De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 39

35 Dat er nu na aftrek van dit alles, ook zoo op menig punt nog ernstige bedenkingen tegen de absoluutheid der Schriftinspiratie overbljiven, wordt dezerzijds noch ontkend noch verbloemd, M. H., ook al ziet ieder in, tot wat zeer kleine afmetingen die berg van onoverkomelijke bezwaren nu reeds wegslonk. Dit neemt ondertusschen niet weg, dat de wetenschappelijke theoloog ook over de dan nog blijvende bedenkingen volstrekt niet onnadenkend heen mag treden, maar ook die onbewimpeld onder de oogen heeft te zien, mits daarbij op vierderlei lettend: En wel vooreerst hierop dat een deel dezer bezwaren voortvloeit uit het onloochenbaar feit, dat niet de gave autographa, maar een ongave tekst, dus een tekst met feilen, voor ons ligt. Voorts, dat de boekstaving door den Heiligen Geest van het geïnspireerde niets gemeen heeft met het protocolliseeren van een notarieel proces-verbaal ^®), maar dat de onderscheidene gebeurtenissen en waarheden, ja dezelfde gebeurtenissen en waarheden in haar veelzijdige beteekenis, door den oppersten Kunstenaar met een afwisseling van coloriet en veelzijdigheid van opvatting op het doek zijn gebracht, die wel den bijzienden kabbalist den blik verwart, maar den op een afstand blijvenden kenner verrukt door heerlijke harmoniën. Dan ten derde, dat de apologetiek wel terdege de roeping blijft behouden, om de hKyrioipa.u9] der Heilige Schrift in hun wezenlijke, zij 't ook bedekte, harmonie te doen uitkomen. L o e i p a r a l l e l i dus, niet in den trant der weggestorven Supranaturalisten, och, die hadden geen theologie meer, neen, maar in den geest der Juniussen en Voetiussen; een geestelijke, geen kleingeestige Harmonistica; niet een erbarmelijk „geknutsel", maar een logisch opklaren van ons voorstellingsvermogen door te letten op het ^ÓTE; TTCÜC;; tro rivoQ; en YMTO. rl\ ^'J). En eindelijk, indien er ook dan M. H.! nog schijnbare aAïyrx, nog c r u c e s i n t e r p r e t um, in de Heilige Schrifture mochten overblijven, waarvoor niet ik, dat toch beteekent niets, neen, doch waarvoor alle belijdende theologen saam stonden, dan aarzel ik geen oogenblik hier, ten aanhoore van geheel de wetenschappelijke wereld te verklaren , dat ik, gesteld tusschen de keus, om óf, met Gods eenvoudig volk, belijdende mijn onwetenlieid, onbevredigd ook van dit vraagstuk weg te gaan, óf wel met de geleerde ethische broederen uit wetenschappelijke consequentie de onfeilbaarheid der Schrift te verwerpen, beslist het eerste kies en van het laatste met heel mijn ziel terugdeins. Want om met Eothe en de zijnen te zeggen: er zijn in de Schrift mythen ''°); het scheppingsverhaal is vrome phantasie *'^); phantasie ook de geschiedenis van den val ^^); de profetieën zijn producten van een hooger

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen