Uitbreiding van het Chr. onderwijs in Indië

Het Chr. onderwijs is in Indië reeds voor vele jonge Javanen en Chineezen tot zegen geweest, doordat het hun den weg opende, waaxop zij Christus konden ontmoeten.

Doch de beteekenis van dit deel van het zendingswerk reikt nog veel verder, omidat het een krachtig werkend middel is tot omzetting van het volksbewustzijn.

In het Chr. onderwijs liggen voor de Zending dezellde waarde-elementen, die in den medischen dienst en in de colportage aanwezig zijn, n.l. het uitdragen van de Christelijke gedachte in het volksleven. Het verricht den voorbereidenden arbeid, die noodig is, voordat de prediking van het Woord Gods de harten bekeert.

De bekeering, dat is de volle overgave der ziel aan Christus in de erkenning der goddelijke waarheid, toch is een zielsproees, waarin naast het wonder Gods werkzaam is de wet der overtuiging. Men kan een ander slechts \»Xi de waarheid overtuigen — naar Pascal's woord — indien men in diens eigen zieleleven gevoelens, gedachten opwekt, die reeds in zijn ziel sluimeren en die hij nu erkent juist te zijn; indien men dus appelleert < > ai iets wat in hem leeft. Overtuigen is een werkzaamheid niet van buiten naar binnen in iemands zieleleven, maar een actie, die binnen in eigen zieleleven aanvangt en alleen de prikkel tot de actie Tan buiten ontvangt.

In de bekeering van heidenen en mohammedanen liggen gelijksoortige factoren als in het overtuigen. Ze beeft eerst plaats na; de ontdekking van wat reeds, zij het onbewust, in de ziel is gaan leven.

In dit deel van de zendingstaak, het uitdragen van de Chr. gedachte in het volksleven, de Chr. inwerking op het volksbewustzijn, kan het breed opgezet Chr. onderwijs een belangrijk aandeel hebben. Als voorbeeld neem ik het zonde-en schuldbesef, dat in de Inlandsche wereld een weinig omlijnd begrip is. Welk een voorsprong heeft nu de prediking van het Evangelie, of anders .gezegd, welk een toebereide akker vindt ze, wanneer vooraf is gegaan het in breede kringen gegeven onderwijs, dat in het teeken staat van de verlossing der zonde en dat derhalve den leerlingen kennis van zonde en schuld heeft bijgebracht.

Zal dit middel echter doeltreffend zijn, dan dient er in de toekomst op Java meer dan in het verleden en meer dan in het heden naar gestreefd te worden, het aantal scholen te vermenigvuldigen en het onderwijs op de Inlandsche scholen op' hooger peil te brengen.

In een der vorige artikelen wees ik er op, dat het aantal leerlingen der Chr. Inlandsche scholen op Java zich verhoudt tot dat der Openbare scholen als 1:50. Uit deze verhoudingsgetallen is zonder meer duidelijk, dat de volle aandacht aan dezen achterstand moet worden gewijd.

Gelegenheid om dien achterstand in te halen is er ruimschoots. Van de naar schatting vier millioen kinderen op Java in den schoolleeftijd, ont-, vangen er slechts '800.000 eenig onderwijs. De overgroote meerderheid zweeft dus nog op velden en wegen rond, waaxvan een gedeelte onverschillig is voor alle ontwikkeling, doch waaxvan een ander gedeelte zeer begeerig uitziet naar eenige onderwijsgelegenheid.

Zeer snel breidt zich bet openbaar Inlandsch onderwijs uit. Elk jaar worden honderden nieuwe schooltjes opgericht, ondanks de ook op onderwijsgebied streng doorgevoerde bezuiniging.

Het volksonderwijs tast bet staatsbudget dan ook weinig aan. De kleinste rechtsgemeenschap — de dessa — moet de volksscholen op eigen kosten bouwen, meubileeren en onderhouden, terwijl slechts de minimale salarissen der volksonderwijzers van f 15 tot f 35 per maand komen voor rekening van den Lande. Elke volksschool van drie klassen telt hoogstens twee onderwijzers; de landskosten per school kunnen niet meer dan f60 per maand bedragen.

De Regeering heeft bij de subsidiëering van het bijzonder volksonderwijs dezelfde beginselen toegepast, die voor het openbaaï volksonderwijs gelden, n.l. zelfbekostiging doox de plaatselijke gemeenschap van heel dit onderwijs met uitzondering van de salaxissen der onderwijzers.

Hierin komt een zeer loffelijk beginsel tof uiting, doch de wijze, waarop dit is uitgevoerd, legt a, anmerkelijk zware lasten op de Zendingskassen. De Zending kan van de plaatselijke gemeenschap, van den schoolkring, niet eischen in de kosten der school, volgens het voox het openbaax onderwijs aangenomen ^stelsel, bij te betalen. De Zending zal die kosten van schoolbouw voorloopig tenminste voor eigen rekening hebben te nemen.

Indien nu de uitbreiding van dit Chr. volksonderwijs zulke zware offers aan de Zendingskassen zal stellen, terwijl de onderwijskundige en opvoedkundige waarde van dit onderwijs, zooals ik in een vorig artikel aanduidde, problematisch genoemd mag worden, is de vraag gewettigd, of we op dit terrein wel moeten opereeren, en of we dan misschien ons kruit niet doelloos verschieten.

Nu dienen hier twee zaken goed in het oog gevat te worden. Vooreerst moeten we er op letten, dat de bevolking, met dit onderwijs niet tevreden is, dat dus bij de snelle ontwikkeling, die Indië doormaakt, bet niet vele jaren zal duren, of de drie-jarige volksschool wordt met één, straks met twee jaarklassen uitgebreid en langzaam opgevoerd tot bet peil van het standaardonderwijs met den vijf-jarigen cursus.

Wanneer we in die opwaairtscbe beweging van het volk niet mede onze schouders zetten, zullen we straks geen plaats voor onzen voet meer vinden. Wé hebben dan de gelegenheid ongebruikt laten voorbijgaan.

Voorts is het van groot belang, dat de Zending door een betere personeelsopleiding, dan nu aan de openbare volksonderwijzers wordt gegeven, de Zendingsscbolen op hooger peil kan brengen dan de openbare volksscholen. In de Chr. Normaalscholen op Java te Bandoeng, Djokja, Tingkir, Margoredja en Modjowarna en het Semenarie te Depok bezit de Zending een zestal inrichtingen, die voorshands te zamen voldoende personeel voor Chr. volksen standaardonderwijs kunnen opleveren, indien zij slechts alle op de normale oapaciiteit van de Chr. Normaalschool te Djokja, d.i. 80 leerlingen, gebracht worden. Het opvallend lage leerlingenaantal der andere Chr. Normaalscholen van gemiddeld 40 leerlingen dient zoo spoedig mogelijk verdubbeld te worden.

De Regeering heeft in de nieuwe subsidiebepalingen der opleidingsinrichtingen ook geprojecteerd een caricatuur van een normaalschool, de z.g. normaalleergang. Dit is een cursus, verbonden aan een vijf-klassige lagere school, waar leerlingen uit de hoogste Jclasse in twee jaar met per week minstens 41/2 uur les worden klaargestoomd tot volksonderwijzers. Inderdaad een goedkoop en snelwerkend middel om onderwijzers te vormen, doch als we ons even indenken, dat we dertig jaar en meer met deze „gediplomeerde" menschen zitten, terwijl in dien tijd het Volk uit dit primitieve onderwijs zal zijn uitgegroeid en dat deze onderwijzers mede verhinderen de volksschool tot een eenigszins vruchtdragende instelling te maken, dan kan bet niet anders, of we laten dit soort opleiding maar aan de Regeering over.

De Zending moet haax doel hooger stellen en in een behoorlijke normale opleiding een waarborg zoeken, dat met de gegeven factoren zoo goed mogelijk resultaat wordt bereikt. Opleiding der volksonderwijzers aan een volledige normaalschool acht ik voorwaaxde voor het welslagen van bet Chr. Volksonderwijs.

De mogelijkheid tot uitbreiding van bet Chr. Westersch onderwijs door de oprichting van Holl. Inl., Holl. Chineesche en Muloscholen is veel kleiner dan van het Inlandsch onderwijs. Hollandsche scholen voor de Inlandsche bevolking worden slechts toegewezen aan de grootere plaatsen en deze zijn over bet algemeen reeds voldoende van dergelijke inrichtingen voorzien.

Vooral de economische druk, waaronder ook Indië te lijden bad, en die oorzaak werd, dat vel© Indische jongelui van de Hollandsche scholen gekomen, geen emplooi konden vinden, werkte de laatste jaxen remmend op de verdere uitbreiding van dit Westersch onderwijs. Eenige verbetering is in het vorige jaar gelukkig te bespeuren.

Het Chr. Mulo-onderwijs begint zich gunstig te ontwikkelen. Java telt nu reeds vijf, met Juli zes Chr. Muloscholen. Deze inrichtingen kunnen voor de Zending van groote beteekenis zijn, indien de leerlingen in de crisisperiode van hun leven daaj de leiding ontvangen van Christen-mannen ©n - vrouwen, die in hun eigen denken tot rust gekomen zijn.

Een Christelijke Middelbare school heeft Java nog niet, hoewel de behoeft© daaraan met den dag sterker wordt gevoeld. Op den Schooldag, die in Augustus 1924 te Djokja werd gehouden, werd de fnogelijkheid van oprichting eener Chr. A. M. S. besproken. Een commissie is toen benoemd om de voorbereidende werkzaamheden te verrichten. De voorspelling is zeker niet gewaagd, dat in Juli 1926 onze eerste Chr. Middelbare School kan geopend worden.

H, MEIJERINK.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen