Buitenland.

Duitschland. De eenheid der Duitsch che Evangelische landskerken.

De verschillende landskerken in Duiischland ebben na jarenlange besprekingen het zoover ebracht, dat zij een orgaan hebben, waardoor x ij zekere eenheid naar buiten kunnen openbaren.

Er werd een Ausschusz gekozen, die alle Duitsche Evangelische Staatskerken moet vertegenwoordigen.

Dit lichaam kwam den 10 itn November voor het eerst te Dresden bijeen en besloot toen een broederlijken groet aan het Duitsche Vaderland te brengen. In dit s(uk komt o. a. het volgende voor:

Het herinnert er aan, dat sedert honderd jaar der Duitsche Evangelische Christenheid een uitwendige band van eenheid ontbroken heeft. Toen het oude rijk was ondergegaan, waarin de kerken eene gemeenschappelijke vertegenwoordiging hadden, bleef elke landskerk op zich zelve staan. Daarop ontwaakte een krachtig streven naar eenheid, dat blijkens de geschiedenis door Gods genade in de herstel ing van het Duitsche rijk zijn triumf vierde. In denzelfden tijd werd de B-Oomsche kerk in Duitschlafid door hare eenheid krachtig Ook de Duit sche Evangelische kerk heeft in de verloopen eeuw groote dingen gezien. God schonk trouwe getuigen der waarheid, door wier dienst het geloof aan het Evangelie tot nieuw leven kwam. Nooit te voren was zij zoo rijk aan werken der barmhartige liefde. Door den baanbrekenden arbeid van leeraars van beteekenis, is ook het lic'at (? ) der godgeleerde wetenschap in de Evangelische kerk ingedrongen.

Maar wie heeft het niet smartelijk gevonden, dat elke uitwendige band van eenheid ontbrak? Geen wonder dat duizenden met ons uitzagen naar een vaste aaneensluiting. Gode zij dank is daarmede nu een begin gemaakt. Na de goedkeuring der landsheeren en onder de toestemming der kerkbesturen is uit vertegenwoordigers der hoogste kerkbesturen de Duitsche Evangelische Kirchenausschusz gevormd.

Wij willen geen nieuwe kerkformatie naar het voorbeeld van een wereldlijk rijk. Dit willen wij niet, en al wilden wij dat, wij zouden het niet kunnen. Ook is het rijk onzes Heeren niet van deze wereld. De kerk van elk land zal gelijk te voren volgens hare belijdenis, naar hare eigenaardigheid en volgens hare ordeningen en inrichtingen leven.

Maar er zijn gemeenschappelijke belangen, die willen wij bevorderen; gemeenschappelijke goederen, die wij willen verdedigen, een gemeenschappelijke nood, dien wij willen lenigen.

Wanneer voortaan weder een Rijkswet tot stand komen zal, die niet zonder beteekenis voor het Godsdienstige leven wezen zal, zoo zal die niet meer onder den sterken invloed van de andere kerken tot stand komen, terwijl de groote Evangelische meerderheid van het volk niet vertegenwoordigd wordt. Ook wij willen op het gegeven oogenblik den mond openen en ter plaatse waar het behoort, de belangen der Evangelische kerk bepleiten. Wij hebben den vrede lief, en willen waarlijk niet de klove, die op Godsdienstig gebied bestaat, dieper maken. Maar wanneer de eer van onze Evangelische kerk openlijk gesmaad wordt, mag het niet van de omstandigheden afhangen, dat en hoe die verdedigd wordt '— wij willen bij de hand zijn, om het dadelijk voor haar op te nemen.

Het groote wereldverkeer heeft ook de Evangelische kerken buiten Duitschland nader tot ons gebracht. Maar tot wie konden zij zich tot hiertoe wenden, als zij met de Evangelische kerk van Duitschland gemeenschap zochten? Elke roepstem, die van buiten komt, willen wij voor taan vriendelijk beantwoorden, en alles doen, om dea band der gemeenschap met de broeders buiten Duitschland nauwer te maken.

En hoevele kinderen onzes volks gaan uit ons land de wijde wereld in! Zij mogen noch voor de Duitsche taal, noch voor hunne kerk verloren gaan. Ons oog zal hen in liefde vol gen. En daar ook hier samenwerking meer belooft te zullen uitwerken, dan wanneer ieder op zichzelt hulp verleent, zoo willen wij den nood der Duitsche koloniën, alsook in de diaspora buiten Duitschland, zooveel mogelijk met eerbiediging van ieders belijdenis, gemeenschappelijk tegemoet komen. En hoeveel gelegenheid zal er nog buitendien zijn, om werkzaam te zijn voor de gemeenschappelijke belangen der Evangelischen!

Dus komt met de Duitsche Evangelische Ausschusz geen nieuw kerkelijk opperbestuur zijn intrede doen. Wij willen alleen een dienst bewijzen, dien de Duitsche Evangelische kerk dringend noodig heeft, en die op andere manier niet bewezen worden kan.

Het stuk eindigt met een herinnering aan hetgeen Luther voor het Duitsche volk geweest is en met den wensch, dat iets van den geest van den grooten reformator de mannen zal bezielen die zich opmaakten om de [eenheid der Evangelische kerken in Duitschland tot open baring te brengen.

Wat zullen wij tot deze dingen zeggen? Wij Gereformeerden kunnen in zulk een vergadering van mannen, die gekozen zijn uit de hoogste besturen der verschillende kerken, ons ideaal niet vinden. Ook komt het ons voor, dat de uitwendige eenheid der Roomsche kerk den Evangelischen in Duitschland te veel tot model gediend heeft! De geest die dezen Ausschusz bezielt, komt ons bedenkelijk voor, wijl hij roemt in de vorderingen der Duitsche Theologische wetenschap, die volgens ons zooveel onheil heeft gesticht; mendenkeaan den arbeid van een Strausz, Baur, Wellhausen en Delitzsch. Doch de bestaande verhoudingen en zienswijzen in aanmerking genomen, kan de Ausschusz wel iets goeds uitwerken. In elk geval moesten wij er nota van nemen, dat hij tot stand kwam.

N.-Amerika. Inbreuk op de indi vidueele vrijheid.

Geen land ter wereld, waar de kerken zoo vrij zijn als de Vereenigde Staten van N.-Amerika. Er is in dat land geen staatskerk die boven andere kerken bevoorrecht woidt; alle kerken moeten in haar eigen onderhoud voorzien; het niet betalen van grondlasten is het eenige voorrecht dat de kerken genieten, doch zij genieten het alle.

Dit neemt echter niet weg, dat soms in dezelfde nieuwe wereld inbreuk gemaakt wordt op de individueele vrijheid. Zoo geschiedde het eenige jaren geleden dat de overheid van een staat in N.-Amerika besloot, dat niemand over de grenzen van haar gebied mocht komen, of hij moest gevaccineerd zijn. Al reisde men per spoorweg, zonder uit te stappen, door dien staat heen, men werd gedwongen vóór men verder kon, zijn coupé te verlaten om eerst de vaccinatie te ondergaan. Wilde men zich niet aan die kunstbewerking onderwerpen, dan mocht men niet verder reizen. Ten onzent zou door een ieder zulk een optreden van de overheid scherp veroordeeld worden, doch in Ameril a schijnt men met zulke dingen vrede te hebben.

Wij dachten aan het bovenstaande, toen wij lazen dat in den staat New-York iemand door het hof van appèl veroordeeld is, omdat hij een aanhanger is van de zoogen. Christian Scientists, die onder leiding van mevrouw Eddy te Boston de leer drijven, dat alle kwalen en ziekten door gebed te genezen zijn. De man werd veroor­ deeld cmdat zijn dochtertje, die lijdende geweest was aan bronchitis of ontsteking, van de luchtpijpen, daaraan gestorven was zonder dat hij voor zijn kind geneeskundige hulp ingeroepen had! Wel had hij getracht het kind door middel van gebed te genezen. Toen het gestorven was, werd de vader ter verantwoording voor de rechtbank geroepen, omdat hij tegenover het kind een misdadig verzuim had gepleegd. De rechtbank veroordeelde hem tot het betalen van een geldboete van 500 dollars of tot een gevangenisstraf van 500 dagen.

De zaak kwam in hooger beroep met het gevolg, dat de vader van alle rechtsvervolging werd ontslagen. Doch toen het rechtsgeding gevoerd werd voor het hot van appèl, werd de uitspraak van de eerste rechtbank bevestigd, en die van de tweede vernietigd. De tweede rechtbank had aangenomen, dat het hier een godsdienstig vraagstuk gold, en dat daarom van het opleggen van een straf geen sprake zijn kon. Het hof van appèl grondde zich op het feit, dat de wet van den staat eischt, dat een vader of voogd bij ernstige ziekte van zijn kind of pupil, verplicht is de hulp in te roepen van een arts, die door den staat vergunning heeft tot uitoefening der artsenijkunde. Met godsdienstige meeningen en geloofszaken, heeft het gerechtshof niets te maken. Het was er de rechtbank niet om te do; n, een grens te stellen voor den invloed van den geest op het lichaam, hij wilde geen meening uitspreken over de mogelijkheid om door de kracht des geloofs of door de macht van het gebed ziekten te genezen! Het gerechtshof nam eenvoudig de wet gelijk die daar lag, en paste die op het onderhavige geval toe. Wij vragen echter: komt de vrijheid van concurrentie bij zulke wetten, en bij zulk eene toepassing der wetten, niet in gevaar?

Hoe noodig is het, dat in de nieuwe wereld de antirevolutionaire beginselen worden gepro pageerd. Wij houden er ons van overtuigd, dat menigeen in Amerika er niet van overtuigd is, dat eene wet, die aan eiken vader of voogd voorschrijft om voor zijn kind of pupil in geval van ziekte, een door den staat geijkt geneesheer te nemen, op revolutionairen wortel stoelt. Waarlijk, onze Gereformeerde broeders aan de overzijde van den oceaan hebben eene schoone roeping!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen