Nict hij. maar HIJ.

Hier staat een stuk levensgeschiedenis in kleiner dan duo-decimo-formaat.

Als Johannes de Do'oper optreedt in het openbaar, als de dag van zijn vertooning aan Israël is aangebroken, dan is hij omstreeks dertig jaren end. En in dit eene vers wordt verhaald heel zij'n geschiedenis van al die dertig jaren. Dan nog anderhalf jaar van arbeiden en lijdan — en dan is het uit!

Dat is ZOO' geheel anders dan men in Judea hoeft gedacht over dit kind van Zacharias en Ehzabeth.

„In het geheelo gebergte van Judea werd veel gesproken van al deze dingen", schrijft Lucas eenige verzen eerder. Van het gerucht van dit kind en van de wonderen O'm zij'n geboorte heen is tij'den lang (dat zegt de Grieksche vO'im van het werkwoord) over dit alles gesproken. Dat is o zoo lang stof geweest voor avondgesprekken in de dorpen en op de eenzame bo-erenhoeven.

Met spanning slaat men de ontwikkelitig der dingen gade. Dat kind zal nu wel in het middelpunt der bela-ngstelling komen staan; het zal nu wel worden gevierd en bewonderd.

O neen!

Het gro'eit straks op tot knaap en jongeling - - en dan zwerft de jonge priesterzoon weg naaJ do eenzaamheid, de woestij'nen in. Ver van de menschen len buiten den horizo'nt van al wat naar sensatie haakt.

En als Lucas zij'n Evangelie schrijven gaat, ~-ja, daarin heeft ook Johannes zijn plaats. Maar, wonderlij'k, dan wO'rdt zijn jonge leven niet in het middelpunt van een breede beschrijving gezet. Alleen maar dat ééne vers, dat hij in de woestijnen was. Anders niet!

Waarom toch ?

Wel, het Evangelie is geen beschrijving van al wat wetenswaardig is en van al wat nieuwsgierige menschen nu eens graag zouden wiUen weteii. Het zet geen menschen in het midden en spreekt van hen niet breed. Slechts zO'Oveel, als noodig is, om hun betrekking te bepalen tot den Eéne: Jezus, die aUeen, geheel alleen, in het midden staat.

Er zijn in het Evangelie van die kleine aanwijzingen hier en daar, als zacht© herinneringen aan die door de velden van Gods openbaring dwaalt, herinneringen, dat Jezus aUeen in het midden staat. Oo'k hier.

Niet Johannes, het kind van Zacharias, ho'© wonderlijk ook zijn geboorte was; niet hij. Maar Jezus alleen, de van God gegeven Zaligmaker, alleen HIJ.

Later is Johannes vereerd door een dwalende groep in de eerst© eeuw als ware in aansluiting aan hem het heil; de groep der z.g. Johaimes-jongeren. Maar reeds te voren geeft het Woord des Heeren d© aanwij'zing en de waarschuwing der dwaling: niet Johannes, maar Jezus alleen.

Er zij'n menschen, wier bhfc so'ms wegzwerft naar allerlei andere dingen. In d© dagen van Advent en het feest der geboorte hebben ze het over allerlei uitwendigheden; over feestelijkheden; over stemmingen. En wordt HIJ dan ook vergeten en Zij'n heil?

Zij'n heil? Lezer, dit woord van het Woord herinnert ook ons aan dat ééne simpele ©n alleszeggende feit, dat alleen in Jezus alles is voor het zondaarshart.

Alles: het leven en het feest en het lied en d© dank.

En dit woord wij'st u van alles , af naar Jezus heen.

Was het misschien noodig ook nog voor u?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen