Synode-Indrukken.

II.

De werkwijze der Synode.

Vóór het samenkomen van de Siynode is veel over haar werkwijze geschreven.

Onwillekeurig zal men zich aivragen, of dit eenigen invloed heeft gehad op deze Synode.

Voorop sta, dat het moderamen kort na de opening 'der Synode niet met een uitgewerkt voorstel is gekomen.

Toch zijn er wel enkele maatregelen genomen.

Zoo heeft de praeses de wenschelijkheid uitgesproken, dat de rapporten over de rapporten geen herhaling zullen bevatten, wat in de laatste rapporten reeds staat uitgedrukt.

Dat is op zichzelf reeds ©en heel gewichtige zaak.

Vele rapporteurs hebben zich daaraan ook gehouden.

Anderen scheen het nog wat moeilijk te vallen en te hreken met de routine, die zij' in den. loop der jaren zich eigen hadden gemaakt.

De praeses doet zijn best dezen maatregel ook door te voeren.

Met genoegen konstateeren we dan ook een aanmerkelijke verbetering in deze.

Evenwel werd een ander vooxstol, waarvan wei nog meer verwachtten, door het moderamen niet gedaan.

Wij bedoelen dit, dat den commissies bij den aanvang der Synode niet een dag langer werd geboden om hun arbeid voort te zetten.

Reeds werden daarvan de gevolgen gezien.

Telkens blijkt het, dat er niet genoeg graan aan den molen is.

Dan moet er worden gehengeld, opdat de commissies toch wat afleveren.

Zoo worden dan eerst zaken behandeld, die men weleens „kleingoed" noem-t.

Nu is dat , , kleingoed" niet altijd van belang ontbloot.

Ook zorgt de praeses er lofwaardig voor, dat de discussies niet te zeer worden gerekt.

Vanzelf wordt er echter weleens langer bij stilgestaan, dan het geval zou zijn, 'indien grooter zaken ook in het begin werden afgewikkeld.

Geen der onderwerpen, naar welker behandeling zoozeer wordt uitgezien, is binnen de twee weken ter tafel geweest.

Indien aan de Commissies meer tijd werd gegeschonken, zou dit anders zijn.

Nu komen ze aan de orde, wanneer bij een deel der afgevaardigden zekere vermoeidheid zich doet gelden.

En dat bejammeren we.

Dat de Synode loopende kan worden gehouden, is voor een niet gering deel daaraan te danken, dat het Zendingsrapport weer in stukken geknipt is.

Men zal zich misschien herinneren, dat wij het een besparing zouden achten, wanneer het 'Zendingsrapport op eenmaal in behandeling werd genomen.

Wij kunnen ook na de ervaring op deze Synode er niet sterk genoeg op aandringen, dat er toch meer tijd aan de commissies worde gegeven.

Zij hebben slechts de beschikking over enkele avonduren. Daar wordt alles onder de loupe genomen. Daar moeten uiteraard de stukken, die nauwelijks de aandacht van de Synode trekken, breed worden bediscussieerd. En dan moeten nog de rapporteurs alles nauwkeurig formuleeren en concipieeren.

Inderdaad ontbreekt daarvoor nu de genoegzame tijd.

Hoelang daarom de Synode zal duren, kan O'ok zelfs nu nog niet worden gegist.

De faktoren zijn eenvoudig onberekenbaar.

Ik zei reeds, dat de praeses alle voortvarendheid gebruikt.

Hij heeft zoo zijn eigen manier van zeggen en het wil er van hem in.

Men heeft hem in de pers wel een hard heer genoemd.

Maar moet hem beoordeelen naar de praktijk.

En dan valt hij bijzonder mee.

Doch hierover wil ik niet uitweiden.

Buitenlaudscke afgevaardigden.

Ook deze Synode werd door talrijke buitenlandsche afgevaardigden bezocht.

Men heeft hun namen in het verslag gelezen.

Ook wat zij gesproken hebben werd in het kort vermeld.

Ik geef hier slechts een indruk.

En dan is het VOOT mij steeds een verheffende indruk, wanneer buitenlandsche kerken op onze Synodes zijn vertegenwoordigd.

Voornamelijk ligt hierin een ideëel element.

Immers, er zijn slechts weinige buitenlandsche .afgevaardigden, die onze taal machtig en' EÖZOO in staat zijn om van de handelingen onzer Synodes genoegzaam kennis te nemen.

De 'Britsche afgevaardigden bleven dan ook zeer kort.

Zij hielden hun toespraken, werden beantwoord en vertrokken meerendeels denzelfden dag. .

Men schatte dit evenwel niet gering.

Dat men er zulk een lange reis voor over heeft om zijn boodschap aan onze kerken te brengen, moet hoog worden gewaardeerd.

De praktische voordeelen aan afvaardiging van hea, die onze taal niet meester zijn, zijn gering.

Indien het ooit tot een oecumenisch concilie komt, zullen natuurlijk ten aanzien van dit taalverschil bijzondere maatregelen moeten worden genomen.

Dan pas kan het kontakt van de Gereformeerde Kerken over de wereld tot haar volle recht komea.

Evenwel behoort een oecumenisch concilie nog tot de toekomstmuziek.

Wij moeten nu hij wederzijdsche blijven staan. afvaardiging

In 'dit opzicht nemen onze kerken een bevoorrechte positie in.

Immers Nederlanders staan ervoor bekend, dat zij aan het leeren van onderscheiden talen bijzondere zorg besteden. Daarom kunnen onze afgevaardigden buitenlandsche Synodes steeds toespreken in haar eigen taal en ook de discussies volgen.

Enkele afgevaardigden uit het buitenland spraken echter in het Nederlandsch.

Sympathiek en interessant was met name de toespraak van den afgevaardigde van de Christelijke Geref. Kerk in Amerika, Ds De Haan Jr.. ,

Men voelde daaruit, hoe deze kerk een van de weinige is, die in alle deelen op den zelfden belijdenisgrondslag staat als wij en die belijdenis niet in een zweetdoek heeft begraven, maar die ook op woeker zet, dat zij die belijdenis in Christus' kracht handhaaft.

Onder de toespraken waren er — ook dit moet eerlijkheidshalve erkend — waar de innerlijke belijdenisband niet zoozeer tot zu, lk een uitdrukking kwam, als wij wel gaarne zouden wenschen.

En de vraag, die reeds vaker werd opgeworpen, dringt zich thans met nieuwe kracht op.

Onze Kerkenorde bepaalt, dat men de buitenlandsche kerken om middelmatige dingen niet zal verwerpen.

Maar men kan er niet aan ontkomen, dat hier meer dan middelmatige dingen in het spel zijn.

Doch wanneer er belangrijke afwijkingen zijn in belijdenis en vooral in belijdenishandhaving behooren deze niet tot de middelmatige dingen.

Of om de vraag anders te stellen: is het juist, correspondentie te onderhouden, met kerken in het buitenland, die even gedeformeerd zijn als de Nederlandsche Hervormde Kerk ten onzent?

Gewoonlijk legt men wel een anderen maatstaf aan voor het buitenland dan voor eigen land.

Maar mag dat, waar het beginselen betreft?

Natuurlijk niet.

Niet gaanre zouden we deze gedachten ter Synode in het bijzijn der afgevaardigden hebben uitgesproken.

Dat verbiedt de hoffelijkheid.

Er zal zich later nog wei een gelegenheid voordoen.

Maar dit onderwerp is urgent.

ïndsrakken schrijven.

Het is moeilijk Synode-indrukken te schrijven, terwijl de Synode ©n de commissie-arbeid zoo sterk beslag op iemand legt.

Ook nu doe ik het weer onder de rede van een der prae-adviseurs.

Ik luister naar het eene onderwerp' en schriji over een ander.

Men begrijpt, dat dit eigenaardige zwarigheden met zich brengt.

Er zal echter wel spoedig eenige ontspanning komen, als de commissies haar arbeid gereed hebben.

Dan hopen we ook meer te kunnen geven.

Thans willen we nog den arbeid der synode, tot heden verricht, in vogelvlucht overzien.

Reeds zijn er enkele , , groote kwesties" aan de orde geweest, zooals het 'Ueerb'oek, het Vrouwenkiesrecht, de Liturgie, de betere Vooropleiding.

Toch zijn 'ze niet afgehandeld.

Wanneer de meeningen wat verschillen, stelt de praeses al gauw voor het rapport naar de commissies terug te zenden.

In uitzonderingsgevallen is dit aanbevelenswaardig.

Maar wordt er thans niet wat te druk gebruik van gemaakt?

Ik geloof, dat dit het einde verschuift.

Op een oogenblik geeft het uitkomst.

Maar over het geheel beteekent het vertraging.

Maar nogmaals: we hebben een besten praeses.

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen