Buitenland.

N.-Amerika. Hereeniging tusschen Chr. Geref. en Gereformeerden.

Wij veronderstellen, dat de historie van de vereeniging tusschen de Geref. Kerk van N.-Amerika en die. der Chr. Gereformeerden en van het droeve feit, dat na eenigen tijd van vereeniging de twee kerkegroepen weder uiteengingen, onzen lezers bekend is.

De hoogleeraar Steifens ijvert in het orgaan de Hope voor hereeniging. Hij betoogt, dat beide kerken één zijn, omdat zij dezelfde belijdenisschriften, dezelfde liturgie en dezelfde beginselen van tucht hebben. Waarom zijn zij dan niet één in organisatie? Met tot de Chr. Gereformeerden te zeggen, dat hunne afscheiding geen deugdelijken grond heeft, brengen wij hen niet nader tot ons. Door hun te zeggen, dat wij de Geref. beginselen wel theoretisch belijden, maar in de praktijk verloochenen, brengen zij ons niet nader tot zich. Blijft men op die uiterste punten staan, dan kan er van hereeniging geen sprake zijn. Wat voordeel zou er ook in zijn, een troep liberalen met een troep scheurmakers te verbinden? Men moet elkander trachten te waardeeren en lief te hebben. De. Gereformeerden moeten zich verplaatsen op het standpunt der Cbr. Gereformeerden om hunne afscheiding te verstaan; de Chr. Gereformeerden behoorden te beproeven het standpunt der Gereformeerden te waardeeren, waardoor het bnn niet mogelijk is met de Chr. Gereformeerden mede te gaan. O/er en weer betaamt het te belijden, dat er in den strijd tusschen de twee kerkegroepen woorden gezegd zijn en dingen gedaan, die niet betamelijk waren. Ook moeten beide kerken erlcennen dat zij onvolmaakt zijn. De onvolmaaktheid hier moge dan eenigszins van anderen aard zijn dan die van gindsche zijde; er moet erkend dat beide kerken onvolmaakt zijn. En dan moet men van elkander gelooven, dat zij beiden naar volmaaktheid streven; de een op deze, de andere misschien op een andere manier. In een uniebeweging moeten de geschillen onder de oogen gezien worden, en dit kan ook, mits de broeders broederlijk met elkander handelen.

In een volgend artikel bespreekt dan Prof. Stefifens, dat het wenschelijk is, dat de twee kerken vereenigd worden. Hij spreekt daarbij de volgende woorden, van welke wij hopen, dat zij weerklank zullen vinden:

„Hoe goed toch ware het, indien de breuk geheeld kon worden. De vijanden van den Heere en Zijne zaak zouden eene reden minder hebben om te wijzen op de verdeeldheid der Christenen. Zij zouden dan moeten rekenen met eene hereenigde Gereformeerde kerk, die bare kracht besteedt in de uitbreiding van Gods Koninkrijk naar buiten en naar binnen. Hoe heerlijk zou dan de dubbele natuur van het koninkrijk Gods als mosterdzaad en als zuurdeesem in onze kringen te voorschijn komen! Hebben wij in het verleden veel verloren doorj»loeiie en nijd, die tot versnippering van krachten leidde, in de toekomst zou twist en wrok verdwijnen en de zegen Gods zou ons rijk maken. ]i, wij weten, onvolmaakt zou ook de hereenigde kerk blijven, maar veel, waardoor de onvolmaaktheid van vroeger in den staat der scheiding zoo veel anleiding verkreeg tot rampzaligen broederwist, zou uit den weg geruimd worden. Verdachtmaking en veroordeeling zou dan plaats maken voor waardeericg en verdraagzaamheid.

Wij vertrouwen, gelijk reeds boven gezegd is, at wij de Gereformeerde leer, tucht en dienst liefhebben. Wij zijn geen proselietenmakers in ien zin, die de Zaligmaker veroordeeïde, miar wij houden toch van eene gezonde propaganda van de beginselen, die de Heere ons toeverrouwd heeft als een bijzonder kleinood. Met vereenigde krachten zouden wij in dit opzicht meer kunnen uitrichten dan nu het geval is. Hoe vele krachten zouden ter onzer beschiking zijn tot bereiking van dit voortreffelijk oel, die nu gebruikt worden om de belangen van onze bijzondere kerkformatie te handhaven, niet tegenover den Islam of het Heidendom, maar tegenover eene kerk, die in haar werk op hetzelfde aanbeeld slaat als wij.

De gemeenschap der heiligen lijdt onder den tegenwoordigen toestand. En dat is jammer. De leden van de kerk aan de overzijde zijn niet zoo leelijk als wij ze ons soms voorstellen. Onbekend, onbenijd, zegt het eene spreekwoord, en dat is waar ook; maar even waar is het t e p m n andere: Onbekend, onbemind. Hoeveel waar genot zouden wij smaken, indien wij gemeenschap met elkander hadden. Hoeveel zouden wij van elkander leeren, de een het gebrek van den ander aanvullende.

Yerder kunnen wij voor het tegenwoordige niet gaan. Uit elkander te gaan is gemakkelijk, maar wederom samen te smelten, is niet zoo gemakkelijk. Wij hooren zoo veel van bewegingen op elk gebied. De Heere roepe in ons midden eene beweging in het leven, waardoor ? ereenigd worde wat thans gescheiden is. Het is onze wensch."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen