PERS-SCHOUW.

Eerbied voor het ambt van ouderling.

Paulus stelt den eisch, dat de ouderlingen, die wel regeeren, dubbele eer xuUen worden waardig geacht.

Velen echter kunnen het niet eens tot „enkele" eer jegens de ouderlingen brengen.

Men zou haast vragen: zijn er dan misschien geen ouderlingen meer, die wèl regeeren?

Maar-wij weten heter.

„De Wachter" somt op, wat do ouderlingen ZQO al voor de gemeente over hebbon. Welke offers ; zij wekelijks, ja soms dagelijks .mosten fc'rengen. En dan vervolgt het blad:

En de waardeering?

Ja, wij mogen zeggen, dat hun - in veel gevallen iw'el de erkenning tebeurt valt, waarop zij om huns werfcs wil, aanspraak mogen 'miaken. Er is zeker in onze kerken wel eerbied voor degenen, die God in 'tam; bt gesteld heeft. 'Vooral waar iziji als voorbeelden der kudde bijzonder uitkomen wordt imlet eere over hen gjesproken, en naar hxm - woord geluisterd, terwijl men gaarne • zich onder hun invloed stelt.

Doch dit is niet in alle gevallen zoo. Lang niet overal ontvangen de ambtsdragers de achting en waardeering; , waarop zij recht hebben. Hun ambt en hun persoon wordt niet altijd onderscheiden. Men blijft den nederigen ambachtsman zien ook in het lid van den kerkeraad, op - wien men ietwat uit de hoogte neerziet. Men schrijft al te spoedig den man van 't ambt, een hoogheidsgevoel toe, dat men in hem' misplaatst acht. Ouderlingen alleen te ontvangen bij' huisbezoek geeft de volle maat niet. In som'mige gezinnen noemen de kinderen heel familiaar den m'an bijl zijn voornaam; niet kwaad bedoeld, m'aar 'tis een vertrouwelijkheid, die de'eerbied verdringt. Voorts doen' zich de gevallen voor, 'dat men per se bij leesdienst door een ouderling niet tér kerk komen wil. En als gevolg van de kerkeraadsverkiezingen, waarbg] een-wteinig onrust niet achterwege bleef, blijft wel eens geruimen tijd een zeker vooroordeel tegen gekozen broeders zitten.

Eveneens dreigt de eerbied voor 't ambt in onzen tijd een groot gpvaaV van de zijde der jeugd, en wel van die jongie , menschen die wat door den geest der wereld besmet zijn. Zij hebben geluisterd naar den geest van verzet die door de •Wereld waart. Ziji zijn wijs gteworden, en meenen, dat onze • tegenwoordige tijd het wel buiten die ouderwetsche menschen stellen kan. Dat vasthouden aan dat oude, daar lachen zij' om. Stel je i , voor, dat je 't treft: je buurman de schoenmaker : .bij je in huig, om-je te vragen, hoe 't daar binnen staat! Natuurhjk: zulke jonge menschen steken een cigaxetje op, en laten een ouderling paraten.

De eerbied voor het ambt mag met reden ver-- \wacht worden. Hij wordt g^elukkigl niet gemist, maar kon in meerdere gevallen grooter zijn. Het is •niet overbodig de gemeente steeds op te wekken, ; .te eeren degenen, die Grod in 't ambt gezet heeft, ook in de gezinnen en in de onderlinge gesprekken met eere over hen te spreken, en alzoo opi prijs ; te stellen den arbeid die door hen voor het heil van Zion verricht wordt.

Maar de ouderlingen moeten het waar maken, zioo : zegt men. Onget-wijfeld. fïr rust op hen een roeping tot getrouwheid in het werk des Heeren. Ên zij staan ook bloot voor ide verleiding tot traagheid in het toebetrouWde ambt. Maar zij blijven mensehen. Ook hebben zij hun dagfelijksche beroep veelmaals dat zijn eischen heeft, en hen niet zoo veel tijd kan doen opofferen als ze zouden wen-•schen. Zien - wij vooral niet voorbij het eigenaardig , .jmoeilijke van hun taak. "Wij blijven alle beneden het ideaal. En hoe meer - we er naar grijpen hoe meer we den afstand overzien die het van de Werkelijkheid blijift scheiden.

Wij danken God voor zooveel mannen die Hij! naast de dienaren des Woords als reg|eerders geplaatst heeft, en die mede steunpilaren in Gods huis vormen. Het zou droevig zijn, indien de achting, die van Godswege eisch is voor het ambt in 'Christus' kerk, gedrukt zou worden door den invloed van een Gteistus-vijiandigen Geest, die van de heerlijkheid van Zion niets verstaat, en bewust - ©f onbewust, alzoo bazig is de ordeningen Gods te verWrikken. i

Wanneer het besef levendig is, dat wie van •de gemeente - verkozen is, mitsdien van God ge­ roepen is tot het ambt in Christus' kerk, dan zal het den trouWen arbeiders in den - wijngaard des Heeren aan de liefde der gemeente niet ontbreken. De gemeente zal hen achten omi Christus' wil, als mede-uitdeelers der menigerlei genade Gods.

De Hernhutters

Naar aanleiding van het onlangs gevierde Hernhutter-feest geeft „De Ster" eenige bijzonderheden omtrent deze stille, maar merkwaardige menschen.

Deze dagen hebben de Hernhutters hun 2de eeuwfeest jgtevierd. In 1722 is de Evangelische Moravische broederschap gesticht.

Deze Hernhutters zijn de nakomelingen der Moraviers en Bohemers, de Huszieten die voor de felle vervolging een wijkplaats zochten opl het riddergoed Berthelsdorf in de Opper Lausitz aan de zuidzijde van den Hutberg. Vandaar de naam Hernhutters. Op den 17den Juni 1722 Werd voor de eerste maal de bijl in een dennenboom' geslagen om er een woning van te maken en dit feit wordt elk jaar door de bewoners van Hernhut herdacht.

De graaf van Zinzendorf, - wien dit landgoed toebehoorde, nam-de broeders en zusters in zijne bijzondere bescherming en hernieuwde of hervornir de op 22-jarigen leeftijd het Moravische genootschap. Vooreerst hielden de Hernhutters slechts huiselijke godsdienstoefeningen. De. overheid verbood den graaf van Zinzendorf in 1727 deze samenkomsten, waarom hij ontslag Uit den Staatsdienst nam.

In 1737 werd Zinzendorf tot Bisschop der Moravische broeders gewijd.

In 1767 kocht de gravin van Zinzendorf, t'w'eede dochter van den graaf van Zinzendorf, het Huis te Zeist, dat gesticht w^as door 'Willem van Nassau.

De Moravische broederschap, voor dien tijd hier te lande in IJselstein gevestigd, nam! nu zijn intrek tegenover dit statige gebouw en heeft daar tot op dezen dag in .^gewoond.

De ongehuwden wonen er in twee afzonderlijke gebouwen, de gehuwden in nette huizen.

In het Broederhuis heeft men een aantal fraaie winkels met allerlei gpederen en de werkplaatsen. In het Zusterhuis worden de »meisjes onderwezen in allerlei handwerken. Een breede laan tusschen het vierkante plein loopt uit op' het Huis te Zeist.

De Moravische gpm'eente is in koren verdeeld, naar levenswijze, geslacht en ouderdom. Men heeft koren van ongehuwden, broeders en zusters apart, van w'eduwnaars en weduwen, van kinderen en gehuwden.

Ieder koor heeft een koorverzorger, die met de inwendige, en een bestuurder, die met de uitwendige aangelegenheden is belast. Bij-vrouwelijke koren zijn die betrekkingen aan vrouwen opgedragen. De ongehuwde ibroeders bewonen het broederhuis, waar zij zich met allerlei handwerken bezig houden, en de ongehuwde zusters zijn in het zusterhuis bij'een, behalve zij', die tot huisgezinnen behooren of aldaar in dienst zijn. Zij betalen er eene kleine som' voor onderhoud. Het gehu-Wde koor bestaat uit de gezamenlijke jchtpareh, dié Wel in afzonderlijke huizen wonen, maar toch onder een bestuurder zijn gesteld.

De bestuurders brengen de omstandigheden der verschillende koren ter kennis van de oudsten der gtemeente. Naast dit college van oudsten, waarin de leeraar, de koorbestuurders enz. zitting hebben, bevindt zich een college van opzieners, dat op' de gelden voor voedingsmiddelen, op het handhaven der orde en op het wegruimen van verdeeldheden moet letten. Aan die collegiën worden nog leden uit de gemeente toegevoegd, oml over buitengewone zaken te beslissen. Tot de kerkelijke bedieningen . behooren die der bisschoppten, die der presb-yters of predikers, en die der diaconen. Welke de predikers helpend ter zijde staan.

Dagelijks worden in de gem'eenten godsdienstige samenkomsten gehouden in een keurig ingerichte zaal. Waar een tafel mtet een groen kleed de plaats van • het altaar inneemt. De godsdienstoefenlng, Sie des avonds gedurende een half uur gehouden wordt, bestaat uit eene korte leerrede, uit een Bijbelverklaring, uft berichten omtrent de zendingszaak, gezang', gebed, enz.

Des Zondags Wordt een preek gehouden en het voorgeschreven gebed gelezen. jVoorts Worden eenige gedenkdagen plechtig gevierd, zooals op' den Isten Maart, die der instelling van oudsten (1456) en den 13en Augustus die der vernieuwde organisatie der Broederschap (1727), op den 6den Juli die van het overlijden van Husz, Het jaar wordt met eene godsdienstoefening. geëindigd en het avondmaal iedere maand gehouden. Eenige uren tevoren vereenigen zich de leden, naar "het voorbeeld der eerste Christenen, a'an ^een liefdemaaltijd, waar thee en gebak worden gebruikt.

De 'dood Van eenlid der gemeente wordt van den foren mef hazuihgeschal aangekondigd, en men weet terstond, tot welk koor de ovei'ledene 'behoort; daar i'eder koor zqhe eigene doodenmelodie heeft. Rouw wordt er niet gedragen^ en men brengt het stoffelijk oversciïot des overTedenen m eene fichtgeverfde kist naar het sierlijk aangelegde kerkhof, waar alle gemeenteleden zich op den Paaschmorgen vereenigen om zich in de hoop der opfetanding te verblijden. Ook de voetwassching is bij hen in gebruik en heeft plaats op' Witten Donderdag.

De Hernhutters leven uiterst eenvoudig, de vrou-'Wen dragen mutsen, aan de linten kan men zien tot welk koor zij behooren. Diansen is verboden, geen gezelschapsspelletjes, doch jongens en meisjes blij'ven apart. Dte Moravische broeders werken heel hard, vandaar dat er weinig grove zonden onder hen Worden gepleegd. Luiheid is een bron van veel kwaad. , Wie zich misdraagt, wordt liefderijk vermaand, van het Avondmaal afgehouden en wanneer hij izijn leven niet betert uit de gemeente gebaimen. De Broederschap der Hernhutters is over de ge-, heele wereld verspreid. In 1782 werden de eerste izendelingen naar St. Thomas gezonden. In Rusland vestigden zij .zich in 1764. Het is de ' vraag of (zij n'u nog leven in dit ellendige land.

Het 2de eeuwfeest der Hernhutters is dezer dagen besloten met een zang-en bidstond op den doodenakker der gemeente. Een t-ypisch einde. De levenden en de dooden vereenigd voor Gods aangezicht.

De verouderde antithese.

Dezer dagen beweerde prof. .Anton v.m Gijn noig eens voor de ^ooveelste maal, dat partijgroepeenng naar de antithese met het landsbslang strijdt. Die antithese is verouderd.

Hoe weinig verouderd ze is, toont „Cijfers en Feiten".

Wij wijzen op een plaar uitlating, en in „Het Volk" in een hoofdartikel, waarboven staat: de volle veraekerdheid des geloofs. Het artikel begint aldus:

„De volle verzekerdheid des Geloofs", ziedaar een geijkte term uit overlijdensberichten.

En daar het papier met de iz-wijgzaamheid der dooden in geduld wedijvert, is de juistheid dier mededeeling dan onaanvechtbaar.

Maar wat is er van die verzekerdheid des geloofs bij diegenen, voor wie belijdenis richtsnoer is in het politieke leven?

Ziet eens om U heen, nu de strijd om vier jaar behoud öf verovering van politieke macht begint op te laaien? "

En verder:

„En daarna kwamen de anti-revolutionairen, die de vreeze des Heeren in den mond voeren met hetzelfde gemak, waarmede een tabak-kauwer zijn pruimpje B.Z.K. bekluift. Maar zie, waar men de olie .zocht, die wijding moet geven aan het hoofd van den gezalfde, daar drong ons plotseling de weeë lucht van stinkende petroleum in de neus, En ofschoon in onze ooren de psalm staag dreunde, dat het woord des Heeren van Jeruzalem en zijne waarheid van Zion Uitgaat, metterdaad klonk de stem Colijns Uit Londen en Zijne oogmerken ontsproten uit Djambi, dat zich daar slingert omi onze landsregeering als een gordel van korrüptie."

Het komt mij vcor, dat deze stukjes uit „Het Volk" geschreven zijn door iemand, die iToeger een godsdienstige opvoeding had.

Als mijn oor mij niet bedriegt, belulster ik hierin de taal van een afvallige.'

Verschrikkelijk!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen