Geloofs-verzekerdheid.

De vragen, waarin ge de bedoeling van uw schrijven saamvattet, heb ik in 't vorig nummer van ons blad trachten te beantwoorden, 'k Hoop, dat ze u eenig licht gegeven hebben. Toch meen ik daarmee geen afscheid van u te mogen nemen. Gelijk ik zei, is er buiten hetgeen ge in uw vragen aanroert, iets waarvan ik vrees, dat het u, ook bij oprechte verootmoediging over uw zonden, een hinderpaal kan zijn in 't komen tol verzekerdheid des geloofs. Met een enkel woord zinspeelde ik er reeds op. Het is dit, dat ge, eer ge met vertrouwen de toevlucht tot Gods genade in Christus neemt, zoudt willen weten of Jezus wel ook üw Middelaar , en Zaligmaker zon willen zijn, en of God om Christus' wille, ook u in genade zou willen aannemen. Ge zegt dit wel niet met zooveel woorden, maar 'k meen het toch door alles heen te zien, als den achtergrond van uw twijfelmoedigheid. En uit eigen ervai'in.g en uit die van anderen weet ik, hoe deze overlegging onze ziel ophouden kan. 't Gevoel onzer onwaardigheid doet haa, r ook zoo voor de hand liggen. Het maakt het wonder, dat de Heere ook 6ns in genade zou aanzien, zóó groot, dat we aan zijn mogelijkheid nauwelijks durven gelooven. 't Schijnt ons bijna aanmatiging het te doen, zoolang we niet iets als een verzekering, dat .de Heere het waarlijk doen wil, in ons hart gevoelen.

En toch mogen we aan deze gedachte geen plaats geven. Gelijk ik met een enkel woord zeide, keeren we daarmee de orde om. Want de innerlijke verzekerdheid, dat ook wij een van Gods gekenden zijn, gaat nooit vooraf aan het toevlucht nemen tot het bloed van Christus en het aannemen van Gods beloften in Hem, maar volgt altijd da, axop.

Er is rust voor vermoeiden en belasten bij Christus ; maar vinden doen ze die, naa, r Jezus' Woord eerst als ze tot Hem komen. Er is vrede met God voor doemschuldigen, maar smaken kurmen ze'dien eerst als ze gerechtvaardigd zijn door 't geloof.

Wie wacht met tof Christus te gaan'tot hij rust gevonden heeft of althans een voorsmaak er van, blijft ten prooi aan onrust.

Wie wacht met te vluchten tot de vergevende genade Gods, tot hij iets van vrede in zijn ziel voelt dalen, blijft ver van den vrede. Dat vooreerst.

Doch er is méér. Zulk een twijfelen, of Christus ook óns voornemen en of God om Christus' wil, ook ons genadig zal willen zijn, is niets minder dan een verdenken van het Woord onzes Gods. Want overal waar ge het Evangelie opslaat, is het aanbod van genade zoo ruim en zoo algemeen mogelijk. Niemand sluit het uit. Niemand, dan degenen, die het afwijzen en verwerpen. 'Niemand, dan die weigeren zich voor God te verootmoedigen, die weigeren zich te bekeeren, die volhaa'den in ongerechtigheid of zonde-dienst. En zelfs die treft het - verwijt, dat ze „den Zoon ongehoorzaam" zijn, dat ze niet „bekenneii wat tot hun vrede dient", dat ze „den raad Gods tegen zich verwerpen". En om deze versmading van de liefde Gods iir Christiis wordt hun zelfs aangekondigd de wrake des vlammenden vuurs.

Zóó ernstig en welgemeend is de aanbieding der genade in 't Evangelie.

Oordeel nu zelf, of gij recht hebt aan de liefde Gods ten opzichte van uzelf en aan de gewilligheid van Christus om ook üw Zaligmaker te zijn, te twijfelen. Zulk een twijfel wordt dubbel schuldig bij al de getuigen van de wondere, alle gedachten te boven gaande genade Gods, die het Woord voor ons oproept: David, die zich voor God en menschen wegwierp in de schaaidelijkste zonden; Fiaulus, die zich den grootste aller zondaren noemde; de moordeaiaax aan 't kruis, die met bloedbevlekte handen voor de Piaradij's-p'oort stond en die binnengelaten werd.

Van waar, zoudt gij toch het recht hebben, om laan een zóó lijk gedaan en zóó heerlijk bezegeld aanbod van genade te twijfelen?

Bezegeld — is het dat niet ook aan u? Ja, da; t i s het. In uw Dtoop.

Hebt ge er wel eens bij stilgestaan, hoe de Heere in Zijn wonder ontfermen, toen gij nog een kind waart, toen gij nog niet afwist - van uw ontvangenis en geboorte in zonde en ongerechtigheid'; toen gij Hem die nog niet belijden eir er Hem nog geen vergeving voor - vragen kondet — hoe Hij toen reeds, rekenend op' het schuldbesef, dat nu in u ontwaken ging en opi de - Vrees, die er

nú ging beklemmen — hoe Hij toen reeds u betuigd en verzekerd heelt, dat Hij u, ook u, in Jezus' bloed van alle zonden wasschen wil, u heiligen wil door Zijn Geest, en aannemen wil tot Zijn kind, en u een Vader vol van barmhartigheid zijn wil in Zijn lieven Zoon?

Moogt, durft gij tegenover dit getuigenis uws Gods nog twijfelen aan Zijn lust in uw zaligheid, aan de bereidwilligheid Zijner liefde om u alles, alles te vergeven?

Laat daarom uw ziel niet ophouden door de vraag, die u kwelt, wijs haar af en werp' haar ver van u als een verdenking van Gods liefde en tronw, die satan en uw booze hart u ingevien. En ga op de roepstem zijner ontferming tot Christus zooals ge zijt.

Bedenk dat er slechts één onwil is, die ons van de zaligheid uitsluiten kan. En die ééne is onze eigene.

Hiermee beveel ik u Gode.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen