Barthianisme en katholicisme - pagina 33

ervan bekeeren zal. Dat is toch wel te verstaan: Rome ziet wel, dat in de Barthiaansche instelling tegenover natuur en genade wezenlijke elementen der H. Schrift te kort komen. Rome ziet terecht, dat Barth het aanknoopingspunt als een Gordiaansche knoop heeft doorgehakt. En wat is het gevolg? Dat Rome met nóg meer nadruk gaat wijzen op die elementen, die door Barth worden verwaarloosd en dan in het verband van de Roomsche theologia naturalis en in het Roomsche schema van natuur en genade. waarin de gedachte van het positieve aanknoopingspunt en de Vorstufe van de genade steeds scherper aan het licht treden 10 8) . Zoo gaat Rome wellicht mede door de kritiek van het Barthianisme voort op den weg van het semipelagianisme. En tegenover die beschouwing over de genade staat dan de "Entscheidung des Glaubens" in de Barthiaansche theologie. Het valt niet moeilijk hier opnieuw te zien het probleem van het Verbond, dat hier van beide zijden scheef getrokken wordt door een onzuiver stellen van de verhouding tusschen de belofte en den eis eh des verbonds. Ik kan thans niet op deze verbondsbeschouwing in het Barthianisme en Katholicisme nader ingaan, maar wijs slechts op den achtergrond ook van deze controvers. Het is ten diepste de controvers over het kennen van God. Volgens het Barthianisme is er in het Roomsch-Katholicisme kortsluiting over de geheele linie. De verborgenheid Gods wordt hier aangetast en opgeheven, doordat men God heeft verbonden aan de aardsche continuïteit en het aangezicht Gods onlosmakelijk verbindt met bepaalde eontinüe grootheden, waarover men "beschikt" . Maar de Roomsche theologie zegt: juist uw aanval op dat "beschikken over" toont, dat ge de werkelijke genade losgelaten hebt. Veel kritiek is over en weer juist. Maar in de diepte gezien, kunnen we zeggen, dat Barth, toen hij het Godsbeeld wilde bevrijden van alle menschelijke omklemmingen in kerk en theologie, in dien strijd de continuïteit verloor, die het wezenlijk is voor het verbond Gods. Wie zich geroepen gevoelt te waarschuwen tegen het gevaar van farizeïsme, kan daarin een taak vervullen, die voor de kerk van beteekenis is. Had Barth zich tot deze taak beperkt, dan zou hij hierin de kerk een dienst hebben kunnen bewijzen en wellicht ook de Roomsche kerk kunnen wijzen op de verbanden, die in haar midden zichtbaar worden met een "beschikken" over de genade, dat met het continüe verbond maar zeer weinig te maken heeft . Maar Barth wilde meer: hij wilde het probleem natuurgenade oplossen. Hij wilde het oplossen met de dialectiek van de 31

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen