Pars-Stemmen.

Macartney hoogleeraar.

In Gereformeerde kringen in Amerika is Macartney een bekende figum-. Hij is een van de geduchtste ka.mpioenen tegen het Modernisme. Voor een van zijn boeken schreef prof. J. Gresham Alachen, Gereformeerd hoogleeraar aan het Theologisch Seminarie te Princeton en in hooge achting bij alle Gereformeerden in Amerika een „Woord voorai". Dinarin dient hij Macartney aan als een „prediker van beproefde kracht". Het boek, waarop wij doelen: „Twaalf belangrijke vraagstukken aangaande Christus" is een machtige aanval op de Modernistische Christus-beschouwing. Daarom begroeten wij zijn benoeming tot hoogleeraar aan bovengenoemd seminarie te Princeton met vreugde. „The Christian Century" bericht:

Dr Clarence Edwai'd Macartney, predikant bij de Presbyter! aansche kerk in Arch Street te Philadelphia is gekozen tot professor in de Apologetiek en Ethiek aan het Theologisch Seminarie van Princeton. De kandidaatstelling van Dr Macartney, toen hij nog voorzitter was van de Presbyteriaansche Generade Synode, verwekte te Princeton opschudding, waarom de Directeuren van het Seminarie destijds de kandidaatstelling heten rusten. Dï William Brenton Greene, dien Dr Macartney opvolgt, treedt af wegens vergevorderden leeftijd.

Moge door den arbeid van Dr Macartney in zijn nieuwe functie het Calvinisme in Amerika worden versterkt.

De afloop van de H o e k s e ni a - z a a k.

Het Hoeksema-geval is in ons blad meermalen besproken. Ds Hoeksema, om z^ afwijking 'in de leer inzake de Algemeen© Genade uit zijn ambt ontzet, bond deai str^ aan om de kerkelijke goederen. Thans is die in hoogster instantie beslist. „The Christian Journal" berichtte:

De Supreme Court van Michigan heeft Dinsdag, 22 D'ec., uitspraak gedaan inzake de „Eastern Ave. Case" en de „decision" van Rechter Dunham bekrachtigd, zoodat de Protesteerende Chr. Geref. Gemeente niet langer in de Eastern Ave. kerk kan vergaderen.

De kerk is terstond in bezit genomen, zoodat Rev. iVan Wijk op Kerstdag en Zondag, 27 Dec., aldaar zal kunnen optreden.

Voorts vernemen \vij, dat de gemeente van Ds Hoeksema, vóór zij in hoeder I> eroep ging een waarborgsom van 10.000 dollar moest storten. Dat bedrag ontvangt au de kerk, die in het kerkverbaad bleef, omdat zij gedurende dien tijd niet over kerkgebouw en pastorie kon beschikken.

Theologisch Onderwijs in Zwitserland. Pastor Rudolf Grob, een der weinigen in Zwitserland, die in de bres staan voor het Calvinisme, deelt in de „Relormierte Schweizer Zeitung" het volgende mee:

Op de laatste Züricher Synode van 2 December kwam Ds Brassel uit Stadel ervoor op, dat de Theologische Fakulteit de theologische studenten beter dan het totnogtoe gebeurd is, in de vragen der christelijke liefdadigheid zou inleiden. Streng principieel teeksnde hij daarbij hot onderscheid tusschen de alleen op Christus gegronde liefdadigheid en die philanthropie, die slechts op den grondslag van de algemeene humaniteitsgedachte staat.

Dit gaf een vertegenwoordiger der Züricher Fakulteit, Prof. Hausheer, aanleiding, in de diskussie over de taak der Fakulteit te spreken. Prof. Hausheer verklaarde, dat de Theologische Fakulteit er niet was lom de studenten vroom te maken. Dat zou do taak van een predikantenseminarie zijn. De Theologische Fakulteit heeft zich streng, eraan te houden, de weten-• schap te dienen. ZooaJs vanzelf spreekt, zal daarbij iedere Professor in den persoonlijken omgang met de studenten godsdienstigen invloed uitoefenen.

Tegen deze houding kwam de bijbelvaste Kantonsraad Weber uit Wangen op. Bij het begin verzocht hij om verontschuldiging, dat hij als landbouwer en eenvoudige vertegenwoordiger van het volk met betrekking tot deze vraag het woord nam. Dan vroeg 1 Mj, hoe het kwam, dat zoovele predikanten de gemeente inplaats van Gods Woord onvruchtbare kritiek brengen. In hot lied heet het: De herdersjongen is toch slechts de schuld daarvan, hem klaag ik aan.

Hier evenwel heet het: De Professoren zijn de schuld daarvan, die klaag ik aan. Hij had oen dominea hooren zeggen: „Acht jaren lang heb ik der ge-, meente het Woord Gods uitgelegd in dien geest, zooals het op de Universiteit de gewoonte was — God vergeve 't mij." — Verder zette Kantonsraad Weber uiteen, hoe de Apostel Paulus als eenvoudige tentenmaker onder het volk geleefd en het gekend en de gemeente gediend heeft — en hoe daarentegen de Theologische Professoren vaak zoo weinig voeling houden met het volk en de kerk.

Het was een beeld, dat tot innerlijke bezinning dwong: eenerzijds de geleerde professor, anderzijds de vertegenwoordiger van het volk, van de gemeente. : Waar was het recht? Wanneer het op de meening der meerderheid aankwam, dan had Professor Hausheer gelijk, die voor zijn woorden overvloedigen bijval oogstte. Den boerenman heeft een enkele stem insten: ming toegeroepen. Want hij argumenteerde zijn rede niet wetenschappelijk, maar slechts met de woorden der Heilige Schrift.

Wellicht komt er echter een tijd, waarin het inzicht in de Gereformeerde Kerk doordringt, dat de professoren der Theologische Fakulteit tot amljt hebben, als door de kerk aangewezen leeraren het zuivere en loutere Woord Gods te verkondigen, in levend geloof en onverbiddelijk-strenge wetenschappelijkheid. "Dan zal men niet meer onderscheiden tusschen wetenschappel§ke en geloovige theologie — alsof dat noodzakelijke tegenstellingen moeten zijn! — wel echter tusschen vruchtbare en onvruchtbare theologische wetenschap. Deze tijd is, zoo God wil, in aantocht. De ban van het doode dogma eener verkeerdbegrepen wetenschappelijkheid verslapt. De afgeden der z.g.n vooroordeelslooze wetenschappelijkheid, die toch slechts het vooroordeel van een materialistischen tijdgeest vervangen, beginnen te wankelen. De wierook, d.ie voor hen gestrooid werd, wordt dunner. Moge God voor onze kerk een theologie doen opwassen en toenemen, die ©ven blijmoedig van de goddelijke openbaring getuigenis aflegt, als zij onbevreesd en in allerstrengste nauwgezetheid wetenschap is.

Bat klinkt hoopvol. Mogen meer van zulke tijdingen ons uit het land van Calvijn bereiken.

De mensch een gedegenereerde aap.

In Amerika viert nog steeds de evolutie-theorie hoogtij.

Het moet voor onze Araerikaansche broeders hoogst interessant zijn er zich van op de hoc^e te stellen, hoe in Europa de strijd is geloopen.

Maar omgekeerd volgen wij ook met zekere spanning het proces, dat deze theorie aldaar doormaakt.

Het evolutionisme schijnt ook daar niet alle de ongeloovige geleerden meer te bevredigen.

Er wordt zelfs een theorie voorgedragen, welke in plaats van het evolutionisme en degenerationisme huldigt, in plaats van de ontwikkeling de ontaarding en verbastering.

E'e mensch zou niet een hoogere, maar een lagere vorm van den aap zijn.

Wij lezen daarover in „De Hope" (orgaan van de €le]-etorme«rdp Kerk):

Nieuw licht staat geworpen te worden op den oorsprong des menschen. Het is maanlicht. Door zgn zachte, romantische gloed geleid heeft de nieuwe recruit der evolutie het van Daxwin gewonnen, en ontdekt, dat een mensch niets anders is dan een aap met een „nervous breakdown".

Abraham S. Schemer, advokaal, geschiedschrijver en een tooneelspelschrijver is do proponent van een nieuwe theorie, die, naar zijn zeggen, den missenden schakel in de wetenschappelijke verklaring van het ontstaan des menschen aantoont. Hij gelooft, dat zijn theorie eene revolutie zal teweeg brengen in de psychologie, de biologie en de geschiedenis des menschen als een geheel.

Er zijn er velen, die sterk gelooven, dat vrijsters en maanlicht samenwerkende, de magische macht hebben om mannen in apen om te zetten. Maar Mr Schomer is de eerste om te beweren, dat dit proces ook vatbaar, was, of is, om omgekeerd te worden.

Hij zegt: „Na vele jaren van geduldige zelfbeschouwing en volhardend onderzoek, is het mij gelukt om de ooi-sprong des menschen terug te leiden tot het zenuwachtig gevoel van de betovering door, en vrees voor het aanschijn der maan ondervonden door den voor-historischen voorvader van den mensch in zijn hoomwoningen.

„Het was vrees voor het aanschijn der maan, dat den voorhistorischen mensch dreef uit zijn nesten in de hoornen en verblijf deed zoeken in de kloven der rotsen on de holen der aarde. Ook was het aanschijn der maan de eerete godheid der menschen,

„Betovering door den vrees voor het aanschijn der maan; dat is de missende schakel in de wetenschappelijke verklaring van den oorsprong des menschen. Deze proposities zijn bij inductie en deductie wetenschappelijk. Bij het licht van deze ontdekking krijgen, de phychologische en biologische wetenschappen, die met den mensch en met de geschiedenis des menschen in betrekking staan, een geheele nieuwe beteekenis."

Volgens deze redeneering zou men dus tot het besluit moeten komen, dat een mensch niets anders is dan een maanzieken aap. Dat is te zeggen, een gedeelte van de apenwereld werd maanziek, en dus menschen, en die maanzlekte kleeft nu nog het menschenras aan. Zelfs zijn eerste idee van oen god en godsdienst nam zijn ontstaan uit maanziekte. Of nu alle evolutionisten zullen willen begroet worden voor de afstammelingen van een maanziek apensoort is nog wel wat anders.

Deze theorie schijnt ook van Fransche zijde gepropageerd te worden.

Hetzelfde blad weet mede te doelen:

Charles Richet, een Fransch scientist, die in 1913 Jen Noble prijs won in physiologie, heeft een boek geschreven on pas uitgegeven, getiteld „Idiot Man". Richet beweert daarin, dat de tegenwoordige mensch van den aap is afgedaald en geenszins van den aap 'is opgeklommen tot wat hij nu is. Volgens hem is de mensch niet een wezen van veel verstand, maar een eerste dwaas. In zijn overzicht van al de menschenrassen, zwart, rood, geel en blank, bevindt hij ze alle vol gebreken. Apen, zegt hij, zullen neusvleugels niet doorboren, zooals de zwarten doen. Jachthonden hebben te veel verstand dan dat ze veeren in d'er haar steken, zooals de roodhuiden doen. Het laagst staande dier zal met afkeer zich afwenden van iemand die hem opium wilde doen snuiven of verrotte visch eten, zooals de gelen doen. En de blanke mensch is beneveld door belachelijke ideeën en hem hinderen gemeenschappelijke dwaasheden: verminking, ziekte, drank, medicijnen, mode, bijgeloof, oorlog, en anderen. En dat heet weteiischappelqk!

Een droevig bewijs, waartoe een mensch vervAlt, als God hem aan zijn eigen overleggingen overgeeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen