De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 29

25 schrijvers, maar nooit de Schrift zelve geïnspireerd is te noemen ^^); dat de inspiratie der schrijvers onderling weer sterk in graad verschilt ^^); en dat derhalve de verklaring, door de apostelen van het schriftwoord des Ouden Verbonds gegeven, hem vaak onjuist is ^"y, dat hun voorstelling van de Christelijke waarheid niet p e r s e normatief voor ons is te achten '^); en dat, waar ik vooral nadruk op leg, zelfs het beeld ons van den Christus gegeven, op zichzelf g e e n waarborg van getrouwheid bezit ^^). Rothe geeft dan ook het scheppingsverhaal en het verhaal van den val geheel prijs •^^); ziet in de geschiedboeken niets dan oorkonden, die van fouten wemelen ^*); en houdt uit zijn Bijbel, indien men de slotsom opmaakt, weinig anders over, dan dat, zij het ook op gebrekkige wijze, het resultaat der voorafgaande geestelijke openbaring in die boeken tot ons is gekomen, en, onder de critiek des geloofs, door ons daaruit kan worden opgemaakt ^^). Voor de Kerk onzer dagen staat daarom, zoo zeggen de ethischen, naast en boven het geschreven Woord de levende Godsopenbaring, die nog evenals in vroeger dagen voortwerkt, zoodat, om met Dorner te spreken, ,die Heilige Schrift dem glauben in dem was ihn constituirt und wovon ihn göttliche gewissheit beiwohnt, nicht wiedersprechen darf" '^).

Mijn critiek op deze ethische voorstelling, M. H. ! geef ik u ter bekorting in deze d r i e opmerkingen: Grondfout in deze voorstelling is mij de bewering, dat „de waarheid steeds een ethisch karakter draagt"; wat zeer zeker geldt van haar centralen oorsprong in God, en evenzeer van haar uitwerking op onze personen ; maar volstrekt niet doorgaat noch van haar historische openbaarwording, noch van haar organen. O, zeer zeker, wie eerst uit de waarheid wegschrapt al wat n i e t ethisch is, vervolgens „waarheid" omzet in een „zien van het Koninkrijk Gods", en alsdan het woord citeert: „Wie niet wedergeboren is, kan het Koninkrijk Gods niet zien", zulk een kan zeer licht zoo onjuiste stelling mainteneeren. Maar overmits „waarheid" niet den w i l , maar het b e w u s t z ij n tot sensorium heeft, komen we ten ernstigste tegen deze verminking van de waarheid en deze uitwissching van de grenslijnen tusschen zoo specifiek onderscheiden begrippen op. Het t h e l e m a t i s c h e en n o ë t i s c h e leven vormen wel terdege twee afzonderlijke sferen, wier dooreenmenging geheel onze voorstelling troebel maakt en al ons denken verwart ^''). Fout is dus ook hun daaruit afgeleide voorstelling, alsof de „inspiratie" aan „wedergeboorte" gebonden ware. Ook dit is het ethiseeren van een andersoortig begrip, waardoor men hetgeen schoon geordend en onderscheiden is, weer chaotisch versmelt. Wat nit en op de r e g e-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen