Buitenland

Duitschland, Verandering van de geloofsbelijdenis der lidmaten van de landskerk.

De Würtembergsche landskerk heeft de geloofsbelijdenis, die 17s jaar lang onveranderd van jongelieden, die Delijdenis des geloofs wil den afleggen, gevraagd werd, gewijzigd. Dit is iets van groote beteekenis.

Tot goed verstand dezer zaak moet men weten dat de kerkelijke wetgeving of de kerkbesturen niets kunnen veranderen aan de belijdenis der landskerk. Deze hebben alleen te beslissen o.a. over „die Lehr und Gottes dienstordnung", namelijk het invoeren en veranderen van kerkelijke boeken, kerkboek, (verklaringen van den catechismus, het boek waaruit de aanstaande lidmaten worden onderwezen enz.) Iets in den Lutherschen Catechismus te veranderen, staat dus die besturen niet vrij. Anders staat het met het z.g. Konfirmationsbüchlein, het boekje waaruit gecatechiseerd wordt, dat in het jaar 1723 voor liet eerst werd uitgegeven, en dat zelfs in den tijd, toen het vulgaire rationalisme heerschte, niet veranderd werd. Dit boekje bevat 73 vragen én antwoorden en behelst de belijdenis die de aanstaande lidmaten voor hunne „inzegeningen" hebben af te leggen. Oorspronkelijk was dit boekje dus bestemd voor het onderwijs van de jsugd, mi.ar van lieverlede kreeg het in de gemeente de beteekenis van de belijdenis der Kerk, Op het platteland kennen de kerkbezoekers het boekje van buiten, terwijl zij de kerkelijke belijdenisschriften, met uitzondering van den Catechismus, niet kennen.

De aanleiding tot het veranderen van het oude boekje is de volgende, In het voorjaar van 1907 werd vaü hooger hand het leerplan voor de volksscholen veranderd, waardoor een ingrijpende wijziging van het Godsdienstonderwijs tot stand kwam. Tot biertoe hadden de onderwijzers den Catechismus te onderwijzen; deze taak is nu op de predikanten overgedragen. Daarbij kregen de predikanten slechts weinig tijd; meer om Godsdienstonderwijs te geven, zoodat er van een goed inprenten van den Catechismus weinig komen kon. Daarom sloeg het Consistorium voor een aanzienlijk deel van den Catechismus in het Konfirmationsbüchlein op te nemen, om daardoor het inprenten van den Catechismus bij het onderwijs tot voorbereiding van het doen van belijdenis des geloofs te verzekeren. Dit vond bijval. Maar daaruit werd mede de noodzakelijkheid geboren, dat een groot deel van denouleninboad van het boekje moest wegvallen; anders moest men bij het Catechistisch onderwijs te veel opgeven om van buiten te leeren. Men moest dus nit hetende boekje veel schrappen, en daarom zag men zich genoopt het om te werken.

Velen zijn in dezen tijd van de gedachte, dat leerstellige formuleeringen van gsen groote beteekenis zijn. De voorstanders van een „ondogmatisch Christendom" hebben veel terrein gewonnen. Vooral meent men oude dogmatische formuleeringen door bijbelsche uitdrukkingen te kunnen vervangen. Dit spel is al eeuwen geleden door de Arianen gespeeld, die de belijdenis van de Godheid van Christus zochten te laten wijken door den Christus „de eerstgeborene van alle creaturen" te noemen, om al zoo de meening ingang te doen vinden dat Jezus een schepsel zonder meer geweest is. Zoo tieefr ook de landssynode hare toestemming gegeven tot de nieuwe formuleering van menig oud antwoord.

Dit heeft ernstigen tegenstand gevonden bij de „Gemeinschaften" die in Wüttemberg in nauw verband tot de landskerk st%an. De Ge meinschafc van Michael Hahn, dia 13000 leden telt, diende bij de synode een op degelijke gronden rustend bezwaarschrift in. Er werd ook een petitie tegen de verandering ingediend, die, ofschoon iren er in alle stilte voor arbeidde om daarop hand teeken in gen te verkrijgen, toch door 5000 personen onderschreven werd. Ten slotte kwam ook de „Broederraad" vandeoudpiëtistische „Gemeinschaften" van het land, met het verzoek het oude boekje onveranderd te laten, al stelde men daarbij ook voor om het boekje te verbeteren.

Maar er werd daarop geen acht geslagen. Men meende dat men sterk stond door bijbelsche uitdrukkingen in plaats van de oude for muleeringen in het nieuwe boekje op te nemen.

De Synode nam het ontwerp van verandering dat haar door het Consistorium voorgelegd werd, niet ongewijzigd aan. Ia het oude boekje stond: Wie is dan Jeziis Christus? Hij is de Zoon Gods, waarachtig God en waarachtig menscb in een ondeelbaar persoon. Men had daarvoor in de plaats willen stellen: „Waarom noemt gij Jezus Christus uw Verlosser? Wijl Hij de eenige Middelaar G^^ds en der menschen is, profeet, hoogepriester, en koning." Men wilde dus de te dogmatische belijdenis van Christus als den Zoon Gods, vervangen, door daar voor in de plaats het drievoudige ambt van Christus te stellen. De Synode wilde daarvan niet weten en liet zich ook niet bewegen door de opmerking dat toch in de Luthersche Catecbismusver klaring het „waarachtig God" en het „waarachtig mensch" op den voorgrond stond.

Maar andere zeer bedenkelijke veranderingen nam de synode aan. Zoo heeft men ook de belijdenis van de Drieëenheid aangetast,

In het oude boekje stond : „Hoeveel personen zijn er in deze eenige Godheid ? Drie, de Vader, de Zoon en de Heilige Gaest, " De nieuwe for muleering luidt: „Waarom belijden wij God als den Drieeenige ? Wijl zich God als Vader, Zoot en Heilige Geest geopenbaard heeft, " Op het eerste gezicht schijnt deze verandering niet in grijpend. Doch als men weet dat de Unitariërs, die de belijdenis der Drieëenheid verwerpen er. daarom buiten het terrein der Ciris'.elijke kerk staan, ook spreken van Vader, Zoon en Heiligen Geest, niet als drie onderscheidene per sonen maar a!s van drfe verschillende openbaringsvormen van hetzelfde Goddelijk wezen, dan begrijpt men, dat de Würtembergsche synode eene formuleering van de leer der Heilige Drie eenheid aannam, waarin ook een Unitariër zich kan vinden. De dogmatici der synode wildec van de uitdrukking van de drie personen niets weten, en tevens ook den schijn vermijden alsof men de kerkleer om'rent de Drieëenheid opgaf Zij zijn echter daarbij niet gelukkig geweest, want gelijk wij opmerkten, een Unitariër kan het antwoord dat in het nieuwe boekje staat, onderschrijven.

Ook de uitdrukking : „God is een ongeschapen, geestelijk wezen", kon geen genade vinden in de oogen der synode. Men veranderde haar in: „God is geest en liefde, " Men zeide dat deze uitdrukkingen Bijbelsch waren, en dit gaf den doorslag. Maar op dienzelfdea grond had men kunnen zeggen, dat God een „rots, een burcht, een toevlucht" is. Dit zijn attributen van God, even als geest en liefde, al geven wij ook toe dat een bepaling of definitie van God die juist is, niet gegeven worden kan.

Als men nu weet, dat er vele gemeenten in Wurtemberg gevonden worden, die met zeker wantrouwen jegens de predikanten vervuld zijn, zoodat zij aannemen dat het geloof der vaderen veel beter bewaard wordt door de eenvoudige predikers van vrije kerken en secten, dan door de predikanten der landskerk; — dan zal men wel tot de overtuiging moeten komen, dat hetgeen de synode besloot, niet ten goede komen kan aan de landskerk, maar koren op den molen is der Gemeinschafien en der secten.

In elk geval kan men zeggen dat kennelijk het liberalisme in de Würtembergsche lands kerk getriumfeerd heeft.

Het spreken in tongen te Los Angeles, Christiania en Cassel.

Het spreken in vreemde talen of in tongen, der laatste tijden, vindt zijn oorsprong in Los Angeles in Kalifornië. De berichten omtrent de opwekking in Wales hadden daar grooten indruk gemaakt en in den zomer van 1905 eene opwekking doen ontstaan, die van de eerste Baptisten gemeente uitging, wier predikant op zijn terugreis uit Palestina de opwekking in Wales mede doorleefd had.

Van welke kerk de jjngsts beweging van het spreken in tongen uitging, is ons niet bekend. Maar zeker is het, dat de Methodisten reeds gedurende eenigen tijd om een Pinksteren gebeden hadden. „Eene schare ootmoedige lieden in Los Angeles had een jaar lang of wat langer om meer kracht van God gebeden tot redding der verlorene en lijdende mensch heid. Zij wisten niet nauwkeurig wat zij noodig hadden, doch één ding wisten zij: de menschen werden niet gered en genezen, gelijk zij het wenschten te ïien. Zij hielden gedurende vele maanden lang in hunne huizen bedestonden."

Ten slotte „gevoelden zij zich door den Geest gedreven", W. J. Seymour uit Houston, in Tcxas, naar Los Angeles te roepen. Tot welke kerk deze heer behoort, konden wij niet na sporen, „De kinderen Gods te Los Angeles zonden hem het reisgeld" „Hij kwam en zeide hun alles o/er den doop met den Heiligen Geest, en dat zij eiken namiddag om drie ure om de mededeeling van de kracht uit de hoogte bidden zouden. Hij sprak tot hen ook, dat hij zijn Pinksteren nog niet had, maar dat hij het zocht, en wenschte, dat alle heiligen met hem bidden mochten, tot zij allen Lun P nkste ren zouden beleven. Eenigen geloofden dat zij bet reeds bezaten, en anderen meenden dat zij het niet beiateo, wijl de daarmede gepaard gaande teekenen ontbaken." „Er was veel tegenstand, maar men voer voort met vasten en bidden. . . . tot op 9 April het vuur Gods op een huis bij de Bonnie Brae nederdaalde" „Drie dagen daarna kreeg broeder Seymour zijn Pinksteren, " desgelijks twee zijner msdwrbeiders uit Houston, waaronder Lucy Farrow, welke zeide, „dat de Heere haar gezonden had om deze kostbare wa-rheid te verkondigen." De gemeenschap door Seymour gesticht, die zich „Apostolische Geloofsmissie" noemt, wordt naar de straat waarin haar lokaal staat, de Azusamissie genoemd. Het nieuwe van den „Geestesdoop" dien zijne leden ondergingen, bestond hierin dat hij begeleid was van de gave van het „spreken in tongen" of in „talen", d. w, z. eenige leden spraken in eksta se in vreemde, hun vroeger onbekende, talen, terwijl anderen onverstaanbare geluiden uitstieten, die weder door anderen, welke de gave der uitlegging ontvingen, vertolkt werden. Deze verschijnselen bleven echter niet tot de Azusamissie beperkt. Eenigen van de eersten die in tongen spraken, waren leden der „Eerste Nieuw.Testamentische kerk", wier predikant Jos. Smale heet. Maar „wijl zij zich in deze kerk beperkt gevoelden in de vrije ontwikkeling van hetgeen hun geschonken werd, " richtte de meerderheid een nieuwe vereeniging op. Een vierde gemeenschap onder leiding van Pendleton en Bartleman kreeg eveneens de gave der tongen.

De beweging kreeg hare groote uitbreiding door de ramp die San Francisco trof, weinige dagen nadat de gave der tongen zich openbaarde.

Sedert dien tijd is zij steeds toegenomen. Het hoofdmiddenpuat schijnt de Azusamissie gebleven te zijn. Het gebouw dat zij gebruikt, is een eenvoudig huis van t»jee verdiepingen, dat onder een zaal met platform en boven een gebedskamer en een ruimte bevat, die voor bijbellezingen bestemd is, „Zij is van eenige stoelen en uit ruwe planken getimmerde banken voorzien. Dit is de opperzaal, in welke geheiligde zielen de vclheid des geestes zoeken, en velen spreken in tongen wanneer zij dit lokaal verlaten, " „Het einde van het oude en het begin van het nieuwe jaar, vond ons in de Azusamissie op de knieën. En toen het nieuwe jaar aangekondigd werd, kwam er zulk een stroom van heerlijkheid en Goddelijke liefde over ons. De vergadering duurde tot den morgen, enden geheelen volgenden dag. Het is een jubeljaar." In Juni van het verloopen jiar, werden in ris tenten groote „camp meetings" gehouden. Een eigen blad werd gesticht onder den titel van: Het Apostolisch Geloof, dat gratis verspreid wordt. De schrijvers en aroeiders voor het blad leven van datgene wat er voor het blad inkomt. Ds namen der redacteurs worden niet genoemd. Wij laten het blad alleen dan verschijnen, wanneer er middelen voor zijn. Het blad kan ten ^llen tijde verdvijnen, als de Heere het wil." Van het eerste nummer werden 5000, van helderde al 30, 000 exemplaren gedrukt,

De vergaderingen worden zeer druk bezocht, alle rangen en standen der maatschappij en ook allerlei nationaliteiten zijn daar vertegenwoordigd. Menigmaal duren de vergaderingen een jeheelen nacht door. Eiken Maandag komen de arbeide.s van de stad en omliggende plaatsen samen, om met elkander te bidden en te beraadslagen. De vergaderingen duren van 10 uur 's morgans tot 12 uur 's nachts, ja, gelijk reeds vermeld werd, dikwijls den geheelen nacht door.

Wat er ia zulke vergaderingen gebeurt, meldt oas een arbeidster van de A'usamissie in haat 'erslag omtrent de samenkomsten in Salem: „Zuster Glacco (kennelijk de vrouw van den leider van Salem) en drie harer kinderen kreq; en lun Pinksteren in Salem. Voordat zij wederkeerden, het was op Kertmis toen broeder Glanco predikte, viel de Heilige Geest op de - vergadering en twee spraken in tongen , ., Toen «ij kwamen hadden drie den doop uit den Heiligen Geest ontvangen. Wij kwamen des middags aan en waren te 3 uur in de vergadering.

Deze was reeds half ten einde, toen de kracht des Heiligen Geestes neder viel; twee ontvingen aun Pinksteren en dei avonds ontving Mildred haar Pinksteren, De van den Heer geslagenen lagej op den grond, men kon nauwelijks naat het altaar schrijden. Voor het sluiten der vergadering was de ruimte om het altaar vol, ... Mildred sprak in vier tongen en zong zoo liefelijk en vertolkte de woorden. De vertolking luidde: Jezus roept u, Jezus roept u, o zondaar kom naar huis!" Toen verhief zij zich, de menigte zweeg, het was doodstil. Zij bewoog de armen en sprak in tongen en vertolkte. Hier is een deel er van dat ia tongen gesproken werd: „wie tot mij komt zal ik niet uUv/erpen", „De Heere heeft mij toebereid, zijn Evangelie te prediken", „Jezus komt weldra." „Hij zal zijn Bruid halen — een wordt genomen, eenandere blijft terug" , , ..

Eene vrouw leed aan stuiptrekkingen. Toen de duivel uit haar gevaren was, was zij zoo zwak, dat zij niet staan kon. Een man wiens hand verlamd was, werd genezen, Eene vrouw, die krankzinnig was, werd voor de oogen der zondaars genezen, "

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen