Verdienste of genade? - pagina 64

dat soortgelijke vraagstellingen als in de Reformatie aanwezig waren, ook Trente niet onberoerd hebben gelaten. We denken aan het besef van die dimensie bij Seripando, wanneer hij zijn leer van de justitia duplex ontvouwt. Zonder hem al te dicht met Luther te verbinden ^''^) en zijn leer uit Luther te verklaren, kan men m. i. toch zeggen, dat in zijn onderscheiding tussen justitia imputata en inhaerens iets gehonoreerd werd van het religieus grondmotief van de Reformatie inzake de imputatie. Het uitzicht op de vergeving der zonden baant de weg tot een meerdere waardering voor het „sola fide", dat op de daad der vergeving is gericht ^''^). Maar juist daarom is het van belang te noteren, dat Trente de leer van de dubbele gerechtigheid niet heeft wiUen aanvaarden, hoewel het bij Seripando tooh ook wel degelijk ging om de realiteit van de inwendige justitia. De grote rede van Laynez op het concilie van Trente tegen de justitia duplex is hier wel zeer illustratief, omdat hij wil aantonen, dat deze leer in strijd komt met de katholieke leer van de verdienste en het vagevuur feitelijk illusoir maakt ^''®). En niet het minst blijkt dat dan uit de solutie aangaande de heilszekerheid. Hier worden opnieuw de eigenlijke motieven zichtbaar. Ook al schrijft Küng, dat ons niets over.- blijft dan „unser ganzes Vertrauen auf den Herm zu werfen"^^"), toch blijft dat probleem van de subjectiviteit, die in de volharding en in de heilszekerheid bHjft fungeren als probleem. Als een „in Frage stellen" van de zekere redding, van de genade, zoals ze afsteekt in de diepe problematiek van 's mensen vrije beslissing. Daar ligt de grond voor Trentes interpretatie van de Reformatie als ijdel vertrouwen. Dat 207) Vgl. Jedin, Seripando, a. w. II, pag. 259 v. Vgl. ook over Contarini: Barth, Kirchl. Dogm., IV, 1, pag. 697. 208) Volgens Jedin (a. w. II, pag. 260) verraadt Seripando's leer wel „die Kenntnis der Gedankenführung Luthers", maar ze is „keinesvcegs aus üir abzuleiten, sondem aus der Vertiefung in Paulus und Augustin." Elders noemt Jedin Seripando „der Representant eines theologischen Überlieferungszweiges, von dem auch der Urheber der deutschen Glaubensspaltimg berührt war" (I, pag. 426) en hij ziet er een providentiële beschikking in, dat Seripando er toe leidde, dat de Auseinandersetzung met Luther werd verdiept. 209) Jedin I, pag. 407. 210) Küng, pag. 256.

62

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen