Heilsverwachting in den nacht.

Dat is nu de durf ©n de zekerheid van het geloof: den Heere verwachten, ook al verbergt Hij Zijn aangezicht. Hopen op hoop tegen hoop'. Dwars tegen de publieke opinie in en tegen al wat men op zijn vingers logisch uitrekenen kan toch hojen op het heil des Heeren en op Hem zelf.

Zoo is het in Juda in de dagen, waarin Jesaja

d© bo'odschap brengt van zijn God. Zwart en onheilspellend is de horizont. Van ver komt het onheil aansluipen als een naderend onweer. Bleek van schrik spreekt men in Jeruzalem' over wat al te wachten staat. De publieke opinie oordeelt, dat het onheil niet meer af t© wenden is.

Maar in het midden van dat zondig© en nu beangste volk staat de profeet met zijn kleinen kring van geloovigen om zich heen. In zijn ziel en in de hunne is het anders — hjtj blijft den Heer verwachten.

wachten. Er is ook reden voor dit sombere pessimisme. "Want de Heere verbergt Zijn aangezicht voor het huis van Jakob. Hun zonden hebben scheiding gemaakt tusschen Hemi en hen.

Nu zullen ze straks wel in de benauwdheid

tot Hem gaan roepen om hulp — maar tevergeefs zal het zijn, Hij verbergt Zijn aangezicht, zoodat ze niet kunnen zien in die vriendelijke oogen en niets hooren van Zijn mond, of het moest het dreigen van verdere straffen zijn. Zwart en zwijgend, Israël, wordt de oordeelsnacht van G-ods toorn.

Maar daar in het midden van het beangste volk, waarover Gods oordeelen geeselend gaan, staat die kleine kring van geloovigen rondo-m den profeet en het profetische woord. En die profeet met zijn kring deelt in het pessimisme der ongeloovige massa niet. „Ik zal den Heere verbeiden, die Zijn aangezicht verbergt."

Dat is het wonder van het geloof en zijn kracht. Wachten in den nacht. Niets is er te zien; Geen flonkerende ster. Geen streep van licht. Geen enkele reden, waarom men zou mogen en durven hopen op verandering. Maar dan, in den hangen onheilsnacht, dan beidt het geloof met den profeet mee en om zijn door den Geest hem gegeven woord, op het heil des Heeren, en zingt zachtjes: , jlk blijf den Heer verwachten".

De publieke opinie begint iets te vertoonen in onze dagen van wat haar in Jesaja's dagen geteekend heeft. Bange vrees. Het somlDere pessimisme, dat het spaak loopen zal. De logisch uitgerekende verwachting, dat we den chaos tegemoet zullen gaan.

En er is reden, het zoO' te verwachten. Gods oordeelen teisteren de volken, die in hun dolle roes van Hem vèr afgeweken zijn. Overal de lastering en de vloek en de zonde. Wat is er anders te verwachten dan toorn en straf? Zwart wordt Gods hemel. De Heere verbergt Zijn aangezicht.

Maar de kleine schare, die leeft bij en beeft voor het Woord des Heeren, behoeft het niet zoo te doen. Ze mag in den vallenden nacht, stikdonker om haar heen, uitzien naar den Heere, rekenen op Zijn heil. Wachten, het adventswoord der Oude en der Nieuw-Testamentische Kerk. Wachten in den nacht.

Wat ook die tijden bergen in hun schoot — die kleine kring zal den Heere zien komen ter hulp. Ook al zou in deze Adventsdagen de toekomst die zijn van het Beest, daarachter rijst de morgen van 'het nieuwe Jeruzalem en van den komenden Heere.

Wie den Heere liefheeft, wacht. Totdat de morgen daagt van het heil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen