Jeugdvernieuwing.

Kient gij expressiever beeld voor de voortgaande reformatie, dan wat het Schriftwoord aan het hoofd van ons blad week aan week bij u oproepen wil?

Jeugdvernieuwing, is dat het niet, wat de kerk van Christus te allen dage, inzonderheid ook nu behoeft?

Stellig heeft de dichter hier allereerst den nood der enkele zielen op het oog en niet den nood der kerk.

Hij spreekt hier in diepgaande mystiek zijn eigen ziel toe.

Vandaar de aanvang van dezen psalm; „Loof den Heere, mijn ziel! en al wat binnen in mij is, Zijn heiligen naaim. Loof den Heere, itn'ijn ziel! en vergeet geene van Zijn weldaden!

Maar is de enkele geloovige van de kerk te scheiden?

Gewis, het kan voorkomen, .dat de kerk in volle bloesempracht staat en dat toch hier en daar een ziel kwijnt.

Het kan ook gebeuren, dat geloovigen verjeug| digd worden en jonge glans hun gelaat aantrekkelijk' maiakt, terwijl de kerk als ïoodanig in-forma( lisme voortdoezelt...

Volledige samensteniming kan. alen nu eenmsat •op'aarde niet verwachten.

Doch dit. kan den regel niet verbreken, dat d« toestand .der kerk zich weerspiegelt in de enkeb 1' geloovigen en''het, geestelijk niveau der geloovigei het geestelijij peil aangeeft voor. - de kerk.

Of blijft de kerk door alle gedaanteverwisselingei heen niet de vergadering der geloovigen?

Zijn dë'geloovigen niét de cellen, waaruit Chris tus het Hoofd Zichzelf door den Geest een lichaan bouwt ?

Ware reïprmatie moet beginnen in de enkel ziel.

- - Als Aie haar jeugd vernieuwt als eens arends | en zij daarin alom-lotgem'eenschap zoekt en vindt kunnen de rimpels van den ouderdom de ksri i niet ontsieren.

Dan kan de kerk niet in zondig conservatism'ii aan de aarde en het heden en het verleden kleven'

Maar dan moet ze omhoogstreven naar rozigl toekomst.

Dan moet ze opvaren als de arenden.

Voelt gij nu uw heilige taak als enkele ziel'

Van uw jeugdvernieuwing hangt mede de refoi, > matie der kerk af.

Gij wordt zoo spoedig oud.

Gij wordt, nadat gij Christus gevonden hebt, dikwijls zoo tobberig' en sukkelig.

Gij zit zoo vol bezwaren.

Zóó waart ge niet, toen het persoonlijk con'l tact met uw Heiland u bewust werd. Toen gi J leefdet uit de liefde. Toen de afstand tusschei uw Verlosser in den hemel en uw ziel in de levens [ engte niet scheen te bestaan. Toen ge niet riept maar fluisterdet, omdat gij uw Jezus zoo nabi; wist.

Waar lagen uw zwarigheden?

Waar bleven uw klachten?

Wanneer trof toen u aan in uw sombere stem mingen.

Gij huppeldet en zongt met de levenslust, de.| onbezorgdheid, de onvermoeibaarheid der jeugd.

Wat zijt ge nu echter verouderd!

En verleelijkt!

En ongenietbaar dikwijls!

Precies een arend in den ruitijd.

Zijn vederen vervalen. Grauw en gromnüg-Ugtf hij weggedoken in zijn rotskloof. Uitvliegen 'doetv hij bijna niet meer.

Maar dan grijpt God in dat adelaarsleven in. Pennen vallen uit. Dons wordt weggeblazen. Maar een nieuwe dos konit er voor in de plaats.

Het is dezelfde arend niet meer.

Hij laat weer zijn slagpennen ratelen.

Hij klapwiekt weer lustig.

Hij maakt weer stoute vluchten.

Hij is weder jon,

En zou God niet veel meer in uw leven ingrijpen, lid van Zijn geheiligde gemeente?

Als uw ziel geestelijk hoogtij viert, gelijk de zanger van den 103den psalm, als gij het gelooft, dat het uw Vader in Christus is, die al uw ongerechtigheid vergeeft, die al uw krankheid geneest, die uw leven verlost van het Verderf, die u kroont met goedertierenheid en harmhartigheden, die uw mond verzadigt toet het goede, dan kunt gij niet nalaten dankend te vervolgen-: die mijn jeugd vernieuwt als eens arends.

Dan kunt gij lu met voorstellen, 'dat gij u zoo aan de' zwaarmoedigheid hebt overgegeven, dat 'gij de wereld zoo benijd hebt, dat gij onder Christus' juk zoo kondt loopen steunen, dat gij kondt mopperen over uw levensleiding als een, die oud en der-dagen zat is.

De hemel hoort het en'de aarde hoort het, uw huis hoort het en uw kerk hoort het: gij zijt jong opnieuw.

Toch is er verschil tussichen uw 'jeugdvernieuwing en die eens arends.

Die van den arend geschiedt naar natuurnoodwendigheid.

Die van u heeft ook met noodwendigheid plaats,

Maar heel anders.

Gij kunt er de wet niet van vaststellen, noch den tijd ervan berekenen.

Ze komt over u van den Heere en van Hem alleen en toch ooïk weer niet zonder u.

Gij-hebt uw oud-worden op te merken, ervan te ontstellen, om verjeugdiging te smeeken bij uw God.

En dat niet alleen voor u, maar ook voor uw kerk.

Ze kan soms zoo oud doen. In zoo'n gewoon gedachtekringetje zich bewegen. Er tegen opzien *een nieuwen tijd «lee te maken. Alles veroordeelen wat het stempel van het verleden niet draagt.

Dian glunderen 'de vijanden: ze zal het zoo lang niet meer m: aken.

De voorbaiigen onder hen zenden het bericht rond: ze is dood. Eens voer ze trotsch op gelijk de adelaar. Maar haar glorie verging even goed als die van de wereld. En nu ligt ze levenloos m een rotsspleet.

Maar ze hebben, te vroeg haar sterven gekraaad. De kerk sterft niet.

Gelijk de adelaar zeer oud kan worden en zijn niakkers in het vederpak gewoonlijk overleeft, zoo zal ook de kerk alle dwaling en ongeloofstheorie overleven.

Ze zinkt telkens wel in.

Ze wordt gedeformeerd.

Maar ze wordt ook gedurig gereformeerd. '

Ze vernieuwt haar jeugd. Daar zorgt Christus voor.

Hij veroudert niet.

Daarom zij ook niet. Hij verwekt mannen; vroawen, die op refoamatie

faandringen. • Die niet willen, dat de kerk zich zal aan pa s-f s e n bij de tijd, somstandigheden Want dat zou haar

ondergang zijn. Maar dat de kerk het Woord zal toepassen op de behoeften van den tijd. En dat houdt haar

altijd jong. De arend wisselt elk jaar van vederen.

Zoo oiok moet uw ziel, uw kerk als van jaax tot jaar vernieuwd worden.

Gij moogt niet wachten tot zij oud is tot levensmoeheid toe.

Neen, gij zijt geroepen haar oud-worden te voor­

komen. Want gij zijt, indien ge deel aan Christus hebt,

een factor in dat geestelijk verjongingsproces. De reformatie uwer kerk behoort een. onafgebrofcene te zijn. .. ^

De kerk vindt haar beeld niet in de fenix, die volgens de fabbelleer uit zijn asch herrijst.

Want Christus houdt Zijn kerk in stand.

Bezwijken , fcan ze niet.

Ze vergaat niet tot asch of stof.

Ook als anderen denken: het leven is uit haaigeweken, dan ontvangt ze als de adelaar nieuwe kracht.

En vroolijk is haar vleugelslag.

En onmetelijk is haar operatieterrein.

De zaak der jeugdvernieuwing, der staat er niet hopeloos voor. reformatie

Gij kunt nalatig zijn.

Al uw mede-kerkleden eveneens.

Maar de jeugdvernieuwing komt.

Het zij alleen uw vraag of gij haar moogt aanschouwen en er deel aan naoogt hebben. 0£ gij moogt smaken niet slechts het beginsel der eeuwige vreugd, miaar. ook het beginsel der eeuwige jeugd!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen