HET JAAR 1923.

I.

Braakensiek, hoewel tot de oudere school der karikaturisten behoorend, waarvan terecht geoordeeld wordt, dat zij meer pi'kiante teekening dan karikatuur bracht, gai bij de jaarwisseling in „De (groene) Amsterdammer" een symboliseeriiag van het jaar 1923, die de aandacht boeit.

'n Monumentale graftombe. In den geopenden ingang staat de grijnzende dood met pas geslepen zeis in de hand. Op eenigen afstand ligt in de sneeuw een afgezwoegd man met zwaarbeladen slede achter zich. Dat is het jaar 1923. En hei onderschrift luidt: „Voor wie zulk een zwaren last moest torsen is de dood een verlossing".

Worden in deze woorden niet de gedachten van vele harten, in ons~' land, waar akeliger ellendewordt geleden dan men gemeenlijk denkt^ maaifóóral in !het geteisterde buitenland, openbaar?

Stemt oo'k' menigeen, die de misère nog niei aan den lijve beeft gevoeld, hiermede niet in?

Is deze taal van bet pessimisme niet.de taal van den dag?

Het jaa, r 1923, de mensdh van het jaar 1923, is althans op dit punt dank'ba; ar, dat het voorbij is.

Natuurlijk moet gij den verma.ak-mensch, die ook nog middelen tot vermaak bezat, uitzonderen.

Evenwel schraal is de troost hier geboden.

Want het jaar stierf, maar de mensc'h uit daS jaar leeft nog.

En zou hij op den Nieuwjaarsdag een verjongingskuur hebben ondergaan?

Zou hij de bracht hebben vernieuwd?

Zouden hem hoopvoller perspektieven zijn_ ge-•pend ?

Niets geeft reden dit te veronderstellen.

Die mensch ligt diaar nog tegen den grond.

En zijn last is • nog even zwaar.

Wat fcan bij anders uitroepen, dan het jaar 1923: de dood is een verlossing?

Ach ja, dit besef wortelt zich al meer en meer in, dat de dood verlossing brengt.

Als een menschenkind den adem uitbla, ast, meeni men, dat hij uit zijn lijden is.

Dat men het toch wilde aannemen: dan begin! zijn lijden pas.

In het ellendigste jaar, dat men zich denken kan, is het beter dan in de plaats der pijniging. Vreeselijk' ontwaken!

Men meende de smart achter zich te laten, en Hien lijdt juist onduldbare smart in de vlam.

De dood brengt alleen aan hen verlossing, die in Christus Jezus zijn.

En toch, bij hen geen eenzijdig verlangen naa» den dood.

Zij hadden het jaar 1923 wel willen vasthouden.

Want er bleef zooveel in ongedragen en onge-• torst.

Hoe gaarne zouden ze dat nog op den schouder willen tillen!

Inlialen, waarin zij nalatig , zijn-gebleven. Dat tekort voor God hindert hen.

Daarom zouden ze het jaar 1923 nog wel willen doubleeren. M, aa.r dan toch met ernstige veranderingen.

Zij vinden geen vrede in de levenszatheid. •" • In hen heeft God gewerk't den levenswil.

En die levenswil dringt hen op den Oadejaaxsavond tot de . bede: Gedenk' niet meer a, an het kVaad^^ • dat wij bedreven.

Die levenswil doet hen op den Nieuwjaaïsmorgen vertrouwen: In God zullen wij kloeke daden doen.

Op een oogenblik, dat de levenswil in hen niet goed functioneert, kunnen zij voorover vallen in de rulle, koude sneeuw. Maa, r dan-wekt de Geest dien levenswil weer op en ze dragen fier den levenslast en ze gaan 1924 in met den geloofszang: "k Zal zoO' lang ik 't licht geniet. Hem verhoogen in mijn lied.

Zij danken den Ontfermer, dat Hij hun het nieuwe jaar deed aanschouwen.

Zij vragen Hem om voortdurende heiliging van den levenswil.

En Hij is ervan overtuigd: Een zee van ramp moge in 1924 met haar golven slaan, hoe hoog zij ga, zij raakt heni zelfs niet aan.

Keen, Braakensiek vertolkt de gedachten van het gejoovig volksdeel niet.

Ook Adema van Scheltema niet, als hij klaagt: Wie geboeid heeft en gedragen, Houdt herdenking tot gerden.

Hij heeft God niet meer te 'vjageÉ; Dan den stillen dood. 'y': > ^'

Het Godskind mocht bij het wegsterveii van het oude jaar roemen: uk heh het gelooif behouden. .^^É^: '.

En met het geloof oafeSden, wil en den lust tot leven.

Wel wetenf"'wèf''hoe 1923 niet mag worden getypeerd.

Maar in verlegenheid staan we, wanneer men vraagt: hoe dan wèl?

De magere koeien lijken zoo sprekend o-p elkaar.

Wat we in het begin v, an 1922 en 1921 in dit blad neerschreven, kon nu bijna woordelijk worden herhaald, met uitzondering van de feiten dan.

Bijna, zeg ik.

Jlaar niet geheel.

Zagen we een ja, ar terug Europa glijden naar den afgrond, nu sta, at 't erger geschapen.

Ons werelddeel zweeft thans boven den afgrond. JSIog is de lijn, waarmee het aan medereizigers verbonden is, door den stellen bergrand niet doorgekerfd.

Er worden pogingen aangewend om onder die lijn een blok hout van ronden vorm te werken.

Er staan er gereed om zoodra men daarin is geslaagd, de lijn maar op te halen. Zal dit gelukken?

Ziiedaiar het probleem voor .1924.

Het oordeel daarover kentert' met de week.

Het is een tellen van zijn khoopen.

En daar beneden in den afgrond, waar nog nooit een mensch den Voet heeft gezet, heerscht de chaos.

Daar groeien boom en struik' wild dooreen.

Daar loeien de-dieren en sissen de slangen en huilt de bergstroona en zuigt de wervelwind.

Wie daarin valt, zullen de beenderen kraken en door de wonden-.zullen zijn aderen worden leeggezogen en.de woedende tand zal in zijn vleesch worden' gezet.

Der geloovigen taalk. is hef; de lijn te omvatten en te trekken met biddende kracht.

Vindt ge dit beeld te sensationeel?

Is er iets in onzen tijd te sensationeel?

Is de werkelijkheid niet in de hoogste maite sensationeel ?

Ik! kan u ook een beeld gevten, dat aan alle sensatie gespeend is en door allerlei spot langzamerhand banaal is geworden.

Ge kimt den toestand van Europ.a terugvinden

in onzen postchèque-en girodienst. Of die dienst wel ooit weer fungeeren zal, weten zelfs deskundigen niet.

Zij staan voor het dilemma: lik'widatie of rek'onstniktie.

Dat zijn ook' de twee mogelijkheden voor Europa; Hkiwidafiie of rékonstruktie. Wij gelooven het liefst het laafste.

Maar houden we toch ernstig rekening met het eerste.

Daii — wa.t het lot van Europa moge zijn: de rechtvaairdige zal door het geloof leven.

HEPP.

Aan onze lezers!

Sprak het hoofdartikel van een voortdurende heiliging van den levenswil, namens de redaktie wen'sch ik dit u allen voor 1924 toe.

Omvangrijk is de taak van ons blad.

Moge die in 1924 beter dan ooit vervuld worden. En de God der eeuwen vermenigvuldige mede door den arbeid van „De Reformatie" u Zijn genade in Christus Jezus.

EINDREDACTEUR.

N. B. Onze artikelenreeks over „De Gereformeerde Student en de Anti-revolutionaire Politiek"wordt D'.V. de volgende week voortgezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen