Buitenland.

Beperking van alcoholverbruik in Noorwegen. In Noorwegen is een wet aangenomen die het verbruik van alcoholische dranken zeer beperkt en slechts dat van zeer lichte wijnen en van regeeringsbier j-Landöl" toelaat. Er werd daarover een volksstemming gehouden; voor het eerst namen ook vrouwen daaraan deel. 660.000 stemmen werden uitgebracht; de tegenstanders van de alcohol zegevierden met een meerderheid van lll.OOOstemmen. De strijd werd van de zijde der alcoholvrienden met groote verbittering gestreden. In de hoofdstad Christiania, waar de brandewijnvrienden in de meerderheid waren, vernam men slechts éèn kreet: «Stem nei." Als op den eersten stemdag een man met een banier waarop »Stem ja" geschreven stond op de hoofdstraat van Christiania verscheen, werd hij uitgelachen — ieder meende, dat Koning alcohol de overwinning behalen zou. Den volgenden dag werden duizenden vlugschriften door de neen-lieden verbreid; de vensters waren er mede beplakt; aan de wagens waren plakkaten en banieren bevestigd: de grond was schier geheel met blaadjes bedekt die de alcohol; aanbevalen; studenten reden met automobielen door de straten en wierpen op de voorbijgangers neen-confetti: zelfs de honden liepen met plakkaten op den rug en kleine vlaggen in den bek. Op één ja zag men minstens duizend neen. Maar in de stemlokalen kreeg men een anderen indruk. Het steeds toestroomen van vrouwen, die zwegen maar stemden, was een bezield getuigenis. Deze zwijgende vrouwelijke stemmen brachten de beslissing, waarover de alcoholvrienden, toen de uitslag bekend was geworden, verslagen waren.

De Duitsche Oost-Afrikaansche zending behouden. De Zending in Oost-Afrika, uitgaande van het fLeipziger Missionsgesellschaft", is gered. De Zendeling Raum meldde op 15 Jan. 1.1. uit Mazangoe aan Kilimandjaro: #Deze dag was voor ons een dag van bizondere vreugde en dank. Hij bracht ons de tijding, dat ons blijven hier in Oost-Afrika zoo goed als verzekerd is. Wij kunnen onder opgaaf van redenen tot den 14den Febr. een bewijs tot toelating daartoe verkrijgen. Of de in Duitschland vertoevende Luthersche Zendelingen, die in Oost-Afrika arbeidden, verlof tot terugkeer naar hun arbeidsveld zullen krijgen, is een andere vraag. Maar ons is de weg gewezen: Onze Zending moet zich tot den ^administrator" te Dar-es-Salaam, Sir Horace Byatt, met een verzoekschrift wenden. Het best zal dit van hier uit kunnen geschieden. Het jaar 1920 heeft ons dus in zijn begin een wonderbaar bewijs van de hulpe Gods gegeven.

Dit brengt ons de belofte dat Hij ook verder helpen zal. Dit is inderdaad een verblijdend bericht. De Engelsche regeering komt dus terug van haar plan om allen arbeid van Duitsche zendelingen in de voormalige Duitsche Koloniën en daar buiten te verbieden. Het scheen dat zij alle Duitsche invloeduitoefening, ook door middel van Zendelingen, blijven wilde verhinderen. Maar kennelijk heeft zij ingezien dat daardoor te zeer hoogere belangen werden geschaad. Mocht het nu ook blijken dat de Engelsche overheid ook aan Duitsche zendelingen zal toestaan om hun arbeid in andere Engelsche Koloniën voort te zetten. Uit het bovenstaand bericht komt ook uit, dat Engeland de onverzoenlijke staatkunde van Frankrijk niet volgen wil - ^ een bewijs van toenadering.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen