Strafbaarstelling van aanvalsoorlog - pagina 19

17

Het is wellicht goed hier nog aan toe te voegen, dat het gebrek aaneene nauwkeurige omschrijving eene geheel andere beteekenis heeft voor eene strafrechtelijke bepaling dan voor een politiek verdrag, gelijk bijvoorbeeld het grondverdrag van den Volkenbond of het Locarno-verdrag. Daar is het niet een rechter, die te beslissen heeft, maar zijn het de staten die zich verbonden hebben, ,d aar zijn het de organen die voor het nemen van politieke beslissingen aangewezen zijn. Wanneer ooit de vraag zal rijzen of artikel 16 van het grondverdrag moet worden toegepast, dan zal de beantwoording niet afhangen van juridische deducties en omschrijvingen, dan zal de vraag zijn of de staten bezield zijn met den geest van verantwoordelijkheid en solidariteit, die den grondslag uitmaakt van artikel 16 en van den Volkenbond zelf. T ot nog toe liet ik buiten bespreking een van de belangrijkste elementen van het strafbaar feit: den da'der. Wie voor het eerst Ihet wetlboek van strafrecmt ops-I aat, wordt getroffen door de eindelooze herhaling, bij ieder strafbaar feit, van de woorden: "hij, die". Wie is nu de ,,!hij " , wiens handeling bij den aanval-soorlOlg het -stra~baar feit oplevert? Hier be's taat bij de vaaTstanders van de strafbaarstelling verschil van meening. Er zijn er, die den staat, die als aanvaller optreedt, voor straf in aanmerking willen brengen; er zijn er, die de strafbedreiging willen richten tegen de regeeringsper'Sonen, wier handelingen tot den oorlog hebben ,g eleid; en er zijn er, die bcide wegen willen vo!'gen. Tegen het straf bedreigen tegen een staat worden in hoofdzaak drie (gronden aaltlgevoerd. In de ee-rstE' plaats houdt het strafrecht zich alleen 'bezig met natuurlijke personen; rechtspelisonen kunnen geen strafbare feiten plegen; in de tweede plaats ;is het plegen van onreoht -door den staat volstrekt onmo,gelijik; in de derde plaats beroept men zich op de immuniteit van den staat, die belet hem voor den rechter te brengen. Het derde bezwaar, dat overigens bij afstand van de immuniteit ophoudt te gelden, zal ik in ander verband nog aanroeren. Wa-t de eerste twee betreft, ga ik met ,e nkele woorden aangeven, waarom deze bezwaren mij niet gegrond voorkomen. Het èerste bezwaar is ontleend aan het karakter van 'reclhtspersonen. Nu moge \het waar zijn, dat dezen alleen juris intellectu bestaan, Star Busmann merkt op, dat dit juist m.etgene is',

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen