De wederliefde Gods.

Wanneer wij, in onze vei^höuding tot God, spre-1 ken van wederliefde, bedoelen we gewoonlijk de ' liefde van óns„; -tot.; .tMdj.«jdet; > z; omiaaR; door Gods

lielde tot geestelijk leven gewekt, beantwoordt Hem in'wederlieMe. Er is evenwel, oót eène wederliefde van Gods zijde: eene liefde waarmede de Vader weer de liefde van Zijn kind beantwoordt. Jezus spreekt daarvan in liet woord: „zoo iemand Mij liefheeft — Mijn Vader zal hem liefhebben".

Hier is dus sprake van eene liefde Gods, die op de ónze volgt. Het is derhalve duidelijk, dat in dit woord niet bedoeld kan zijn die eeuwige liefde des Vaders met welke Hij de Zijnen heeft liefgehad vóór de grondlegging der wereld; niet die ontfermende feondaarsliefde, die uitgaat naax de wereld om zich haar in het Evangelie aan te bieden, uitgaat naar den goddelooze om hem te roepen, te rechtvaardigen en tot'Gods kind aan te nemen. Hoe zou van déze liefde gezegd kunnen worden, dat zij op ónze liefde volgt? Immers ging zi) aan alles vooraf. Zij kwam tot ons, niet toen wij-reeds discipelen, maar toen wij nog v ij' a n d e n waren. Die eeuwige, die eerste, die grondliefde is in God eene oorspronkelijke fontein; zij wordt door niets buiten Hem opgewekt; zij is vóór ónze liefde. „Wij hebben Hem lief, omdat Hij ons éérst liefgehad heeft."

Wanneer Jezus dus spreekt van eene liefde des Vaders, die op de onze volgt, heeft Hij een andere liefde op het oög. Laat ons durven zeggen: eene latere liefde Gods; eene Vaderliefde, die weer antwoord is op de liefde van Zijn kind; eene wederliefde Gods. „Zoo iemand Mij liefheeft — Mija Vader zal hem liefhebben."

In het heilig huwelijksleven is het kind de vïucht der liefde. Deze ging aan dat kind vooraf, en bracht het voort. Maar wanneer bij het opgroeien, dat kind zijn vader liefheeft en 's vaders geboden bewaart, waarneer het een liefhebbend kind is, — dan wordt in het hart des vaders nieuwe liefde gewekt, dan volgt er latere liefde op de oorspronkelijke; dan, bij het waarnemen van de trekken der aanhaiVikelijkheid en gehoorzaamheid hij zijn kind, golft in het haxt des vaders 'telkens opnieuw de verteedering op. Dat is dé tweede liefde des vaders, zijne wederliefde als antwoord op de kinderliefde. Zóó bij den Heere onzen God.

Zijne liefde ging aan het aanzijn van Zijn kind, vooraf, en zij bracht dat kind voort. Gods , kind is de vrucht van Gods liefde. Maar wanneer het beeld des Vaders zich bij dat kind ontwikkelt, wanneer dat kind teedere aanhankelijkheid aan God zijn Vader openbaart, in liefde Hem vreest en Zijn Woord bewaart, wanneer het de bede yaii zijn hart blijkt te zijn: Vader, wa, t wilt gij, dat ik doen zal? — dan welt als 't ware bij dien Vader nieuwe liefde op; dan wendt God zich tot Zijn liefhebbend kind met n'ieuwe blijken van Zijn gunst, betuigingen van Zijne trouw en Vaderlijke zorg.

Dat is de wederliefde Gods. Ook deze wederliefde geschiedt alleen door de bemiddeling van Christus. Christus blijft in alle liefdesverhouding, — de eerste en de latere, — de Middelaar. Gods kind kan zijne liefde tot den Vader alleen gevoelen en betoonen in Christus; „zoo iemand Mij liefheeft". En God de Vader kan Zijne wederliefde voor dat kind alleen bewijzen in en door Christus; „Mijn Vader zal hem liefhebben". Ook in de hernieuwde uitlatingen van Zijn gunst aan de Zijnen handelt God als , , de Vader van onzen Heere Jezus Christus"; „Mij n Vader" ..'.

Het behoort de begeerte van den christen te zijn, dat hij: yan deze wederliefde Gods voortdurend ervaring heeft.

Zeker, het is heerlijk te mogen roemen in do liefde Gods, die ons verkoor, rechtvaardigde en erfgenamen maakte des eeuwigen levens. Maax het is niet goed, bij deze' eerste liefde en ontferming des Heeren te blijven staan; zoo het kindschaip Gods bij ons werkzaam is en bloeit, zal er eene_ heilige hunkering zijn naar nieuwe uitlatingen der gemeenschap en nabijheid des Vaders. En wanneer deze begeerte bij ons inzonk, is er oorzaak te onderzoeken of de teederheid van het geestelijk leven ook teloor ging.

De ondervinding van Gods wederliefde is eene kostbare zaak in des christens leven; zij betreft den verborgen omgang met den hemelschen. Vader. Men meene toch niet, dat ze moet .toegeschröven worden aan een gevoelig hart en een gemoedelijken aard; evenmin, dat het leven uit het geloof zulk een liefdesverkeer niet zou "hehoeven. "Het behoort tot de rechte gestalte van het kind Gods, verlangend uit te zien naar 'den glans van het vriendelijk aangezicht des Vaders. De pr-actijk van het geestelijk leven, gèhjik deze in de Schrift geteekend wordt, ' kent, na de eerste reddende liefde Gods, vervolgens blijde ontmoetingen met den Heere, ervaringen van Zijne gemeenschap en Vaderlijke verkwikking, onderwijzingen des Geestes; — zij kent de goddelijke wederliefde.

Zoo de christen dan doorgaande van de teekenen dezer liefde verstoken blijft, heeft hij 'ziGh wel ernstig daarover te bekommeren; hij mag zich niet geruststellen met de^ overweging, dat God hem ecimiaal met Zijn jöê-r^& y.liefdesbetoon heeft opge­ zocht; maar hij moet zich afvragen of ook ongerechtige dingen of langzamerhand aangewende verkeerde toestanden hem van den Heere veri^reemd hebben. Want Jezus zegt: „Zoo iemand Mij liefheeft — Mijn Vader zal hem liefhebben". Dat is de Goddelijke regel.

Zoeke onze ziel dan de liefde tot God in Christus te beoefenen, in begeerig uitgaan tot Hem en bewaren van Zijn Woord; — zoo zal de wederliefde Gods ons niet vreemd blijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen