Buitenland.

Duitschland. Beslissingen der nationale vergadering inzake de religie e.n d ken.

De volgende besluiten zijn door de Duitsche nationale vergadering omtrent de religie en de Godsdienstige gemeenschappen genomen.

Alle bewoners des Rijks genieten volle geloofs-en gewetensvrijheid. De ongestoorde uitoefening van den godsdienst wordt door de wet 'gewaarborgd, staat onder de bescherming van den staat.

De burgerlijke en staatsburgerlijke rechtenen plichten worden door het gebruik maken van de religie-vrijheid, noch voorwaardelijk gemaakt, noch beperkt.

Hét genot van burgerlijke en staatsburgerlijke rechten evenals de benoembaarheid tot openbare ambten zijn onafhankelijk van de belijdenis die men op Godsdienstig gebied is toegedaan. Niemand is verplicht te openbaren, welke Godsdienstige gevoelens hij koestert. De Overheid heeft slechts in zoover het recht om te vragen of iemand tot een Godsdienstige gemeenschap behoort, wanneer daarvan rechten of plichten afhangen of wanneer het opmaken van een statistiek dit eischt.

Niemand mag tot een kerkelijke handeling of plechtigheid of tot het deelnemen aan Godsdienstoefeningen gedwongen worden; ook kan hij niet verplicht worden een eedsformule, waarin van God gewag gemaakt wordt, uit te spreken.

Er bestaat geen Siaatskerk. De vrijheid om zich tot Godsdie.istige gemeenschappen aaneen te sluiten, wordt gewaarborgd. Godsdienstige gemeenschappen kunnen zich binnen het Rijksgebied onverhinderd aaneensluiten. Elke Godsdienstige gemeenschap regelt en bestuurt hare aangelegenheden zelfstandig binnen de per keu van de voor allen geldende wet. Zij benoemt tot ambten zonder medewerking van den slaat of de burgerlijke gemeente. Godsdienstige gemeenschappen'verwerven rechtspersoonlijkheid volgens de algemeen geldende voorschriften van het burgerlijk recht. De Godsdienstige gemeenschappen blijven publiek-rechterlijke lichamen, voor zoover zij dit tot hiertoe geweest zijn. Aan andere Godsdienstige gemeenschappen zijn op haar verzoek dezelfde rechten toe te kennen, wanneer zij door het getal harer leden en door haar ordening (verfassun^) den waarborg van duurzaamheid b eden. Wanneer zich meer publiek-rechterlijke Godsdienstige gemeenschappen tot een lichaam (verband) aaneensluiten, zoo is dit ook een publiek rechterlijk lichaam. De Godsdienstige gemeen3chappeu, weikepub iekrechterlijke lichamen zijn, hebben het recht, op den grondslag öer burgerlijke belasting kohieren volgens den maatstaf der landsrechterhjke bepalingen, belastingen te htfFea. Godsdienstige gemeenschappen, die zich de gemeenschappelijke bevordering (Pflege) eener wereldbeschouwing tot taak stellen, worden op één lijn met vereenigingen geplaatst. Voorzoover de doorvoering dezer bepalingen een verdere regeling vordert, is hiertoe de laudswetgeving verplicht.

De op wet, overeenkomst of bijzondere rechtstitels berustende staatsbijdragen aan Godsdienstige gemeenschappen worden door de laudswetgeving afgelost. De wijze waarop wordt door het Rijk vastgesteld. Het eigendom en andeie rechten der Godsdienstige gemeenschappen en Godsdienstige vereenigingen op hare inrichtingen voor den eeredienst, het onderwijs en liefdadige doeleinden, wordt gewaarborgd, even als hare aanspraken op kapitalen en andere stichtingen.

De Zondag en de door den staat erkende feestdagen blijven als dagen van arbeidsrust en van zielsverhefBjg wettig beschermd. Zij die tot den militairen stand behooren, moeten den noodigen vrijea tijd tot vervuUiug hunner Godsdienstige plichten hebben. Voor zoover er behoefte is aan Godsdienstoefeningen en Geestelijke verzorging in het leger, in ziekenhuizen, gevangenissen en andere openbare instellingen, wordt de godsdienstige gemeenschappen het organiseeren van godsdienstige handel ngen toegestaan, waarbij echter alle dwang uitgesloten moet zijn.

Wij kunnen deze bepalingen niet ongunstig voor de Kerken noemen. Dat de Staatskerken afgeschaft zijn; dat de Kerken zelve voor hare dienaren moeten zorgen; dat de Kerken als publiekrechterlijke lichamen en niet als gewone vereenigingen beschouwd worden; dat zij door middel van staatsambtenaren de bijdragen harer leden zullen blijven innen; dat de Zondag gehandhaafd wordi; dat de Kerken voor de geestelijke belangen van de soldaten zorgen kunnen, wij mogen er ons ..in verblijden. Mochten de Kerken hare roeping in deze lijdtn verstaan, door van de haar verleende vrijheid ijverig gebruik te maken.

Engeland. De Federal Council. In het laatst van Septembsr hield de »Federal CouLcil» van vrije evangelische kerken hare vergadering te Londen onder het voorzitterschap van den hesr Shakespeare. Deze federatie bedoelt niet, dat de verschillende vrije kerken ineen zullen smelten, doch wel dat zij op godsdienstig en maatschappelijk gebied tot saamwerking zulleu komen. Indien er zulk een saamwerking zal tot stand komen, dan moet dit zijn van die elementen, welke geestelijk aan elkander verwant zijn; dit werd op deje vergadering duidelijk uitgesproken. Onder de congregationalisten, vindt men aanhangers van de «moden ihought» (de moderne gedachte) en deze word-n ook onder de Baptist en aangetroffen, Metde'.ulken is samenwerking onmogelijk, immers wordt in „Evangelical* kringen gesproken van de »down grade» beweging die in het volgen der «moderne gedachte» haar oorsprong vindt. De Wesleyanen of Me hodisten hebben zich nog niet bij de Federatie aangesloten, doch men verwacht dat zij het nog zullen doen. Het doel van de federatie is : al de «Evangelical" krachten in het Rijk der Britten weer mobiel temaken. Laat ons hopt n, dat men daarin zal slagen. Het Engelsche volk heeft door dtn wereldoorlog, ook uit een geestelijk oogpunt, groote schade geleden. De Engelsche Zondag o.a. is aan het verdwijnen, en al was de strenge viering van den dag des Heeren met veel formalisme vermengd, toch was zij een geestelijke kracht, die het volk verhief. Het is zeker geen vooruitgang dat in Engeland op de n dag des Heeren steeds meer de komedie, bioscoop enz. bezocht wordt, en de bedehuizen al meer gemeden worden. Gemeenschappelijhe actie te»en dit en vele andere euvelen kan goed werken.

Rusland. De ellende. Vragen Gods Woord.

De ellende die ia RusUnd geleden woidt, is onuitsprekelijk groot. Vooral biedt St. Petersburg een deerniswaardig schouwspel aan. Van de drie miUioen inwoners die er op het ende van 1915 waren, zijn er nu minder dan een vijfde over. Zij, die konden vluchten, zijn heengegaan, maar het grootste deel is ten gevolge van de doorgestane ontberingen gestorven.

Op het platteland hebben de boeren geen middelen om zich en hunne kleine kudden te verdedigen tegen de wolven en de beren.

De predikant J. D. Kilburn, die zich naar St. Petersburg begaf om hulp aan de zoo zwaar geteisterde bevolking te verleenen, verklaart, dat bedelaars daar zich meer verheugd toonden als zij een exemplaar van den Bijbel ontvingen, dan over de gave in geld die zij te voren hadden gekregen. In de hospitalen werd het woord Gods met blijdschap ontvangen, en dit werd getoond ook door het brengen van geldelijke offers. Toen op een vergadering den heer Kilburn gevraagd werd, of de Rus godsdienstig aangelegd is, werd daarop geantwoord: „De echte Rus is, hoewel bijgeloovig, vroom, voor zoover bij licht heeft. Er is zeker geen land in Europa, waar het volk van God in de laatste vijftig jaar voor de zaak des Heeren zooveel geleden heeft als in Rusland. De Russische kerk is aan het ontwaken tot een nieuwheid van leven, en er staat kennelijk een wederopwaking van het Christelijk leven voor de deur, die een groote uitbreiding krijgen zal. Er is nu een prachtige gelegenheid tot verspreiding van Christelijke boeken en Evangeliën. Het vragen naar Gods Woord is opvallend en menigeen wordt tot Christus geleid”.

Wij hopen van harte, dat de verwachting van den Engelschen predikant niet beschaamd zal worden.

Wij willen echter de aandacht vestigen op de uitdrukking, dat het volk van God in de laatste vijftig jaar nergens zooveel om de zaak des Heeren geleden heeft, als in Rusland. Wij kunnen dit niet ontkennen, doch de overheid, die in Rusland velen, die tot verschillende Cnristelijke kerken en secten behoorden, vervolgde en hen soms naar Siberië verbande, was overtuigd, dat onder hen, die zich als Cnristeaen deden kennen, welke van de Grieksch-orthodoxe kerk niets wilden weten, ook vele revolutionaire elementen gevonden werden. Daaruit is het optreden van de overheid tegenover belijders van den Christus te verklaren. Het Russische volk is zeer geneigd tot dwepeiij en daartoe gebracht, wordt het, Éjetijk uit de wederdoopers in de J6e eeuw blijkt, , , staatsgevaarlijk". Er werden ook onder de secten in Rusland velen gevonden, die de overheid als dragers van revolutionaiie beginselen moest aanmerken. Dat de goeden het met de kwaden moesten misgelden, en dat de Russische overheid ge^n onderscheid wist te maken tusschen hen die steunpilaren voor het lijk waren en hen, die den staat in gevaar brachten, is niettemin te betreuren. Maar het kan ons niet bevreemden dat de Russische regeering een volk, dat zoo mystiek is aange egd als het Russische, heeft willen beveiligen tegen verleidende elementen. Dat zij daarbij zoo gewelddad'g optrad, waardoor zij Satan door Satan wilde uitwerpen, en bovenditn het oordeel des onderscheids miste, is een van de oorzaken waardoor zulk een zee van rampen over het Russische volk is uitgegoten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen