Uit de Ders.

In de Friesciie Kerkbode wordt een licht in-" sluipende "dwaUng bestreden over de beteekenis van het woord ^een dubbel getal" in Art, 22 der Dordsche Kerkenordening.

We lezen daar:

De uitdrukking ceen dubbel getal" wordt nog soms niet goed begrepen; ten minste bij de verkiezing van ouderlingen wordt soms zoo gehandeld, dat men haar niet goed schijnt te begrijpen. Aan opzet denken we niet; onopzettelijk zeker, gaat men sonre nog zoo te werk, dat men, bedoelende art. 22 laatste gedeelte letterlijk toe te passen, toch anders, doet, omdat men tweetalkn stelt in plaats van het dnbbek getal. Als er b. v. 3 ouderlingen verkozen moeten worden, stelt men drie tweetallen aan de gemeente voor; A tegenover B staande, zoodat een van die beiden moet worden gekozen, C tegenover D stellende, zoodat een van die twee moet worden aangewezen; en, nog eens, E tegenover F plaatsende, züodat meri óf F, óf F moet kiezen.

Het is dus; A en B; C en D;

E en P", en nu moet van elk dier beiden, die op de tweetallen voorkomen één worden gestemd.

Dat is echter geene letterlijke toepassing van de K. O. Dan moet men als er drie moeten worden gekozen, niet driemaal twee aan de gemeente voorstellen, maar het «dubbel getal" van drie, zonder ze twee aan twee tegenover elkander te plaatsen; en de gemeente wijze dan de helft, ; > hct halve deel" van dat «dubbele ge; al" aan. Dan wordt het dus A, B, C, D, E en F werden voorgesteld; en nu behoeven de broeders lidmaten niet óf A óf-B, ook niet óf C óf D, en evenmin óf E óf F aan te wijzen, maar mogen b. v. wel de drie eersten nemen, of den eerste en den laatste stemmen met C er bij of met D er bij; precies zooals zij willen, kunnen ze maar drie van de zes, m. a. w. het halve deel van het dubbele getal aanwijzen.

Wat met het laatste helft van art. 23 wordt bedoeld, zal nu, hopen wij, wel duidelijk zijn. «Een dubbel getal'' stellen, waarvan »het halve deel" door de gemeente verkoren-moet worden, is iets anders dan het stellen van «tweetallen." Alleen aan, als maar één ouderling behoeft benoemd te worden, is het dubbel getal gelijk aan een tweetal. Doch dan kan het niet anders.

Wijzen we er ten slotte nog op, dat het stellen van «een dubbel getal" beter is dan het maken van «tweetallen."

Vooreerst past men de Kerkenorde, waarbij men leeft, dan precies toe; en daardoor kan men dan voorkomen, dat er caprtie op de wijze van verkiezing worde gemaakt. Reeds daarom is het in den regel steeds beter, wijl veiliger, zich zoo juist mogelijk aan de Kerkenorde te houden; en daarom ook bij het soms niet gemakkelijke werk der verkiezing.

Voorts kan de kerkeraad door seen dubbel getal, " voor te stellen in plaats van «tweetallen" ook zich zelf en de lidmaten voor mogelijke achterdocht of nijd om deze aangelegenheid vrijwaren. Als men A tegenover B plaatst enz., zou kunnen gezegd worden; »ziet, dien wilden ze hebben van de twee, en daarom hebben ze dien er maar tegenover geplaatst; nu dien laatste, dienB., kunnen wij moeielijk stemmen, zoodat het wel A. worden moet. De Kerkeraad krijgt dus zijn zin." Of er zou van achteien kunnen gezegd worden: •sHij heeft het tegen hem moeten verliezen: »0f, //• kon het tegen hem niet houden; " en, — er kon op die manier eens iets gaande worden in het gemoed wat niet voortkwam uit den Geest, die in ons woont en geen lust heeft tot nijdigheid. Wij zeggen niet, dat er steeds zoo geredeneerd zal worden: ook hebben we geen bepaalde gevallen op het oog, , want wij weten ze niet; doch de mogclijklieid van achterdocht of nijd, door dat plaatsen van A tegenover B enz., zoodat men bepaald dien niet en dien wel hebben moet, wordt daardoor grooter dan wanneer men het «dubbel getal" neemt. Daarom is het dus ook beter zich zoo precies mogelijk aan de Kerkenorde te houden. Er ligt wijsheid in en tact.

En eindelijk geeft de Kerkeraad, door »het dubbel getal" voor te stellen, in plaats van «tweetallen" dan de gemeente ook nog eenige meerdere vrijheid bij de samenwerking met de kerkedienaren in de verschillende diensten, tot welvaren van.Sion. Men houde zich dus aan «het dubbel getal, '' om het halve deel bij de gemeente verkoren worden, bijaldien men verkiezing van ouderlingen — en vaii diakenen geldt hetzelfde, volgens art. 24 der K. O. — naar de laatste helft van art. 32 wil doen houden

Dit is zoo juist en volledig toegelicht, dat we er niets aan hebben toe te voegen dan een woord van dank.

In de Geref. Kerkbode van Rotterdam lazen we over den strijd met de heeren Van Lingen c. s. dit:

Gelijk elke strijd onverkwikkelijk is, zoo mag in het bijzonder de strijd der Chr. üeref. dien naam dragen.

Die broeders zijn om redenen, die naar onze overtuiging voor den Heere niet bestaan kunnen, \'an ons v.-eggegaan, ot zooals zij het liever noemen, zijn wij van hen weggegaan.

Sinds die ure hebben zij, het spreekt bijna vanzelf, al hun best gedaan, om hun positie te verdedigen.

Zij hebben daartoe allerhande zaken besproken, die met de hoofdzaak niets van doen hadden.

Dikwerf is er een zeer . schel en onaangenaam geluid door de «V/ekker" verspreid. Maar de grondige bewijzen bleven nog altoos achterwege.

Men moet n.m. om eene daad als van die broeders te rechtvaardigen kunnen aariiooncn, dat de Vereenigde Geref. Kerken nie( vertoonen de ken-' teekenen van de ware Kerk van Christus naar luid der Geloofsbelijdenis.

Men heeft dat wel beproefd, maar die proef mag mislukt genoemd worden.

Wie toch gaat zeggen; de Kerken gelooven iets anders aangaande sommige waarheden dan in de Belijdenis staat, terwijl nog nooit ééne vergadering eenig afwijkend gevoelen liet hooren, gevoelt dat hij niets bewijst.

Onzes inziens zal het dan ook hoe langer zoo meer duidelijk worden, dat die broeders niet uit een vast beginsel leven en arbeiden en daarom bestaat er gevaar, dat het sectarisme groote afmctmgen onder hen zal gaan aannemen.

En, ongetwijfeld, zal terugkeer tot de Geref. Kerken hoe langer zoo moeielijker worden, naarmate men langer wacht.

Bij dezen strijd komen nu nog de aanvallen van alleenstaande predikanten, die er een eigen koninkrijk op na houden, en die, niet tevreden met dat koninkrijk, ook nog onderdanen hier en elders gaan bijeenroepen.

Ook onze stad heeft tegenwoordig de. twijfelachtige eer om zulke mannen binnen hare poorten te krijgen. Zonder eenig kerkverband, zonder eenig toezicht, treft men doorgaans bij hen hooggevoeligheid en lieerschzucht aan.

Hun gewone manier van preeken is, dat ze telkens laten uitkomen, dat zij alleen goed preeken.

Zij breken lichtelijk de staf over vele waardige dienaren des V/oords en veroordeelen, wat niet naar hun zin is.

En nu is het overbekend, dat er lieden gevonden worden, die niets liever hooren en ook niets liever doen dan veroordeelen.

Zulke lieden vinden die prediking zeer aantrekkelijk.

Nauwelijks is men onder het gehoor weg, of men weet haastig te vertellen, dat de Geref. Kerk niet deugt. De Kerkeraad is niet goed. Die menschen tasten als blinden naar den wand, en de leeraars zijn niet goed, want het zijn blinde leidslieden der blinden.

Dat is dan de vrucht der prediking.

Niemand is er eigenlijk goed dan . . . nu, lezer, vul dat zelf maar in.

Ik hoop, dat de Heere ons beware voor zulk een eigenwilligen godsdienst.

Als er echter in zulk eene richting gewerkt wordt, zullen wij ons niet onlzien om er telkens tegen te waarschuwen.

En eindelijk, (want veler hand is tegen ons) worden wij bestreden door allerhande secten.

In het bijzonder, wij wezen er onlangs nog op, werken Amerikaansche Zendelingen in onze stad.

De voorstanders van den 7-daagschen Sabbath arbeiden door tractaten en boekjes.

Zij laten met hunne geschriften de stad door colporteeren.

En zij treden zoo driest mogelijk op.

Als ge niet gelooft in hunne leerstellingen, dan gelooft ge den duivel meer dan God.

Dat is de telkens wederkeerende uitdrukking. Iedereen, die nog niet van plan is hen te volgen, weet dus nu, wat hij doet.

Altijd volgens deze lieden.

Wij zouden hier een Vvoord der H. Schrift willen gebruiken, n.m. i Joh, 4:1: eliefden! gelooft niet een iegelijken geest; maar beproeft de geesten, ot zij uit God zijn, want vele valsche profeten zijn uitgegaan in de wereld.

Het zij voor ons een spoorslag, om meer en ernstiger de waarheid, die naar de godzaligheid is, te onderzoeken, opdat wij de tegensprekers den mond kunnen stoppen.

En laten de ouders toezien, dat hunne kinderen getrouw de catechisatiën bezoeken, opdat ze niet meegevoerd worden met allerlei wind van leer, maar de waarheid mogen betrachten in liefde.

Elks vrijheid moet geëerbiedigd, en zoo ook

die van deze broederen, om zich onder hun Hoofd Christus Jezus kerkelijk in te richten, geiïjk zij dit naar Gods Woord achten verplicht te zijn.

Maar dit heft den broederplicht niet op, om ook deze mannen te waarschuwen, waar ze naar onze vaste overtuiging een c/zgeoorloofden weg bewandelen.

Ongeoorloofd naar uitwijzen van een beginsel dat ze zelven beamen, en niet ons'belijden, in het Artikel van de Ware en de Valsche Kerk.

Wijl nu ook dit woord van de Geref. Kerkbode geheel in dezen geest geschreven is, nemen we het met instemming over.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen