Albert G. Mackinnon, Het Rome, dat Paulus zag. Uit het Engelsch, vrij vertaald door Dr N. D. van Leeuwen. — N. V. Boekh. W. ten Have, Amsterdam, z. j.

Om dit boek. goed te kunnen beoordeelen, moet men eigenlijk nieuw-testamenticus wezen; en nóg wel wat. Daarom kan ik van Mackinnon's werk slechts een algemeenen indruk weergeven.

Het boek lijkt mij in het algemeen nuttig en goed. Er staan heel wat bizonderheden in, waarvan de kennis den bijbellezer helpen en zijn inzicht verrijken kan. Wat het boek wil, wordt door den titel zelf duidelijk genoeg gezegd. Telkens worden van de toestajiden, die het Rome in Paulus' tijd gekend heeft, korte, schetsmatige opmerkingen gegeven; wij maken kennis niet alleen met de bewoning en bevolking, maar ook met enkele personen, en zoo gaat de geschiedenis leven. Er staan zooveel bizonderheden in verwerkt, dat een register niet kwaad zou geweest zijn. En er zijn bizonder mooie illustraties.

De voor de hoofdlijnen gekozen werkmethode van den schrijver is niet streng volgehouden in de behandeling der stof. Hij heeft zijn boek in tien hoofdstukken ingedeeld: De witte stad, de tempeldienst te Rome, verrassende verschijnselen in de oude kerk te Rome, wa.ar en hoe Paulus leefde, enkele christelijke gezinnen te Rome, maatschappeliike toestanden en vraagstukken, de brievenbestellers van Pa.ulus, Paulus' vrienden te Rome, de schaduw van Petrus, waar Paulus' stoffelijk overschot rust. Men ziet, dat is geen streng gedachte indeeling: de schrijver koos meer het gezellig vertel-„princip& ''. Maar dit heeft natuurlijk zijn bezwaren: men grijpt in bet eene hoofdstuk op het andere in, de behandeling wordt soms wat fragmentarisch, en men krijgt een enkele maal den indruk, dat men bepaalde verhalen en beschrijvingen en opmerkingen ergens aan vastknoopt, omdat het „net zoo uitkomt". Hiermee is van het boek zelf geen kwaad gezegd, want het zoeken van een bepaalden lezerskring kan soms deze wijze van stofbehandeling aanbevelenswaardig maken.

Dé vertaling geeft hier en daar, ook zonder dat men bet engelsch heeft gezien, aanleiding tot een opmerking-Van de bijbelplaatsen wordt doorgaans een vrije vertaling gegeven, niet de Statenvertaling. Hier en daar zet men een vraagteeken, b.v.: „zoo is er dan geen veroordeeling (meer) voor die in Christus Jezus zijn": of: „de heerschappijen, de overheden, de wereldbeheerschers dezer duisternis, de geestelijke machten der boosheid in de streken boven den hemel". Ik betwijfel of deze laatste vertaling wenschelijk heeten mag-Volgens titelblad is de vertaling van het boek „vrij'-Een enkelen keer is de beeldspraak stout: „een woeste houw klieft 't droombenevelde brein" en: „als de dageraad, gloort, is er een nieuwe hoogepriesler in den tempel van I)iana". Het „lam" zou ik liever geen „beest

genoemd hebben, niet uit oorzaak van Overijselsohe afkomst, maar met het oog op bijbelsch spraakgebruik. Benige slordigheid is niet te miskennen, noch in spelling, noch in stijl. Hinderlijk wordt ze bij de poging, om poëzie in het nederlandsch weer te geven. B.v. hl. 74, 134, 135, 155.

Met blijdschap noteer ik twee volzinnen: „waar zal men (zulke bezielende geesten) kunnen vinden, indien niet in onze kerkbanken? "; en: „dat er in een naam wèl wat ligt".

Over de vertaling van een passage uit 1 Cor. 15 (bl. 913) zou wel wat te debatteeren zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen