Innerlijk beleven en kennen in de structuur der opvoeding - pagina 43

39 ten, dat er, klaarblijkelijk ook volgens de „Erlebnis"-paedagogiek, een groote groep kinderen is, die zich niet houdt aan de door deze paedagogen opgestelde levensdesiderata. Het zijn de kinderen, die een waarde erkennen of ontkennen op grond van het weten, dat iets al of niet waardevol is. ^^^) Men zegt dan wel, dat deze kinderen een onpersoonlijken vorm van waarde-erkenning hebben, maar in feite is juist bij deze kinderen de erkenning van de waarde als objectief volkomen natuurlijk en spontaan. De kinderen, die den z.g. onpersoonlijken vorm van waarde-erkenning hebben, hebben de meer subjectieve instelling, maar een nader onderzoek doet blijken, dat ook bij deze kinderen de schijnbaar subjectieve keuze toch wordt gedragen door een soort algemeene norm. B.v. „ik vind dit mooi, daarom wil ik het hebben". „Waarom wil je graag iets hebben dat mooi is?" zoo wordt gevraagd. Het antwoord luidt „Nou, dan zeggen de menschen: wat heb jij een mooi ding" Ook hier ligt dan weer een poging om de individueele begeerte te gronden op een algemeene waarde-erkenning. In de structuur van het kinderleven is alzoo de neiging naar het zoeken van kennisnemen van normen. Een zeer typische trek, die zoowel in het gewone spelleven van het kind als in het denkende en beschouwende leven van het kind tot uiting komt en die door de opvoeding „vom Kinde aus" ten eenen male werd genegeerd. De verhouding van innerlijk beleven en kennen is voor het bewuste leven van het kind zóó, dat het voor eigen besef steeds in de eerste plaats zich kennend richt tot de buitenwereld; en dan aan het gekende, dus objectgebonden, iets beleeft. En bij het kind is de aan al de andere functies verbonden kenakte spontaan zóó gericht, dat het van buiten af, hetzij van de objecten, hetzij van den opvoeder, leiding verwacht. Door de zonde zijn niet zoozeer het leven en het verband van de levensfuncties verbroken, dat het kind in den middellijken weg niet meer toegankelijk zou zijn voor een opvoeding, zooals die overeenkomstig de ordeningen, die God voor het leven heeft gesteld, behoort te zijn. Wij kunnen thans kort zijn over de beteekenis van de hiervoor ontwikkelde principes voor de didactiek der onderscheiden vakken en voor het schoolwezen. Uit den aard der zaak is bij de z.g. „uitdrukkingsvakken" het door ons ontwikkelde standpunt in de eerste plaats van belang. Het opstel van het kind moet ons iets zeggen van dat kind zelf. Het kind moet in staat zijn ons iets te vertellen van datgene wat het beleeft, maar dan kennende beleeft of beleefd heeft. Daarom is elke opzettelijke, begripsmatige schematiseering, elke uiting van veelweterij in het opstel af te wijzen. Maar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen