Voor Kinderen.

£EN TROUWE GETUIGE.

VIL

EEN AANKLACHT.

Een der aanwezige monniken haalde nu een perkament te voorschijn, dat tusschen andere stukken lag en begon op een wenk van een der Inquisiteurs te lezen:

»Ik verklaar bij dezen aan het Heilig Gerechtshof te Venetië, dat de monnik Baldo, van de orde der Minderbroeders, uit Albona dit jaar 1S4T gedurende den vastentijd gepredikt heeft te Cherso;

dat deze prediking aan de geloovigen zulk een ergernis heeft gegeven, dat ik mij in mijn geweten gedrongen gevoelde, de hoogeerwaarde rechters der Inquisitie daarvan in kennis te stellen."

Onder dit stuk stond de naam: Curzola.

> Dat is dus uw beschuldiging", zoo sprak een der rechters. »K.unt gij die waarmaken? "

> Ik geloof ja, eerwaarde heer", sprak Curzola.

»U zullen eenige vragen gedaan worden", sprak de rechter. > Wees zoo goed daarop naar uw beste weten te antwoorden. Bedenk dat het geldt de eer der heiligi kerk."

Terwijl een der monniken pen en papier nam, om de antwoorden, die Curzola geven zou, op te schrijven, begon een ander der rechters dezen laatste te ondervragen.

»Wat hebt gij gehoord? "

»Baldo zeide dat de aflaten niets waren dan zotheid, want de paus en de priesters bevelen dei: menschen de voorbeden, die door den aflaat eerst hun eigenlijke kracht krijgen, slechts aan, om geld van hen te bekomen."

»Niet meer? "

»Hij zeide ook, dat er geen vagevuur is. Christus heeft ons verlost door zijn verdienste, zoodat voorbeden geen waarde meer hebben. Het Onze Vader mag men alleen tot God bidden. Het is een doodzonde te bidden tot de heiligen."

»En verder? "

«Verder hield hij staande dat de oorbiecht geen verplichtend gebod is en dat alle plechtigheden slechts voorgeschreven zijn om geld van de lieden te verkrijgen.*'

»Zei hij ook nog meer? "

Ja, hij spotte met de oude gebruiken van onze moeder, de teilige kerk, die op bepaalde tijden het gebruik van spijs verbiedt en vasten voorschrijft."

«Hebt gij bij dit alles nog iets te voegen ? ''

«Ik kan den hoogwaardigcn heeren nog meedeelen, dat Baldo gedurende heel den vastentijd vleesch heeft gegeten, zoodat hij de bevolking in onze streek gansch heeft verleid en het weinig scheelt of allen zijn ketters geworden."

«Wij weten thans trouwens genoeg", sprak een der Inquisiteurs. De monnik, die alles had opgeschreven, las nu voor wat Curzula had gezegd, en nadat deze had verklaard dat alles juist was opgeteekend, sprak de oudste der rechters:

«Gij hebt «, heer Curzola, gedragen als een trouwe zoon der kerk. Wij danken u voor uw ijver en uw meedeelingen en zullen d.e naar behooren gebruiken. Ga voort en tracht te vernemen wat Baldo ook elders leert. Weet gij misschien waar hij zich bevindt? "

«Dat is nu nog moeielijk te zeggen, " antwoordde Curzola, «zooals de eerwaarde heeren weten, trekt Baldo gelijk andere Minderbroeders, predikend het land rond Evenwel in den winter woont hij meest in zijn klooster."

«Dat is voldoende, " sprak de rechter, «en nu heer Curzola kunt gij gaan. Wij rekenen op uw diensten."

Een jaar daarna bevond Baldo Lupetino, die voor dit jaar zijn reizen had geëindigd, zich op weg naar zijn klooster, waar hem veel arbeids wachtte. Hij had dit jaar veel gewerkt en gestreden en, gelijk hij mocht vertrouwen, niet zonder vrucht. Hij gevoelde zich ernstig gestemd, want hij wist, gelijk wc zagen, reeds, wat booze tijden er voor de Belijders des Heeren waren aangebroken. Vreesde hij ook al niet om zijn zelfs wil, dan toch des te meer voor zoo velen, die hij nog voor de waarheid hoopte te winnen; voor den goeden gang van de prediking des Evangelies in Italië. En Baldo verhief zijq hart tot den Heere God en bad Hem om kracht en wijsheid. Toen zette hij gemoedigd zijn reis vooit.

In het klooster werd Baldo door zijn vele vrienden onder de monniken hartelijk en met blijdschap welkom geheeten. Het trof hem echter dal anderen, van welke hij wist dat zij nog met hart en ziel de Roomsche kerk aanhingen, ditmaal bijzonder stroef en ternggetrokken waren. Hij zeide er echter niets van, onderzocht of alle zaken behoorlijk in orde waren, en zette zich toen aan den arbeid.

Niet lang was hij gezeten, toen eer»'kloppen aan de deur hem stoorde. Een reizend koopman, zoo vernam hij, wenschte hem te spreken.

Een oogenblik later trad een man binnen, die een klein pak, in leder gewikkeld, onder den arm droeg.

«Wat is uw verlangen? " vroeg Baldo, »wie zijt gij? "

«Een reizend koopman, gelijk — gij zelf, eerwaarde heer, " was 't antwoord.

Eenigzins verbaasd zag de laatste den vreemdeling aan, die op een wenk van Baldo plaats nam.

(Wordt vervolgd^

Des Heeren wpgfcn.

(Naar Ps. XXV).

Heer, leer mij uw wegen kennen, Doe mij, nimmer 't voortgaan moe, Aan Uw pad mijn voet gewennen Dat Uw waarheid mij behoê. Laat mij niet, gelijk ik plag Struiklen door verkeerde gangen, God mijn heils, den ganschen dag Wacht ik U, met sterk verlangen.

Dat Uw gunst tot mij zich wende, Denk aan Uw barmhartigheid. Want zij kent begin noch ende Is al de eeuwen door verspreid. Schoon mijn jeugd U heeft misdaan, o. Gedenk niet mijne zonde. Zie mij Heer genadig aan Dat op U mijn hoop zich grondel

God de Heere is gansch rechtvaardig, God de Heere is eindloos goed. Toont den zondaar, hoe onwaardig. Waarheen hij zich wenden moet. Wie zachtmoedig luistren wil, Zal zijn recht met blijdschap eeren. Wie zachtmoedig is en stil Zal Hij zijne wegen leeren.

HOOGENBIRK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen