De thetische en de antithetische (polemische) methode bU de prediking aan Mohammedanen.

IV. (Slot.)

De antithetische methode werd geregeld gevolgd; wordt ook thans nog gevolgd in de sterk-Mohammedaansche landen. Op Java niet.

De H. Schrift echter schynt voor de eerste prediking van het Evangelie .de thetisohe methode aan te bevelen of zelfs als eisch te stellen. Naaizielkundige beoordeeling beveelt de tlietisohe methode zich daarvoor , aan.

De antithetische methode echter beveelt zich aan voor lateren zendingsarbeid.

In de tweede plaats wijs ik op de waarde der antithetische methode op haar tijd. Want ook haar tijd komt in het zendingswerlc' onder Mohammedanen.

De prediking van Christus als Zaligmaker roept als vanzelve tegenstellingen op in het hart van den Mohammedaan. Zelfs een zuiver-thetische prediking wekt antithetische gedachfen. Naast en tegenover onzen Christus plaatst de Mohammedaan zijn Mohammed. Al stellen wij hem niet voor de keus: „Christus of Mohammed", hij stelt zichzelven voor die keus. Als het Evangelie harten bereikt, die gevangen zitten in een stelsel der dwaling, als onder den invloed van het Evangelie de tegenstelling ontwaakt, dan breekt de tijd der antithetische methode aan. De Christelijke prediker heeft hulp' te bieden bij het afbreken van dat stelsel in de harten. Het ideale oogenblik voor de antithetische methode is de tijd der keuze, als door binnengedrongen Christelijke den'kbeelden de onrust ontwaakt en de strijd in het hart begint. De antithetische methode kan dan hindernissen helpen wegnemen.

Dit ideale oogenblik breekt helaas bij velen nimmer aan, en als regel gaat bij hen, bij wie het zal aanbreken, een andere tijd vooraf. Het is de tijd van tegenspraak zonder onzekerheid, van het stellen van vragen, die niet uit eigen verlegenheid om een antwoord voortkomen doch verlegenheid willen wekken. Het zal zeker telkens noodig zijn, dat de prediker toont, dat hij zijn tegenspreker antwoorden kan. Door afdoend antwoord en helder betoog kan hij den tegenspreker treffen en zijn vastheid van overtuiging schokken. Maar de aanval worde overgelaten aan den Mohammedaan, de Christelijke prediker bepjale zich tot de verdediging, al kan het nemen van het offensief een der hulpmiddelen bij de verdediging zijn.

Het debat blijve beperkt tot den kleinst mogelijken kring, richte zich liefst op de afzonderlijke p'ersonen. Tot publiek debat late men zich alleen bij uiterste noodzaak verleiden. ï^ublidk debat kan voor het zendingswerk noodig zijn, ma; ar het zal een z'eldzame uitzondering zijn. Met de uiterste nanwkeurigheid worde de noodzakelijkheid van publiek debat in gesproken of geschreven woord getoetst. D'e Mohammedaansohe propaganda op Java zou zich zeker en terecht winst beloven van een publieken aanval op den Islam, zelfs van een publieke verdediging van het Christendom tegenover den Islam. Voor haar dan een schoone gelegenheid, het bij velen ingeslapen Mohammedaansch besef te pïikkelen en den godsdienstij-ver aan te wakkeren. Zij zou zeker gebruiken de door ons geboden gelegenheid om allen, die nog niet met het Christendom kennis maakten, tegen de Christelijke propaganda te waarschuwen en hen bij voorbaat minder toegankelijk te maken voor den Christelijken invloed. Publiek antithetisch optreden werpt veelal a.an de Mohammedaansche propaganda een bizonder fortuin in den schoot.

Toch mag ook verwacht worden, dat onder elk Mohammedaansch volk eens de tijd voor publiek antithetisch optreden zal aanbreken. Die tijd zal gekomen zijn, nadat heel het vol'k met het Evangelie van Christus zal zijn bekend gemaald; als een sterke Inlandsche Christelïjk'e Kerk gevormd zal zijn; als ten slotte gestreden zal worden om de volksziel. De strijd zal • dan gaan om heel het volk als één samenhangend geheel. De publieke verdediging van het Christelijk geloof en de publieke aanval op den Islam zullen in den regel noodig zijn om de laatste macht van den Islam over het volk te breken.

In alle Mohammedaansche lan'den ligt die tijd naar menschelijke berekening echter in verre toekomst. Het zal de tijd zijn, waarin de buitenlandsche Zending onder dat bepaalde volk haar taak heeft volbracht en zich teruggetrokken beeft om den verderen arbeid over te laten aan de Inlandsche Kerk. En wij, zendingaarbeiders, hebben niet eens de bevoegdheid ^te bepalen, welke methode die Inlandsdhe Kerk dan volgen zal, al mogen wij daarover thans wel nadenken en ons wel een meening vormen.

En als eens door Gods genade dat heerlijk tijdperk onder een Mohammedaansoh volk zal aangei)roken zijn, dat het buitenlandsch zendingswerk ten einde is en alleen de Inlandsche Kerk den arbeid voortzet; en als deze Kerk geroepen zal zijn tot een publieke worsteling tegen den Islam om heel haar volk uit de macht van Mohammed te verlossen, moge Christus dan aan haar verleenen de wijsheid, de volharding en de liefde, die daarbij noodig zullen zijn. Ja, de liefde bovenal!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen