Volkenrecht - pagina 29

19 zaak der vrijheid verloren ware? Het is dan immers geen eerzucht of geweld, waardoor de Fransche Natie hare grenzen uitbreidt. Het is overeenstemming van belangen, het zijn wederkeerige gevoelens van broederschap, het is heilige ijver voor de vrijheid der wereld, uit welke eene vereeniging ontspringt, welke te verhinderen, en deze volken alzoo aan de wraak hunner dwingelanden bloot te stellen, de nationale gewetensvrijheid onwaardig zou zijn." Ook drukte Dumouriez, teekent Thorbecke aan 73), op het oorlogsplan aanstonds ,,den stempel van een revolutie- en veroveringskrijg." Frankrijk moest er bovenal op uit zijn om België, vol van ontevredenen en onder Frankrijks bereik, aan de Oostenrijksche Monarchie te ontnemen, welke verovering, zeide hij, Frankrijks zedelijk en materieel vermogen vermeerderende, aldus de eerste schakel zal vormen van het verbond der volken tegen de Koningen. Ook poogde hij den Koning van Sardinië te bewegen tot afstand van Savoye en het Graafschap Nizza, waartegen deze schadeloos gesteld zoude worden door zoodanige provinciën in Italië, als Frankrijk en Sardinië gemeenschappelijk op Oostenrijk veroveren zouden. De revolutie heeft den vrede beloofd. ,,La république triomphante veut la paix". Aldus Cambacerès in een rapport aan de Conventie''*). Gewis, vrede met alle volken, die hare beginselen zouden hebben aangenomen, en gebogen voor haren geest. „Liberté, égalité, fraternité — ou la mort." 75) In hetzelfde rapport heet het dan ook: „La diplomatie d'une république ne connaït des droits que ceux des Nations". Ook hierin komt uit, gelijk Thorbecke opmerkt ''^), dat het revolutionaire Frankrijk „de eigenmagtige wetgeefster van een nieuw Staats- en Volkenregt" scheen te willen worden. ,,Niet de Staten, maar de Natiën, niet de Natiën als eigenaardige zedelijke personen, maar als getalverzamelingen van menschelijke individu's kwamen bij de nieuwe Diplomatie in aanmerking." Ja, meer komt hierin uit. Gelijk daarover licht geworpen wordt door de schoone uitspraak van Guizot: ,,Le caractère essentiel de l'esprit chrétien est Ie respect de la regie et du droit, de tous les droits, des droits de Dieu comme des droits de l'homme, des droits des gouvernements comme des droits des peuples, des droits du passé comme des droits de l'avenir. Le caractère dominant et permanent de l'esprit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen