De mens als religieus wezen en de hedendaagse psychologie - pagina 26

licht. De in zichzelf altijd maar omwentelende mens, die zijn innerlijke verscheurdheid constateert en die innerlijke verscheurdheid projecteert op de wereld naar buiten, of in zijn eigen psychische conflict-situatie tracht te verstaan en te helen, is in wezen in deze verscheurde houding en in de conflictsituatie, omdat hij het diepste van zijn eigen wezen heeft verloochend. Nu kan als methode ter practische benadering van het innerlijk van een bepaald mens een eindweegs de weg gevolgd worden, die hetzij Jung hetzij anderen hebben gewezen. Er zit bijvoorbeeld in de publicaties van Jung zeer veel practische ervaring, die altijd geldig is. Maar zodra het verstaan van het gehele probleem aan de orde komt, zullen wij moeten trachten deze mens te zien, zoals hij werkelijk is en zoals wij als belijders van Christus hem zien moeten. Deze mens kan een analyse nodig hebben, maar nooit kunnen analyse en genade los van elkaar staan. Daarom is het ook niet onverschillig, of de analyticus gelooft of niet. Zeker, de analyticus behoeft geen evangelist te zijn in engere zin, maar hij zal als Christen-analyticus zijn werk niet kunnen doen, als hij niet zijn eigen analyse en de analysandus verstaat vanuit de openbaring Gods en vanuit het evangelie van Jezus Christus. Zelfrealisering wordt dan in de eerste plaats ontdekking van het zelf aan zijn eigen gebrokenheid èn aan de ware adeldom van zijn bestaan. Zelfrealisering is uiteindelijk alleen mogelijk, wanneer wij verstaan, dat dit „zelf" krachtens zijn zondige aard de neiging heeft om zichzelf te poneren als centraal, als begin en als einddoel, terwijl in wezen, ook bij de zondige mens, in dat „zelf" God centraal moet zijn en God het begin en het einde heeft te wezen. Ik bedoel hier niet te zeggen, dat het diepste wezen van de mens voor analyse open zou liggen. Daar blijft altijd een mysterie van de persoonlijkheid, welk mysterie niet kan worden verstaan noch geanalyseerd maar alleen kan worden aanvaard in de ontmoeting van de analysandus met God. Maar de analysator heeft als Christen de taak om het zelf van zijn analysandus te ontdekken aan zijn werkelijke toestand. Aan dikke woorden heeft de wereld niets. Maar anderzijds zou ik mij, naar ik meen, aan plichtsverzuim schuldig maken, als ik niet hier openlijk uitsprak, dat, naar mijn vaste overtuiging, ook voor de dieptepsychologie en de analyse geldt het bekende woord: „Op de bodem aller vragen ligt der wereld zondeschuld". En dat andere: „Wij zijn van Gods geslacht". (Hand. 17 : 28).

24

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen