1943 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 29

25 ^ het negatieve; verlenging van het leven, 200 niet tot in eeuwigheid, dan toch tot in lengte van dagen — het positieve; ziedaar de beide begeerten, welke de menschheid bezielen; voor de verwezenlijking van welke begeerten wij de symbohsche repraesentanten zijn.

W a n t als de menschheid ons noodig heeft, als de menschen het niet zonder ons durven stellen, dan is het voor zeer wezenlijke deelen, terwille van dien vagen angst voor het onbekende van den dood, welks bedreiging m het sterven zij vreezen, en dan is het die magische vereering voor ons als degenen, die dien dood verre kunnen houden, en, naar onze reputatie dit wil, dien dood weten af te weren. GIJ kunt U de vrees voor het sterven niet algemeen en niet intensief genoeg voorstellen. Niet altijd bereikt deze vrees haar hoogtepunt op het sterfbed zelf. Niet altijd — het is zelfs uitzondering. In zijn boek over ,,Das Unbekannte und die Angst ' van Oskar Liebeck (Leipzig 1928) bespreekt deze uitvoerig de beteekenis van den doodsangst. Hij toont gedocumenteerd aan, dat het onbekende — ook m de eerste plaats de dood — en zijn correlaat, de angst, een, tot hiertoe niet vermoede, beteekenis voor de ontwikkeling van het levensgevoel en het wereldbeeld van den enkelen mensch en de menschheid heeft, en voor het regelen van het handelen van dien mensch. Wordt bij de primitieve volken de eigen dood niet als een probleem doorleefd, omdat de dood in zijn denken als' vermijdbaar geldt, en steeds weer als een toevalligheid in zijn leven inkomt — het bewustzijn, dat hij als mensch sterven moet, is misschien de eerste wetmatigheid, de eerste natuurwet, die de mensch van den boom der kennis plukte; een tragisch gegeven, ons door bijna alle religieuze overleveringen meegedeeld. Het probleem van den eigen dood is, zooals ik zei, als het eenige probleem, het eenige duistere, het eenige onbekende voor den modernen Europeaan over gebleven. De andere zijde van het probleem van den dood, het zielespook, verdween met al de andere spookachtige verschijnselen (Unheimlichkeiten). In dezelfde mate als de natuurwetenschappelijke uitbuiting van de causaliteitswet gelukte, werd in den loop der tijden het ongewone, altijd door, meer beperkt. Ja, men kan gerust zeggen, dat er voor den modernen Europeaan niets ,,Unheimlichs" meer is, juist behalve de dood en het doodgaan. Het is dan ook begrijpelijk, en daarover spreek ik in Uw kring verder niet, dat Heidegger bij het ontleden van 's menschen bestaan, diens ,,zijn" — de dood als de laatste zekere, al is het dan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen