Volkenrecht - pagina 53

43 noemt het oude beginsel, ter verdediging waarvan hij het zwaard aangespte: „que l'état territorial de l'Europe est sous la protection de traites qui en ont fait la repartition, dont toutes les nations sont réciproquement garantes, et que nul n'y peut porter atteinte, pas plus par la voie de l'annexion populaire que par celle de la conquète armee, sans demander et sans obtenir, pour ce changement apporté a l'équilibre des forces, la ratification de l'Europe entière." ^^^) Wat is ervan gebleven: Natuurlijk spreek ik niet over de eerste jaren na 1789 en de daarop gevolgde Napoleontische heerschappij. Maar wat is er ook later van de traktaten geworden, bepaaldelijk sedert 1830, en vooral sedert 1848.'' De erkenning van België, toen de Mogendheden zich nog slechts tegenover oproerige gewesten bevonden, was in strijd met het traktaat van Weenen. Op hetzelfde traktaat rustte het gezag van Oostenrijk in Italië. In 1859 moest het nochtans bij den vrede van Villafrania van 11 Juli — hier werden de voorwaarden geregeld — en van Zurich — hier werd hij 11 November gesloten — Lombardije afstaan. Maar, schrijft de Broglie 1^''), nauwelijks was de inkt gedroogd in de pen dergenen, die den vrede onderteekend hadden, of alle bedingen van het traktaat werden vernietigd, en Piémont deelde eenvoudig mede, dat het 2 3 3 millioen meer inwoners zou gaan tellen dan bij de plechtig gesloten overeenkomst was bepaald. Pruisen sloot in 1866 een traktaat met Italië, waarbij het dit machtigde Venetië te vermeesteren, en eischte enkele weken later van Oostenrijk, dat het tegenover Italië van wapening zoude afzien 1^^). Hadden in 1852 de vijf groote Mogendheden te Londen een traktaat gesloten, dat de integriteit van Denemarken beschermen zoude, straks weigeren Rusland en Frankrijk daarvoor op te komen, en moest in 1864 de Koning van Denemarken de Elbe-Hertogdommen aan Pruisen en Oostenrijk afstaan '^^). Terwijl daarna Pruisen weder tegenover Oostenrijk de overeenkomst van Gastein schond. Hoezeer het protocol bij de vestiging van het Koninkrijk Griekenland opgesteld, de leden der regeerende Huizen in Frankrijk, Rusland en Engeland uitsloot, waren toch laatstgenoemde twee Mogendheden daarna niet ongenegen te doen handelen als bestond die bepaling niet "'").

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen