Calvijns invloed op de reformatie in de Nederlanden voor zooveel die door hemzelven is uitgeoefend - pagina 185

177 Een bericht, dat wordt aangevuld door hetgeen Alfred Erichson, in zijn boekje Uéglise franfaise de Strasbourg au seizihne siècle, 1886, blz. 65, uit de notulen van den Straatsburger Raad aldus mededeelt: » 0 n lui défendit en haut lieu de prêcher l'Evangile a ses anciens paroissiens. La maniere dont ce fait est consigne dans les procès-verbaux du Conseil est trop caracte'ristique pour ne pas me'riter d'etre rappele'e ici: «Frederic de Gottesheim communique au Conseil que Ie pasteur et Ie diacre de l'Eglise frangaise l'ont accosté pendant qu'il se rendait S, l'Hótel-de-Ville et l'ont prié de permettre è, Calvin de faire une predication dans leur temple. Ne voulant pas en assumer la responsabilité, il en réfère è, ses collègues. On de'cide: considérant que Calvin professe une autre doctrine que nous sur la Ste-Cène, et que eet homme est suspect è, ceux de la Confession d'Augsbourg, il ne faut point l'autoriser, mais refuser la demande, et lui dire que d'autres affaires nous ont empêchés de nous en occuper" (2 Sept. 1556)." En eenige dagen later, in Frankfort, wilden de Luthersche predikanten aldaar Calvijn zelfs niet ontvangen of te woord staan, en heeft e'e'n van deze, hem toevallig ontmoetende, hem de hand geweigerd, omdat, zooals hij zeide, Calvijn »van eene andere religie en van een ander geloof" was. Calvijn geeft over hunne houding ten zijnen aanzien het volgende bericht, in zijn brief aan Musculus van 26 Oct. '56: »Ministri germanicae linguae colloquium meum fugerunt [welke mededeeling bevestigd wordt door een schriftelijk getuigenis van die predikanten zelven, dat in zijn geheel is afgedrukt in Calv. Opp., Vol. 16, p. 319 sq.]. Unus, quem reliquis doctiorem existimant, Matthias [Ritter] semel pransus est mecum. Eram titulo reverendus praeceptor: ille re ipsa discipulus nimium pervicax. Quum iussisset senatus mecum saltem ante discessum colloqui, dixerunt sibi non esse tutum, quia suspicio erat me captare disputationis occasionem, se vero homines esse indoctos neque pares ad respondendum. Accidit paulo post ut in me simul omnes inciderent. Aggressus sum: dixi mirum esse quod in re non dubia tantopere essent perplexi: fuisse quidam mihi propositum, aliquam rationem consensus tentare, verum si non admitterent me non esse tam importunum ut invitos capillis traherem. Exposui quae dicturus fueram, attonitos reddidi, nisi quod unus in ridiculam vocem erupit: me illis futurum fuisse numinis divini instar (sic enim loquutus est) nisi errarem pertinaciter: itaque iam non liccre me pia mente excipere. Tractavi hominem ut dignus erat, et a suis etiam stomachose explosus fuit." En de rector der Latijnsche school te Frankfort, Johannes Cnipius, die geheel Calvijns geestverwant was, voegt aan dat bericht nog iets toe, in zijn brief aan Calvijn van 15 April "57: »Narravit mihi post discessum a nobis tuum D. Joannes a Glauburgo [een aanzienlijk Magistraatspersoon te Frankfort, en ook een Calvinist] mataeologum hic esse Andream Saxonem [een der Luthersche predikanten te Frankfort], qui recusarit tibi obvio dare manum quod suae non esses religionis, ut aiebat, et fidei. Multa blateravit idem publice et privatim de sacramentariis quorum te dixit antesignanum esse, quemadmodum saepe audivi." 12

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen