De finantiën der Zending.

IV.

In dit slotartikel willen wij' nog verder ingaan op' de maatregelen, die moeten worden genomen, om in de steeds toenemende kosten der zending te voorzien. Wij' wezen reeds op de noodzakelijkheid» van betere, SUlijkere verdeeling der terreinen. Aan de decentralisatie-igedachte van de zendingsorde willen wij' niet tornen; wij gelooven, dat deze geheel in overeenstemming is met ons gereformeerd kerkrecht. Door onderhandeling zal veel gedaan kunnen worden, en overigens zou een hulpbehoevend rakende zendende kerk wellicht finantiëel gesteund kunnen worden uit de Generale kas.

Bezien wij echter nog eenige andere punten.

Ds Bakker heft in „De Macedoniër" ook zijn vinger waarschuwend op inzake den dreigenden finantiëelen nood. Hij schrijft o.a.: „Ook bij normale ontwikkeling van het zendingswerk komen de kerken in de naaste toekomst bijna over de geheele linie voor dezelfde moeilijikheid te staan als Amsterdam. Oiok al gebeurt er niets bijzonders, dan hebben zij zich daarop voor te bereiden. Als de opleiding van onderwijzers en helpers bij den dienst des Woords voortgezet wordt (en dait moet toch) en als de plaatsen waar gearbeid wordt in aantal toenemen (ieder jaar komen erbij'), dan gaan de uitgaven stelselmatig naar boven in versnelden tred. Dit is een gelukkig verschijnsel Nu geloof ik daarom 'nog niet, dat het er met onze zending zoo duister voor staat. M''el zou ze er moeilijk voorstaan, indien ze niet de zaak was van de plaatselijke kerken. Doch nu dit beginsel op den voorgrond staat, heeft onze zending nog niet te wanhopen. De vraag is echter wel, of dit beginsel der plaatselijike kerken consequent genoeg doorgevoerd wordt. Nemen de kerkeraden en de kerken zelf genoegzaam deel aan den arbeid en leven zi| voldoende mee? Het schijnt mij toe, dat hierin nog .heel wat verbetering is aan te brengen. Komt het daartoe inderdaad, dan zal ook de belangstelling en de offervaardigheid toenemen en daarmee de mogelijfcheid om het werk krachtig voort te zetten”.

Op de noodzakelijkheid, om de meewerkende kerken op de hoogte te brengen en te houden, hebben wi| een vorig 'maal ook sterken nadruk gelegd. Maar duidelijk is ds Bakker niet, als hij consequente doorvoering wil van het beginsel der plaatselijke kerken; wij leiden uit zijn woorden alleen af, dat hij' eronder verstaat een meer meeleven en een deelnemen aan den arbeid. Maar dat is niet zoo eenvoudig, en zal dan ook in een afzonderlijk artikel over dit onderwerp onze aandacht moeten vragen. In elk geval leggen wij met ds Bakker deze gedachte even vast: stel toch kerkeraden en gemeenten op de hoogte; kennen doet liefhebben en geven!

Is er geen hulp te.verwachten van de Inlanders zelf? Het is niet te verwonderen, dat men tot deze vraag komt; paedagogisch is het toch ook juist, om den bekeerden Inlanders te leeren in eigen onderhoud te voorzien. Doch men doet goed hiervan niet veel te Verwachten. Ds Bakker, die met de zaken op de hoo; gte is, zegt: , _, Temeer, omdat van de Javaansche kerken zelf weinig verlichting van finantiëele lasten te wachten is. De eoonomische zwakteid van den Javaan zal niet m'et tooverslag omslaan in finantiëelen welstand'\ Van de Buitenbezittin'gen geldt dit zelfs nog veel sterker dan van Java. Bovendien, al zal de Inlandsche kerk b.v. zijn helpers kunnen bekostigen, dan is dat nog .niet. veel meer dan een' paar druppels in den enimer. Ja, neem de mogelijkheid aan, dat zulk een kerk zich. geheel bedruipt, dan •kam de zending toeh niet op haar lauweren gaan rusten. Want elders wordt zij geroepen aan het werk te gaan en krachtiger aan te vatten, en dus... weer geld uit 'te geven. Natuurlijk moet wel naar zielfdnderhoud' der Inlandsche kerken worden gestreefd, maar de zending zelf zal er niet veel finantiëel voordeel van hebben.

Toch moeten er wegen worden gezocht, om' den finantiëelen druk te verlichten. Daarom heeft in „De Maoedoniër" van Maart 1911 de heer 1. S. Dienske, chef van een conünissiehuis te Rotterdam: , voorgesteld, om een kapitaal bijeen te brengen in aandeelen, waarvan '4 pdt. voor de aandeelhouders zal zijh en de overige winst voor de zending. Met. dit kapitaal, zou dan handel moeten worden gedreven. Dr H. H. Meulenbelt heeft "in een brochure ook de gedachte verdedigd, om de zending rechtstreeks in een handelsonderneming te hetrekken; wordt er in den handel niet veel geld verdiend? Maar als er ernstige verliezen worden geleden? Men leze over deze kwestie Dr J. W. Gunning in zijh brochure „De Finantiën der Zending" bl. 23—'28. En wie vo; or deze gedachte nog wat voelde, zal dan wel genezen zijn.

Dan voelt dr 'Gunning meer voor c'ultuurondernemingen: aanleggen van rijstvelden enz; . Wij achten het echter niet gewenscht de zending in dergelijifce ondernemingen te betrekken; zij zou daardoor haar geestelijk karakter verloochenen, tenmi'nste indien zij! op; deze dingen zich ging toeleggen. En hebben de zendelingen nu noig geen wérk genoeg ? En als men er afzonderlijke personen voor aanstelt, dreigt dan niet het gevaar, dat toch hét materieele bij' zoo iemand gaat heersdien boven het-'geestehjke? Laat de zending toch' op h^ar eiige'n terrein bhjven. Zeker, de omstandigheden kunnen er soms in zekere mate-toe drijven; zóó heeft b.v. de zending te Magelang een rij'stveld in bezit, dat indertijd baj het-fcoopen van grond voor een kerk en pastorie mede moest aanvaard; doch zöoiets blijft uitzondering en gaat ook over, kleine bedragen.

Diep ingaan op de finantiëele hulp van ongeloovige zijde behoeven wij niet. Men weet, dat b.v. de Deli-zending door de tabaksplantages gesteund wordt. Op deze zending kan later wellicht eens opzettehjk de aandacht gevestigd worden. Ook heeft het Petronella-hospitaal te Djocja groote giften ge'kregen van Javanen. Wanneer heidenen of mohammedanen uit eigen beweging giften geven voor den zendingsarbeid, behoeft men niet te wéi-' geren, 'maar men denfce aan het woord: de vijanden brengen geschenken aan. Toch zal wel niemand hiervoor propaganda wülen maken, en om

deze Igiften vragen. Dit punt doet ook de wenscihelij!k[heid uitkomen van een losmaking van den stihool-en medisdhen dienst van de kerkelijke zending. Een vereeniging z'al gemakkelijker ziilke giften kunnen aanvaarden dan de Kerk.

In ons land hebben eenigen tijd geleden vooraanstaande Mannen der „wereld", dus allerminst "van geloovige zijde, een oproep; geplaatst, om het werk der zending finantiëel te steunen, en ook wordt van de zijde der Genootschapszending telkens weer de nadruk gelegd op het feit, dat de zending hooge cultureele beteekenis heeft en daarom steun verdient ook van hen, die met het eigenlijke werk der zending, n.l. prediking van het Evangelie, niet sympathiseeren. Wij-achten dit laatste echter een gevaarlijke manier van doen. Vrijwillige giften kunnen worden aanvaard, maar ook hier worde niet een jnk aangetrokken met de ongeloovigen.

Trekken wij een Conclusie, dan zal het deze zijn: rooskleurig is de naaste toekomst niet, maar volstrekt niet onheilspellend; de meeste kericen zijh nog niet op' peil inzake het offeren; en al moeten vele aangeprezen middelen tot het verschaffen van finantiëele hulp worden afgewezen, er kunnen toch verschillende maatregelen worden genomen. Daarom opipier-en wij nogmaals het voorstel, dat de generale ziendingsdeputaten met vertegenwoordigers der zendende kerken over dit onderwerp confereeren, en sturen o.a. in de richting van losmaking van den schooldienst en medisehen dienst, om deze. aan afzonderlijke vereenigingen geheel of gedeeltelijk lOver te draigen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen