Catechisatie voor Schipperskinderen.

Er is in den laatsten tijd over dit onderwerp nogal eens geschreven. We verheugen ons, dat deze zaak eindelijk aan de orde en in orde kwam. We nemen over. wat Dr Keizer in „De Geldersche Kerkbode" er van schreef:

De particuliere synode van Overijssel heeft deze belangrijke zaak gebracht op de generale synode van Arnhem en deze heeft haar ernstig onder de oogen gezien. Door het trekkend leven van onze schippers verkeert het onderwijs hunner kinderen in een noodtoestand. Overijssel's synode deelde mede wat haar geleid heeft deze zaak aanhangig te maken. Wij vinden dat in het agendum der generale synode met de volgende woorden aangegeven:

Verreweg het grootste deel der gereformeerde doopleden ontvangt geen catechetisch onderwijs.

In vroeger jaren bestond de mogelijkheid, dat deze kinderen gedurende enkele weken in het jaar onderwijs ontvingen, waar de schippers gewoon waren enkele weken gedurende den winter aan den wal te blijven. Nu de schippers, behoudens hooge uitzondering, ook den geheelen winter door varen, komt er van dit onderwijs niets meer.

In de tweede plaats was dit onderwijs 'zeer onvruchtbaar, want voor deze kinderen was er in dit onderwijs niet het minste systeem.

Gevolg hiervan is, dat een groot deel van hen niet komt tot belijdenis des geloofs. Straks blijven de kinderen dezer doopleden ongedoopt en glijden nog verder af. Zoo worden ook de schippers gemakkelijk een prooi van de propaganda van allerlei secten.

Huisbezoek onder de schippers bracht droeve toestanden aan het licht.

De particuliere synode heeft dit ernstig overwogen en gezocht naar middelen om aan den roependen noodtoestand een einde te maken. Zij oordeelde, dat een algemeene regeling getroffen moet worden, zal catechetisch onderwijs aan schipperskinderen mogelijk zijn en noodigt de generale synode uit, die regeling te treffen.

De synode heeft in meer dan een harer zittingen deze aangelegenheid besproken, en ten slotte besloten zoo spoedig mogelijk te trachten aan dezen noodtoestand een einde te maken.

In menig schippersgezin werd met groote blijdschap kennis genomen van dit besluit. Haast met ongeduM werd verlangd, dat de aangenomen regeling zou worden ingevoerd. Moeders kwamen bij de predikanten, als de vaders verhinderd werden, en zij vroegen of die catechisaties haast begonnen.

Aan het moderamen der synode werd opgedragen deze zaak verder te behartigen. Zoo kwam dan dezer dagen het moderamen van Arnhems synode tot de kerkeradea met het vriendelijk en dringend verzoek:

„Zoo er des Zondags schippers in uw gemeente vertoeven, voor hun kinderen de gelegenheid te openen, dat deze catechetisch onderwijs kunnen ontvangen.

- Zij ontwierp daarvoor een eenvoudige regeling, die wanneer zij trouw wordt gevolgd, den goeden gang van dit onderwijs kan bevorderen.

Als leerboek beveelt zij aan den Heidelbergschon Catechismus.

Het leerplan omvat twee jaar. Zooals U uit het hier bijgevoegde plan blijken zal, is met de Kersten Paaschdagen gerekend.

Indien het eenigszins mogelijk is zouden vi'ij U willen verzoeken met deze catechisatie een aanvang te maken op Zondag 4 Januari 1931.

Op dien Zondag kan met de kinderen de inleiding op den Catechismus worden besproken en Zondag 1, die den volgenden Zondag moet worden opgezegd, (om het van-buiten-leeren te vergemakkelijken) worden toegelicht.

Op Zondag 11 Januari wordt Zondag 1 opgezegd en behandeld en wordt Zondag 2 (weer met het oog op het van-buiten-leeren) toegelicht.

Zoo kan in twee jaar tijds de Catechismus met hen worden doorgewerkt.

De Synode vertrouwt, dat alle kerkeraden, die daarvoor in aanmerking komen, deze zaak ter hand zullen nemen. Indien er maar één Kerk nalatig blijft, doet dat schade aan het geheel."

Dit is derhalve een aangelegenheid, die in de kerkeraden van alle die. kerken ter sprake zal zijn of worden gebracht, waarin de mogelijkheid bestaat, dat des Zondags schippers voor anker liggen of aan de kade zijn gemeerd. Het is nu in de eerste plaats noodig, dat deze schippers zich des Zaterdags of Zondags melden. Van den kansel kan dan het uur worden genoemd waarop de catechisatie zal worden gegeven. Men boude hieraan streng de hand!

Juist, dit is een regeling, die alleen succes heeft, als •ze precies wordt gevolgd.

Ds H. de Cock.

In de „Haagsche Kerkbode" publiceerde Ds Schuurman een brief van wijlen Hendrik de Cock, waaruit we het volgende overnemen: '

„In korten tijd heb ik 10 gemeenten mogen ordineeren, en ben 3 malen krachtig door den Satan besprongen, eerst te Delfzijl, daar men ons, schoon onder het getal vergaderd, gevangen nam, en tusschen de bajonetten wegvoerde, maar ook oogenblikkelijk wederom ontsloeg, ons scherpelijk dreigende, dat wij in den naam des Heeren niet wederom zouden vergaderen, hetwelk echter oogenblikkelijk wederom geschiedde. Deze vervolging heeft aldaar krachtelij k medegewerkt om veler oogen te openen, zelfs ook die van de ouderlingen en diakenen aldaar. Daarna te Middelstum, daar de vijanden schier het huis van Bakker Schuring belegerden, en op de deur en glazen allerlei geweld deden. En eindelijk te Uithuizen, daar de vijanden, wanneer de Heere het had toegelaten, ons levendig zouden vernield hebben, wij waren daar voor de eerste reis des namiddags van i tot 6 uur vergaderd, en dachten vervolgens nog zamen te komen met een tweede gezelschap, in een huis ongeveer 20 minuten van het Dorp, maar tegen het vallen van den avond vergaderden daar zooveel vijanden, dat het van rondom krielde, en meer en meer begonnen zijn hun vijandschap te openbaren en have en goed van de bewoners te verderven, ons scheldende en lasterende. Wij besloten daarom te vertrekken en 's anderen daags morgens te 7 uur, wederom bijeen te komen, indien dit des Heeren weg was. Maar toen zagen wij in nadruk het Woord des Heeren vervuld: Ik zende u als schapen in het midden der wolven. Dien geheelen weg toch deden de vijanden 'niets dan lasteren en schelden en vloeken en vervloeken, dreigen en werpen met modder, terwijl nu deze dan gene der geloovigen wierd gestoken en omverre geloopen. Eindelijk wierd ook ik persoonlijk Etangetast en na veel lasteren en dreigen eindelijk over den weg gesleept. Ik bleef echter op de voeten.

En daar wierd ik met geweld in eene hegge gesto­ ken en geworpen. Waarop het zig liet aanzien dat men mij levendig vernielen zoude. Maar o wonder van Gods genade en kragtige wederhouding, toen werd de mond van sommige vijanden geopend tot mijne voorspraak, dat ik nu ook genoeg had geleden, waarop ik opstond, midden door de vijanden henenging ongehinderd, en in het eerste huis dat openstond, zijnde het huis van een Bakker, een zeer ligtzinnig man, maar een vijand tevens van Ds Brouwer. Daar ben ik denk ik een kleine twee uren geweest met een opgepropte volle kamer met vijanden die tusschen beiden ook nog beraadslaagden om de lamp uit te blazen. Maar de Heere bewaarde en hewaakte mij. En toen kwam eindelijk de Burgemeester, die met zijn veldwachter met drie lantaarnen mij door de straten van Jeruzalem leidde onder het roepen, schreeuwen en tieren der door den Satan opgeruide menigte zoo dat ik eindelijk behouden in het gemeentehuis aankwam. Ps. 124 was alles juist op mijnen toestand toepasselijk. Ik mogt algemeen onder deze vervolging biddende en vertrouwende op den Heere verkeeren en was in mijn gemoed niet het minste ontsteld. Een weinig nog naar het lichaam, toen ik in het huis van Bakker kwam. Donderdag morgens is te Uithuistermeeden daar ik gelogeerd was, de gemeente van Uithuizen verder geordineerd. De Broeders te Uithuizen die vrij wat onder de wereld bedolven en begraven waren, zijn daardoor niet minder vrijmoedig geworden. Te Assen en te Ulrum ben ik onlangs weder in f 100 boete veroordeeld. Maar de Heere schenkt nog genade om het met lijdzaamheid te dragen. Mijne Vrouw groet UEd. En heilbiddende noem ik mij uw Vriend, Broeder en Leeraar onder het kruis om Christus' wille, H. DE COCK."

En zie dan eens, hoe het lijden der zulken door sommigen van hun nazaat wordt nagevolgd!

Denk aan Rotterdam en Amstelveen in de Kerstweek!

Amerikaansch.

Onder dit opschrift plaatste Dr v. d. Zanden het volgende stukske in zijn rubriek in de „Gron. Kerkb.":

Te Los Angelos heeft men in een kerk iets nieuws ingevoerd. Binnen in de kerk heeft men een afzon­ derlijke ruimte gemaakt, waardoor absoluut alle geluid wordt gedempt, zoodat de moeders, die hun kinderen niet alleen thuis kunnen laten, ze gerust mee naar de kerk kunnen nemen. Al schreeuwen ze nog zoo hard, toch zullen de overige kerkbezoekers er geen last van hebben.

Deze afzonderlijke ruimte heeft aan de voorzijde een dikken glazen wand, zoodat de moeders de kerk en het altaar kunnen overzien, terwijl een luidspreker de muziek en de preek voor hen overbrengt.

Dogmatiek weer in eeie?

Dr V. d. Zanden gaf ook volgend stukske een plaats. Met het oog op de vermindering van leden, vragen de Vrije kerken in Engeland zich af, of de oppervlakkige prediking ten harent niet de oorzaak is, dat in het bijzonder de jeugd haar ontrouw wordt. Opmerkelijk is in dit opzicht het bericht, dat ds autoriteiten der Schotsche Baptisten de kerk aanbevelen met grooteren ijver de leerstellige prediking te geven en tot de eenvoudige Schriftuitlegging terug te keeren. „Met de geliefde „mottoprediking" kan men in korten tijd de beste kerk ten gronde richten", zegt de „Ref. Kirchenzeitung".

Droef bericht.

In het „N.-Holl. Kerkbl." schreef Ds Breukelaar o.a. het volgende:

We beginnen ditmaal met een droef bericht. De administrateur van het Petronella-Hospitaal te Djokja, de heer Scholten, is met zijn gezin in diepen rouw gedompeld. En het is geschied op het onverwachtst. Mevrouw Scholten—Sap was als onderwijzeres verbonden aan de Europeesche School met den Bijbel te Djokja. Met het oog op de groote behoefte aan onderwijzend personeel, gebeurt het in Indië onderscheidene malen, dat gehuwde vrouwen het Christelijk onderwijs dienen. Gezond en wel ging Mevr. Scholten Donderdag 4 Dec. naar school en deed met opgewektheid haar werk. Omstreeks half één kwam zij uit school en ging zij naar huis. Onderweg werd zij wat benauwd. Toen zij thuis kwam, werd dit erger. En een half uur nadat zij de school verliet, was zij reeds heengegaan. Eer zij ontsliep, gaf de Heere haar nog gelegenheid om het te zeggen, dat zij naar Jezus ging. Haar werk op aarde was af. En de plaats in het Vaderhuis was voor haar gereed.

Zij was een geloovige vrouw. Haar leven was Christus, en daarom haar sterven gewin.

Maar voor haar man en kinderen is het verlies zeer zwaar. Van hare vijf kinderen zijn twee van zes en tien jaar te Djokja. De oudste drie kinderen zijn in Holland tot voortzetting van hun vorming en studie.

In het voorjaar zou de familie Scholten met verlof naar Holland komen. De ouders verlangden zeer naar de kinderen in Holland en de kinderen hier telden de dagen al, hoe lang het nog zou duren eer Vader en Moeder kwamen. En nu is de Moeder er niet meer. En de verwachte blijdschap is afgesneden.

Ook voor den Zendingskring te Djokja en inzonderheid voor het Christelijk ondervrijs, is het heengaan van Mevrouw Scholten een droef verlies. Zij was een beminde Christin en een uitnemend onderwijzeres, die met ijver en opgewektheid haar taak in de school vervulde.

Den dag na haar sterven. Vrijdag 5 Dec, is zij op de Javaansche begraafplaats ter aarde besteld. Op Java moet de begrafenis steeds plaats hebben op den dag van sterven of op den dag daarna.

Het was de begeerte van Mevrouw Scholten om begraven te worden te midden van hare Javaansche broeders en zusters. Die haar teekenende wensch is geëerbiedigd geworden.

Welk een smart, dat de oudste kinderen van deze ouders niet aan het sterfbed van de moeder konden staan!

Is ook dit weer geen voorbeeld van de zware offers, die onze zendingsmenschen dikwerf moeten brengen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen