!) nog zegenend zijn? Och, waarom moet men zoolang wurmen, voor het directe woord er Tiit is? .

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen