De moedertaal van onzen Heere Jesus Christus en van Zijne apostelen - pagina 72

66 den Direkteur dezer Universiteit, den Hoog-Edel-Gestrengen Heer I s a a k E s s e r , Oud-Resident van Timor, de vereenigde schare van leeddragenden toe te spreken, niet nalatende, hen te wijzen op het eeuwig blijvende van Gods Woord en de trouwe Desgenen, die niet laat varen de werken Zijner handen; en hen op te wekken tot dankzegging aan den Heere voor alles, wat door den ontslapene aan deze Inrichting is geschonken. Met Esser zonk een dier Direkteuren in het graf, die het aloude Christelijke beginsel, dat ook de hoogere wetenschappen op den onwrikbaren grondslag van het eeuwige Woord Gods geplaatst behooren te worden, met ijver en vuur heeft willen voorstaan, en daarom zijne krachten en gaven aan de stichting der Yrije Universiteit op Gereformeerden grondslag heeft gewijd. Het Woord Gods is ons gebleven, — het is niet mee in de groeve gezonken. Moge daardoor inzonderheid de treurende weduwe vertroost worden, en moge dit Woord zijne kracht bewijzen aan de achtergeblevene kinderen. Immers welgelukzalig hij, die in dat Woord blijft, want hij blijft in den Heere. En wie er naar jaagt, in den Christus Gods gevonden te worden, opdat hij Hem kenne en de kracht Zijner opstanding, en de gemeenschap Zijns lijdens. Zijnen dood gelijkvormig wordende, of hij eenigszins moge komen tot de wederopstanding der doeden — tot dien wil de Heere komen, de Yader en de Zoon door den Heiligen Geest, om bij hem woning te maken en in hem te blijven tot in der eeuwigheid. Hallelujah! En gisteren stond ik opnieuw aan een geopend graf! Ter aarde werd besteld de Weledele Heer K l a a s v a n B a r e n , onze geliefde leerling, geboren te Papekop bij Oudewater, den 25. Juni 1862, voorbereid voor het akademisch onderwijs op de gymnasiën van Doetinchem en Zetten, aan onze Universiteit als student ingeschreven den 26. September 1884, en ontslapen in de hope des eeuwigen levens den 15. October 11. Niet langer dus dan den korten tijd van één jaar mocht de ontslapene in ons midden verkeeren. Maar lang genoeg was die tijd, om voor hem de harten — ik mag gerust zeggen — van allen, met wie hij in aanraking kwam, te winnen. Het gestadig lijden, dat hij van zijn vierde jaar af, zijn geheele leven door, met groote stilheid droeg, neigde ons hart nog meer tot hem. Onverwachts en plot-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen