Buitenland.

Palestina, Het einde der Turksche heerschappij.

„Eindelijk is het dan met de heerschappij van de Turken in Palestina uit. Zij heeft eeuwen lang op het land gedrukt. Het is nooit het streven van de Turken geweest, het beheerschte land vooruit te helpen, het heil voor de inwoners te zoeken. Het was er alleen maar om te doen, geld uit het verdrukte land te halen. In de eerste plaats zogen de hoogere ambtenaren, die van uit Konstantinopel gezonden werden, het land uit, om het geld terug te krijgen waarvoor zij hun ambten gekocht hadden. Hun voorbeeld werd gevolgd door de lagere ambtenaren, deels om dezelfde reden, deels omdat hun tractement of niet of slechts bij stukjes en beetjes uitbetaald werd. En bovendien wilde de regeering te Konstantinopel ook nog wat hebben, want alles behoeft toch niet in de zakken der Pascha's en hunne dienaren terecht te komen.

Dikwijls gebeurde het, dat van een pas aangekomen regeerder de roep uitging, dat hij niet om te koopen was. Het was dan alsof het land weer opleefde. Maar daarna kwam het gewoonlijk uit, dat deze zijn eigenbelang met wat meer voorzichtigheid en meer bedekt zocht. Meer dan eenmaal moest ik mijn Arabische Zendingsgemeente te hulp komen, door de hoogste ambtenaren van het land, Excellenties, om te koopen, door hét overhandigen van een groot aantal goudstukken in een stevig couvert, en dat alleen om recht te verkrijgen en de gemeente voor een gewissen ondergang te bewaren.

Hoe dikwijls moesten jvij in het Syrische weeshuis de bedriegelijke gewelddadigheden dezer regeering ervaren! Pas gekochte stukken grond werden ons door middel van ambtenaren van het kadaster ontnomen en moesten voor de tweede maal betaald worden. Te Kir Salem werd ons lang voor den oorlog een derde deel van ons land geroofd en den Zionisten toegezegd, die den Pascha op hunne zijde hadden weten te krijgen. Hadden wij niet de «kapitulaties», die de Europeanen de bescherming hunner Consulaten tegen de ergste machstoverschrijdingen bezorgde, dan waren niet alleen het Syrische weeshuis, maar alle" Europeesche inrichtingen en zaken vernietigd geworden. En bijna de geheele Duitsche pers juichte het bij het begin van den oorlog als een vooruitgang toe, dat de kapitulaties, onze eenige bescherming, afgeschaft werden. Zelfs gedurende den oorlog eischte de Turksche regeering van het Syrische weeshuis, zonder eenigen rechtsgrond, een ongehoord groote som wegens achterstallige belasting, trots het scherpste protest van het Duitsche consulaat. En zij had wellicht haar bedreiging, onze huizen en landerijen te doen verkoopen, uitgevoerd, wanneer niet onze Keizerin, onze edele beschermster, tusschenbeide ware getreden.

Midden in den oorlog werd, trots het het bondgenootschap, onze director Th. Schneller gehoond, zelfs mishandeld. De veel geroemde Dschemaal Pascha dreigde in vollen ernst het Syrische weeshuis geheel te sluiten. Een geldzending, die het bestuur te Keulen gedurende den oorlog met groote moeite en met veel kosten door een koerier naar Jerusalem gezonden had, werd ons door vertegenwoordigers der regeering afgenomen. Daarvoor in de plaats werd dezelfde som in papier uitbetaald, dat slecht een achtste deel van de waarde liad.

Op de Roomsche kloosters vielen de Turken dadelijk na de oorlogsverklaring aan. Het bloeiend Seminarie van de Fransche «Witle Vaders» werd in een Mohamedaansche Koranschool veranderd. Alle Christusbeelden, Kruisen en andere Christelijke symbolen werden met hamers van portalen en wanden weggeslagen. Drie lammeren werden op den drempel geslacht en het bloed aan de deurposten gestreken. Zoo werd de triumf van den Islam over het Kruis gevierd. Als zij gekund hadden zouden zij hetzelfde gedaan hebben aan de Kerk van het Heilige Graf en de andere heilige plaatsen.

Midden in den wereldoorlog werden wetten uitgevaardigd die Godsdienst en gewetenswijsheid ophieven en voor de toekomst elke zendingswerkzaamheid onmogelijk maken moesten. Onze Mohamedaansche leerlingen mochten het Godsdienstonderwijs en de Godsdienstoefeningen niet bijwonen. De overwinning van de Turken zou de vernietiging van alle zending in Palestina ten gevolge gehad hebben.

De zenuw van het Turkendom is vijandschap tegen het Christendom. Als zij gedurfd hadden, zouden zij bij het uitbreken van den oorlog niet alleen alle Franschen en Engelschen, maar ook alle Duitschers het land uitgejaagd hebben."

Aldus schrijft Dr. Schneller in de ^Boten aus Zion". Waarom dergelijke uitingen niet te voren gehoord werden? De censuur liet ze niet door. In een volgend nummer hopen we mede te deelen, wat Dr. Schneller omtrent de moorden van Armeniërs schrijft. We kunnen ons voorstellen dat de directeur van het Syrische weeshuis verheugd was over de nederlaag die Turkije geleden heeft. Doch zullen de nieuwe bewindhebbers in Palestina de Duitschers aldaar verder laten arbeiden? Wij vreezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen